Sonata Arctica

Unia

Nuclear Blast (2007)
18/05/2007
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Η έννοια του euro-power είναι κάτι παραπάνω από νεκρή στις μέρες μας, καθώς ένα μεγάλο ποσοστό των τότε οπαδών της πλέον παραδέχεται ότι το είδος έχει κορεστεί και με το παραπάνω. Αυτό πάντως δε σημαίνει πως δεν υπάρχουν εξαιρέσεις στο χώρο. Ένα κλασσικό παράδειγμα είναι οι Sonata Arctica, μία μπάντα που στις αρχές ειδικά ήταν αρκετά επηρεασμένη από τους Stratovarius. Με έναν διαφορετικό πλέον χαρακτήρα, σε σχέση με τις πρώτες κυκλοφορίες τους, φιλοδοξούν να συνεχίσουν την πολύ καλή έως τώρα πορεία με τον πέμπτο σε σειρά δίσκο τους, "Unia".

Το δυνατό σημείο της κυκλοφορίας είναι η παραγωγή, η οποία βοηθά πολύ στη δημιουργία θετικών εντυπώσεων. Επίσης αναδεικνύει την ωριμότητα του ύφους των κομματιών, καθώς το μελωδικό ύφος του γκρουπ είναι πλέον γεγονός πως τους εκφράζει. Η γενική κατεύθυνση που ακολουθείται είναι η έμφαση περισσότερο στα μελωδικά στοιχεία παρά στα heavy, με αποτέλεσμα να υπάρχει μία σχετικά καλή ισορροπία ανάμεσα στα δύο, λόγω του ύφους των συνθέσεων.

Η όλη φόρμουλα αυτή βοηθά επίσης και στην ενίσχυση του λυρισμού των κομματιών, όπως παραδείγματος χάριν του "It Won't Fade", ενώ οι πιο 'δυναμικές' στιγμές δε λείπουν. Ένα κομμάτι που ξεχώρισε αρκετά στις προτιμήσεις μου ήταν το "Paid In Full", το οποίο πιστεύω ότι θα αναδειχθεί σε δυνατό 'hit-άκι'. Αυτό και το "My Dream's But A Drop Of Fuel For A Nightmare" είναι μάλλον τα αγαπημένα μου κομμάτια από το δίσκο.

Τα θετικά τα είπαμε. Το αρνητικό της υπόθεσης όμως είναι ότι θα ήθελα λίγο πιο heavy το όλο κλίμα του δίσκου. Προσοχή, δε λέω ότι η μελωδική του προσέγγιση δεν είναι σωστή ως κατεύθυνση. Απλά η γενική εντύπωση που μου δίνει είναι 'ok, πολύ καλός δίσκος, αλλά θα ήταν καλύτερος με λίγο ακόμα όγκο στις κιθάρες'. Δυστυχώς απέβαλλαν τις power metal στιγμές τους σε μεγαλύτερο βαθμό απ' ότι περίμενα. Μάλλον σε γενικές γραμμές μου άρεσε περισσότερο ο προκάτοχός του, "Reckoning Night", αν και σαν άκουσμα το "Unia" είναι ακόμα πολύ φρέσκο στα αυτιά μου.

Αρκετά καλή κυκλοφορία λοιπόν από τους Sonata Arctica. Οι θετικές και αρνητικές πλευρές της παίζουν διαφορετικό ρόλο στη ζυγαριά, ανάλογα με τα γούστα του καθενός. Εγώ είμαι στη φάση του 'ok, αρκετά καλό, δίχως όμως να πεθαίνω κιόλας'. Αν και σίγουρα πάνω από το μέσο όρο, δυστυχώς δε με γέμιζε όσο ήλπιζα κατά τις ακροάσεις. Σίγουρα πάντως το δισκάκι θα στριφογυρίσει ξανά στο cd player κάποια στιγμή. Όπως έλεγαν και οι τρισμέγιστοι Fifth Angel... time will tell...

  • SHARE
  • TWEET