Spectres

Dying

Sonic Cathedral (2015)
Από τον Θεοδόση Γενιτσαρίδη, 17/03/2015
Δεν είναι οι συνεχιστές του shoegaze, ούτε εφευρέτες του post-punk. Έχουν ακατέργαστο ταλέντο που σε σημεία πείθει
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Μπρίστολ, Νοτιοδυτική Αγγλία. Η είσοδος της Ουαλίας, από το γνωστό ντόπιο κανάλι. Πριν διακόσια χρόνια ήταν (μετά το Λονδίνο) η κορυφαία σε ανάπτυξη πόλη στο νησί. Ξέρεις ή έχεις ακουστά τους Massive Attack και τους Portishead. Παίζει να θυμάσαι και τους Eagles (o πατέρας σου ίσως περισσότερο) και φημολογείται ως η πόλη του γνωστού «μυστηριώδη» καλλιτέχνη Μπάνκσι.

Στις μέρες μας παρακμάζει. Παρακμάζει, οικονομικά και δεν έχει δώσει τίποτα στην μουσική τελευταία. Ήρθε η ώρα λοιπόν να ασχοληθούμε με κάποιους. Αν και γεννημένοι στο Ντέβον, με το Μπρίστολ για βάση τους πλέον, καταφέρνουν να δημιουργήσουν θόρυβο γύρω από το όνομα τους και σίγουρα αρκετό με την μουσική τους. Οι Spectres με φανερές επιρροές από My Bloody Valentine και The Jesus And Mary Chain φτιάχνουν ένα φασαριόζικο στα βήματα των Sonic Youth post-punk γεμάτο fuzzed κιθάρες, ανελέητα feedback, σκληρό distortion και δόσεις μοντέρνου θορύβου.

Ο δίσκος παρότι φανερώνει ξεκάθαρα τις παραπάνω επιρροές, αποδίδει στο συγκρότημα μια προσπάθεια αποφυγής αντιγραφών. Δεν είναι εύκολο όμως να ξεφύγεις από τους πατεράδες του θορύβου. Δεν θα απογοητευτείς και δεν θα θελήσεις να ακούσεις -άμεσα- τα "Loveless" και "Daydream Nation" καθώς, εν μέρει, οι Άγγλοι φτιάχνουν ενδιαφέρουσες συνθέσεις. Το ύφος τους είναι σκοτεινό. Έχουν άποψη πάνω στις γκρίζες πλευρές της ζωής. Βλέπουν τον θάνατο κι άλλα αποτρόπαια γεγονότα μέσα από τον θόρυβο της κιθάρας τους. Θυμός και κάθαρση ενάντια στην μιζέρια. Το "Where Flies Sleep" φαντάζει το καλύτερο κομμάτι της κυκλοφορίας και το "The Sky Of All Places" είναι όμορφο και σίγουρα το πιο νεοϋορκέζικο κομμάτι του δίσκου. Από εκεί και πέρα τα "Family", "Mirror", "This Purgatory", "Blood In The Cups" και "Sink", πέρα από όρεξη και φρεσκάδα δεν έχουν να δείξουν τίποτα παραπάνω, τίποτα διαφορετικό, τίποτα που δεν ακούσαμε στα δύο προηγούμενα. Αντίθετα, διακρίνω υπερβολές και επίμονα μονότονες επαναλήψεις ή τραβήγματα που δεν οδηγούν πουθενά. Ευτυχώς το "Lump" που ακολουθεί, κερδίζει όλα τα υπόλοιπα σε ιδέα, έμπνευση και θόρυβο. Το κλείσιμο με το μελωδικό (αρχικά), post-rock-αδόρικο και επίμονα φασαριόζικο στο τέλος "Sea Of Trees" σώζει τον δίσκο.

Αν η κυκλοφορία δεν έκανε μεγάλη κοιλιά, θα μιλάγαμε πολύ διαφορετικά τώρα. Δεν θα απογοητευτείς, αλλά δεν θα βρεις τους συνεχιστές της σκηνής εδώ. Αν δεν έχεις ακούσει στην ζωή σου κομμάτι από τις μπάντες που ανέφερα παραπάνω και δεν έχεις ακουστά ονόματα όπως Slowdive, Wavves, Lightning Bolt, Big Black και Swans, τότε ίσως νομίσεις ότι ακούς κάτι πρωτοποριακό. Έχουν μέλλον μπροστά τους και φαντάζομαι ζωντανά, εφόσον είσαι λάτρης του είδους, θα μπορέσουν να σε πείσουν παραπάνω, καθώς σε μερικά κομμάτια διακρίνεται μεγάλο ταλέντο και υποθάλπτουσα έμπνευση. Εύχομαι το μέλλον και η πορεία τους να δείξει ότι μπορούν να κάνουν το κάτι παραπάνω.
  • SHARE
  • TWEET