SOTO

Origami

Inside Out (2019)
Από τον Χρήστο Καραδημήτρη, 22/05/2019
Ο γνωστός, αξιόπιστος κύριος Jeff Scott Soto
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Το πόσο σπουδαίος τραγουδιστής είναι ο Jeff Scott το έχουν γράψει τα βιβλία της rock ιστορίας και αρκεί μια ματιά το βιογραφικό του. Μεταξύ των περίπου 50 στούντιο δουλειών που περιλαμβάνει αυτό κανείς δεν μπορεί να μην ξεχωρίσει τα δυο πρώτα άλμπουμ με τους Rising Force του Yngwie Malmsteen, τις δουλειές των Talisman, ακόμα και το άλμπουμ με το supergroup των Sons Of Apollo, που αποτελεί ένα ακόμα παράσημο, ανεξάρτητα του πόσο έπεισε ως αποτέλεσμα. Προσθέστε σε αυτά τους Trans-Siberian Orchestra, το ότι περιόδευσε με τους Journey, ακόμα και πόσο καλό είναι το live tribute άλμπουμ του στους Queen και δίχως αμφιβολία έχουμε μια από τις πιο εμβληματικές φωνές της rock μουσικής.

Επιπρόσθετα, ο Soto ήταν πάντα συμπαθής και μετρημένος ως προσωπικότητα, κάτι που δεν μπορεί να αγνοηθεί και δεν πρέπει να υποτιμηθεί, ενώ πολύ σημαντικό είναι πως η φωνή του έχει διατηρηθεί σχεδόν αναλλοίωτη και στα 54 του χρόνια ακούγεται ακόμα σχεδόν το ίδιο φρέσκος και επιβλητικός. Όμως, όλα τα παραπάνω δεν συνεπάγονται πως κάθε νέα του δουλειά είναι και ανάλογα αξιόλογη.

Αντιθέτως, ο Soto έχει συμμετάσχει σε τόσες μπάντες, σε τόσα project και σε τόσα άλμπουμ που η φωνή του έχει γίνει κάποιου είδους commodity. Οι εποχές που έτρεχα στο Metropolis να πάρω τα άλμπουμ των Talisman έχουν περάσει ανεπιστρεπτί και ο κορεσμός που έχει επέλθει από τις τόσες κυκλοφορίες με τη φωνή του έχει φτάσει στον βαθμό να μου φαίνεται σχεδόν αδιάφορη μια νέα κυκλοφορία που φέρει το όνομά του στη θέση του τραγουδιστή.

Αυτό ίσως και να λειτούργησε θετικά στην ακρόαση του τρίτου άλμπουμ που κυκλοφορεί με τους SOTO, με τους οποίους ισορροπεί μεταξύ hard και heavy μουσικής, έχοντας και rock και metal στοιχεία και κινείται κάπου ενδιάμεσα. Χωρίς καμία ιδιαίτερη προσδοκία, το "Origami" μου φάνηκε αρκετά συμπαθητικό για αυτό που είναι και βρήκα περισσότερες καλές στιγμές από ότι θα περίμενα.

Το εναρκτήριο "HyperMania", για παράδειγμα, είναι καλό δείγμα πιασάρικου hard rock, με ωραία παραγωγή και αναδεικνύει την ικανότητα του Soto στο να γράφει καλές φωνητικές γραμμές. Το ομότιτλο, "Origami" έχει ωραίες κιθάρες και το "BeLie" είναι όμορφο και μελωδικό. Στο mid-tempo "Torn" ο Soto αποδεικνύει ότι ακόμα ξέρει να γράφει και να ερμηνεύει ωραία refrain, ενώ το groovy "AfterGlow", με τη χρήση πνευστών είναι η πιο ιδιαίτερη και διασκεδαστική σύνθεση του άλμπουμ. Προσθέστε ως bonus και την διασκευή σε μια από τις πιο rock στιγμές του Michael Jackson, το "Give In To Me", στην original εκδοχή του οποίου συμμετείχε κι ο Slash και το άλμπουμ εν τέλει διαθέτει ικανοποιητικό αριθμό τραγουδιών για να σταθεί αξιοπρεπώς.

Το γεγονός και μόνο πως «στέκεται αξιοπρεπώς» μου αρκεί και μου περισσεύει πλέον για τον Soto και για κάθε προσωπικό του project. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν έχει τα fillerάκια του, ούτε μπορώ να υποσχεθώ ότι σε λίγο καιρό από τώρα θα το αναζητώ για να το ξανακούσω, αλλά αυτό δεν αναιρεί πως πρόκειται για μια αξιόλογη δουλειά. Μπορεί πλέον να μην συγκλονίζει όπως κάποτε, αλλά δεν παύει να είναι ο γνωστός, αξιόπιστος κύριος Jeff Scott Soto.

  • SHARE
  • TWEET