Solefald

Με τους Solefald η νορβηγική ακραία σκηνή εμπλουτίστηκε ήδη από το ντεμπούτο τους στα μέσα των '90s με ένα γκρουπ, το οποίο θα μπορούσε να αποτελέσει μια ιδιόμορφη περίπτωση αναγέννησης ενός ήχου, αλλά και αυτόφωτης δημιουργικής απόληξης μέσα από ένα πάντρεμα πολλών και διάφορων επιρροών. Το δίδυμο του Cornelius και του Lazare, για περίπου 20 χρόνια δισκογραφούν και εμπνέονται προσφέροντας μια ηχητική ανάταση κατά καιρούς, όταν η δημιουργική διαδικασία τους συναντά την ευφυέστατη προσωπικότητά τους και ιδίως τη συγγραφική ιδιότητα του Cornelius.

Το νέο τους φιλόδοξο έργο, με τον γενικό τίτλο "World Metal", προσφέρεται σε δύο επί της ουσίας επίπεδα, με το πρώτο να έχει προηγηθεί και να αποτελεί ένα εξαιρετικά υποσχόμενο EP ("Kosmopolis Nord") και το νέο τους άλμπουμ να σιγοντάρει και να απογειώνει την προσπάθεια ("Kosmopolis Sud"). Με αλλαγή πλεύσης από τις μυθολογικές τους καταβολές στα προηγούμενα άλμπουμ, οι Solefald καταπιάνονται με την παγκοσμιότητα της υπέροχης μουσικής τους και μέσα από ένα πολυποίκιλο κράμα επιρροών, αναδεικνύουν το ταλέντο τους, μετά και από ένα σχετικά μέτριο προηγηθέν άλμπουμ σαν το "Norron Livskunst". Με λίγες στιγμές ανάλογες του των ικανοτήτων τους και του πρότερου δισκογραφικού τους γίγνεσθαι, οι Solefald φάνηκαν να βρίσκονται μετέωροι μεταξύ των project στα οποία συμμετείχαν και τον αποπροσανατολισμό μετά από εξαιρετικά άλμπουμ. Και ενώ στο μεσοδιάστημα έδωσαν και μερικές συναυλίες, το επόμενο βήμα τους θα 'πρεπε να επαναπροσδιορίζει τη θέση τους ως ένα εκ των πρωτοπόρων γκρουπ του νορβηγικού ακραίου ήχου.

Και αυτό φαίνεται να πράττουν με το EP που τους εισήγαγε στο νέο τους δισκογραφικό κεφάλαιο, αλλά ακόμα περισσότερο με το "Kosmopolis Sud" άλμπουμ τους. Και παρόλο που εν αρχής ο ήχος ξενίζει με την πολυμορφία του και τις σχετικά ασύνδετες εναλλαγές του, οι Solefald φαίνεται να επανακάμπτουν μέσα από ένα πρίσμα ήχων που παραπέμπει στις στιγμές της "Neonism" και "Universali" περιόδου τους. Η προοδευτική τους αύρα φαίνεται να καθοδηγεί τις συνθέσεις και να επιβάλλεται τελικά μέσα στο γενικότερο πλαίσιο των επιρροών που κυριαρχούν. Ήδη από το εναρκτήριο κομμάτι, "World Music With Black Edges", γίνεται αντιληπτή η διάθεση για ένα πισωγύρισμα στις παραπάνω αναφερθείσες δισκάρες προς αναζήτηση αρωγής και προσανατολισμού. Οι χαρακτηριστικές ερμηνείες του Lazare, αλλά και οι διάλογοι με τον Cornelius είναι ένα από εκείνα τα σημεία που προδίδουν την ταυτότητα των Solefald και εξαρχής τονίζεται η σημασία τους για τον ήχο του γκρουπ. Από κει και πέρα, οι μελωδίες κυριαρχούν, με περιορισμένα τα black ξεσπάσματα του παρελθόντος και τις μυθολογικές παραπομπές. Το φάσμα των ήχων συνεχώς προκαλεί και συνδιαλέγεται με τις ετερόκλητες ηχητικές συνάφειες, ξεδιπλώνοντας με μια μαεστρία που χαρακτηρίζει τους Solefald, τις συνθέσεις του άλμπουμ.

Στιγμές ιδιοφυών μελωδικών παραπομπών, διαδέχονται σημεία που φέρνουν σε dub ή ακόμα και '90s techno καψίματος, όλα αυτά μέσα στο περιτύλιγμα της προοδευτικότητας ενός απλά κομματιού. Φωνητικά σαν σε απαγγελία, διαδέχονται επικά riffs και a la Sturmgeist industrial πινελιές, πριν επιστρέψει η κλασικότροπη προοδευτικότητα και τα '70s πλήκτρα.

Δεν είναι το καλύτερο άλμπουμ τους, ούτε πλησιάζει τις "Neonism" και λοιπές στιγμές των Solefald, αλλά είναι ένα ενδιαφέρον και αξιόλογο άλμπουμ, το οποίο διαδέχεται την ίσως πιο αδιάφορη και μέτρια δισκογραφική τους δουλειά και παρουσιάζει ένα γκρουπ σε πλήρη δημιουργική φάση. Συνοδευόμενο από το αντίστοιχο EP, η διλογία αυτή των Solefald είναι μια φιλόδοξη προσπάθεια που ενδεχομένως να τους συστήσει σε ένα νέο κοινό. Ένα άλμπουμ, το οποίο ακούγεται οικείο προς τον ήχο τους και οι συνειρμοί και μόνο με την εποχή της απόλυτης δημιουργικότητάς τους αποτελούν την καλύτερη παρακαταθήκη του Kosmopolis σαν ολοκληρωμένο έργο.