Soko

My Dreams Dictate My Reality

Babycat (2015)
Από την Τόνια Πετροπούλου, 31/03/2015
Puer aeternus
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Πολύ μ' αρέσουν τα μαγικά και ενίοτε μουσικά τούνελ. Πάντοτε υπάρχει το μυστήριο του τι θα συναντήσεις στην άλλη πλευρά.

Στην προκειμένη περίπτωση, το κορίτσι του "I Thought I Was An Alien" εισχώρησε σε μια σκοτεινή πλευρά, που επικροτεί την ωμή ειλικρίνεια και τα new wave στοιχεία της εναλλακτικής σκηνής των '80s. Η Soko λοιπόν, ως ένδειξη της άνεσης που ένιωσε εκεί, έβαψε το μαλλί ξανθό, φόρεσε το δερμάτινό jacket της και αντάλλαξε τη folk pop της με μία punky goth pop.

Εγκλωβισμένη ανάμεσα στην παιδική αφέλειά της και στην ανάγκη του να μεγαλώσει και κατ' επέκταση να συμφιλιωθεί με την ταμπέλα του ενήλικα ("Peter Pan Syndrome"), αποφασίζει να μας αφηγηθεί το πώς τα όνειρά της επιβάλλουν την πραγματικότητά της ("My Dreams Dictate My Reality"), με μια «The Cure» χροιά. Ταυτόχρονα, μπλέκει τα glo-fi φωνητικά της dream pop με μία post-punk διάθεση, την οποία κυριεύει ένα μοναχικό και καταθλιπτικό συναίσθημα, της χαμένης μάχης της ενάντια στους προσωπικούς της δαίμονες ("Ocean Of Tears"). Υπνωτικές μπαλάντες ("I Come In Peace"), σαρκαστικοί στίχοι ("Who Wears The Pants"), προσωπικές ("Keaton's Song") παραξενιές ("Temporary Mood Swings"), αμφιλεγόμενες συνεργασίες ("Love Trap") και μια δόση ερασιτεχνιάς, που κάνει πιο ακαταμάχητο το συνολικό πακέτο ("My Precious").

Το άλμπουμ κραυγάζει το όνομα του παραγωγού Ross Robinson (The Cure, Korn), καθώς είναι μια μίξη New Order και πρώιμων Joy Division, με στοιχεία από Siouxsie Sioux και το γαλλικό punk attitude της Soko. Άν είσαι fan των παραπάνω, σίγουρα θα σου κεντρίσει το ενδιαφέρον. Αν δεν είσαι πάλι, θα βρεις κοινά στις ιστορίες της Soko και θα ταυτιστείς. Θα εκτονωθείς στους ρυθμούς, ανεξάρτητα απ' τη διάθεση που θα έχεις τη στιγμή που θα το ακούς. Θα χαθείς στην ονειροπόλα ζάλη και στην αναπόφευκτη στενοχώρια.

Η Soko μπορεί να μεταμορφώνεται, αλλά δε σκοπεύει να μεγαλώσει στο κοντινό μέλλον. Καλύτερα, ευκαιρία ψάχναμε για να θυμηθούμε την εφηβική επανάστασή μας και να πεταχτούμε μια βόλτα στη Xώρα του Ποτέ.
  • SHARE
  • TWEET