Spitfire

Die Fighting

Emotion Art (2009)
Από τον Θοδωρή Μηνιάτη, 25/11/2009
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Πόσο αντικειμενικός μπορείς να είσαι με ένα συγκρότημα που μετά από τον παρθενικό καταπληκτικό του δίσκο έμεινε στην δισκογραφική αφάνεια; Πόσο δύσκολο είναι να κρίνεις με σαφήνεια και χωρίς προκατάληψη (θετική ή αρνητική) την καινούργια δουλειά ενός σχήματος των οποίων τα μέλη έχεις γνωρίσει από κοντά και έχεις περάσει καταστάσεις μαζί τους; Πόσο δύσκολο είναι να εκφέρεις την γνώμη σου για ένα album που έρχεται στο προσκήνιο πολλά χρόνια μετά την στιγμή που κανονικά θα έπρεπε να είχε κυκλοφορήσει; Τα παραπάνω είναι μερικά από τα ερωτήματα που προέκυψαν μέσα μου στην θέα του νέου album των Spitfire. Βλέπετε κάποιοι οπαδοί στο heavy metal δένονται με καταστάσεις και στιγμές που τους έχουν χαρίσει κάποιοι καλλιτέχνες. Παρόλα αυτά θα προσπαθήσω να είμαι όσο πιο αντικειμενικός γίνεται με μια τέτοια σημαντική κυκλοφορία.  

Το "Die Fighting" είναι ουσιαστικά ό,τι μουσικό υλικό έχει ηχογραφήσει/κυκλοφορήσει η μπάντα τα τελευταία χρόνια όντας δισκογραφικά αδρανής. Εμπεριέχονται τραγούδια που μέχρι στιγμής έχουν δει το φως της δημοσιότητας μόνο σε μορφή demo cd και «ξεκουράζονταν» στα ντουλάπια του group, αλλά και καθαρά καινούργιο υλικό που έχει δημιουργηθεί τα προηγούμενα 3-4 χρόνια. Από τα παραπάνω εξαιρούνται τα "Fool Enough" και "Taste The Fire" των οποίων οι live εκτελέσεις του 1990 εμπεριέχονται στο δίσκο. Όλα τα παλιότερα κομμάτια έχουν «πειραχθεί» συνθετικά με την έννοια ότι δεν ηχούν όπως κάποιοι ίσως τα έχουν ακούσει στις demo εκδόσεις τους, αλλά έχουν ξαναηχογραφηθεί έτσι ώστε να ακούγονται όπως θέλει ή νοιώθει η μπάντα εν έτη 2009. Οι παλαιότεροι ή όσοι τους ακολουθούν χρόνια θα βρουν επιτέλους ηχογραφημένα τραγούδια που έχουν γράψει την δικιά τους ιστορία στο cd ή tape trading όλα αυτά τα χρόνια όπως τα "The King Of The Mountain" και "Macedonia"(όσοι ήταν στην συναυλία των Iron Maiden στο Περιστέρι θα θυμούνται τη μαγική ατμόσφαιρα που είχε δημιουργηθεί όταν το έπαιξαν εκεί για πρώτη φορά – αν δεν κάνω λάθος - ζωντανά), δυο από τα καλύτερα τραγούδια που έχουν γραφτεί ποτέ από Ελληνική μπάντα κατά την γνώμη μου αλλά και άλλα διαχρονικά άσματα όπως τα "Danger In The World", "I'm Ready", "Everlasting Love" κλπ. Σε όλα αυτά προσθέστε και το «νέο» υλικό το οποίο είναι ισάξιο των παλαιοτέρων και θα έχετε άλλον έναν πολύ καλό δίσκο από αυτό το μεγαθήριο.

Συγκρίσεις με το "First Attack" δεν θα πρέπει να γίνουν κατ' εμέ γιατί είναι τελείως άδικο για το συγκρότημα. Άλλες συνθήκες, άλλη χρόνια, άλλο feeling. Τα καινούργια τραγούδια είναι αμιγώς heavy πατώντας πάνω στο ύφος των τραγουδιών που τους έχουν κάνει γνωστούς στο παρελθόν στα πέρατα των metal οπαδών ανά τον κόσμο. Ακούστε το γρήγορο "Underground" (με το instrumental μέρος που κάθε μπάντα θα ήθελε να έχει για να ακουστεί το γνωστό «Οοοοοοο» από τους οπαδούς) ή το ομότιτλο "Die Fighting" που θυμίζει πολύ τα albums του Dio. Ακούγοντας το θα καταλάβετε τι εννοώ. Σε όλα τα παλιότερα τραγούδια έχει δοθεί μια πιο heavy χροιά προσπαθώντας να συμβαδίζουν ηχητικά με το σήμερα ασχέτως πότε είχαν γραφτεί κάτι που είναι στα συν της μπάντας.

Έπειτα μην ξεχνάμε και την ηλικία των δυο  μελών, των Ηλία Λογγινίδη και Πάνου Χατζηιωαννίδη στις κιθάρες, οι οποίοι κρατούν με μεγάλη επιτυχία όλο το rhythm section των Spitfire και αντί να γράφουν βαρετές συνθέσεις έχουν δώσει όλο τους το είναι που αποπνέει από μια εφηβεία που ίσως δύσκολα συναντάς. Με την βοήθεια του Hannibal (κατά κόσμο Αλέξη Μπαλακάκη), ενός από τους καλύτερους τραγουδιστές που έχει αναδείξει η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια αλλά και του Νίκου Μιχαλακάκου στο μπάσο, η μπάντα ηχεί πολύ δεμένη χαροποιώντας πολλούς αλλά και σίγουρα «δυσαρεστώντας» κάποιους άλλους που τους είχαν ξεγραμμένους εδώ και χρόνια. Η έλλειψη drummer στο δίσκο φαίνεται από την πρώτη «αφτιά» που θα γίνει και ίσως ξινίσει κάποιους αλλά η δίψα των μελών για μια καλή κυκλοφορία ήταν θεωρώ τόσο μεγάλη που ίσως και να μην μπορούσαν ή δεν ήθελαν να περιμένουν. Άλλωστε δεν είναι και τόσο εύκολο να βρεις έναν drummer στην Ελλάδα που να σου δώσει αυτό που θέλεις σαν συγκρότημα.

Στο cd δίνεται σαν bonus ένα dvd διάρκειας 53 λεπτών, το οποίο έχει οπτικοποιημένη την μέχρι στιγμής καριέρα τους με πλούσιο υλικό που λογικά κάθε οπαδός θα θέλει να έχει στην κατοχή του. Ο κύριος ομιλητής στο dvd είναι ο mainman Λογγινίδης ο οποίος αναφέρει την ιστορία της μπάντας, καταστάσεις καλές ή κακές που είχε το συγκρότημα όλα αυτά τα χρόνια κλπ, κάνοντας στο τέλος μια μικρή περιγραφή για το στιχουργικό θέμα του κάθε κομματιού που του δίσκου. Μιλούν επίσης και τα άλλα δυο μέλη του group, Hannibal και Χατζηιωαννίδης, περιγράφοντας και αυτοί δικές τους εμπειρίες, πώς μπήκαν στην μπάντα κλπ. Ο μόνος που λείπει είναι ο μπασίστας που λόγω ανειλημμένων υποχρεώσεων δεν μπορούσε να είναι στην μαγνητοσκόπηση.     

Με την κυκλοφορία του "Die Fighting" το θηρίο που λέγεται Spitfire μοιάζει να ξυπνάει με άγριες διαθέσεις. Μακάρι να ηχογραφήσουν albums που θα χαρίζουν στους οπαδούς στιγμές πραγματικής μουσικής απόλαυσης, γιατί το χρειαζόμαστε καθώς επίσης και να τους βλέπουμε όσο πιο συχνά γίνεται ζωντανά για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι τι εστί αγνό Ελληνικό heavy metal. Το πρώτο βήμα έγινε. Ας ελπίσουμε ότι θα ακολουθήσουν και άλλα για όσο διάστημα ακόμα γουστάρουν να παίζουν metal.
  • SHARE
  • TWEET