Sodom

Out Of The Frontline Trench

Steamhammer (2019)
Από τον Γιάννη Δούκα, 21/11/2019
Τόσο καλό που μας κρατάει σε αναμμένα κάρβουνα
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Ο Angelripper, αρχηγός των Sodom, πήρε μια απόφαση πριν δύο περίπου χρόνια η οποία εμπεριείχε αρκετό ρίσκο. Για λόγους που δεν έχουν ξεκαθαριστεί τελείως αποφάσισε να διώξει τους Makka και Bernemann αλλάζοντας εντελώς το line-up. Ιδιαίτερα ο δεύτερος, ήταν πίσω από τις κιθάρες από το 1996 και είχε γράψει με χρυσά γράμματα το όνομά του στην ιστορία του group. Επίσης ήταν ικανότατος παίκτης, με ωραίες ιδέες και έμοιαζε ότι έδενε άψογα με τον Tom. Προφανώς κάτι στράβωσε, μπορεί να επήλθε κορεσμός μετά από τόσα χρόνια δισκογραφικής και συναυλιακής πορείας, οπότε κάπως έτσι φτάσαμε στο διαζύγιο.

Οι επόμενες κινήσεις του Tom είναι αρκετά μελετημένες. Φέρνει πίσω τον Blackfire, ο οποίος είναι κάτι σαν ιερό τοτέμ για μπόλικους Sodomaniacs, ενώ επιστρατεύει τον γνωστό στο underground Tormentor. Ο Stefan Hüskens όπως είναι το πραγματικό του όνομα είναι ένα θηρίο πίσω από το drum kit. Πολλά χρόνια πίσω από τους Desaster και Decayed, όπως επίσης εντυπωσιακός με τους Asphyx αφού εδώ και κανά πεντάρι χρόνια έχει αντικαταστήσει τον Bob Bagchus. Το στυλ του είναι πολύ κοντά στο παίξιμο του Witchhunter, καθιστώντας τον ιδανική επιλογή. Το πιο κουφό όμως της όλης ιστορίας είναι η είσοδος ενός ακόμα axeman, του Yorck Segatz. Είναι λίγο παράξενο, ιδιαίτερα για τους παλιότερους αλλά δείχνει μια νέα προοπτική που πιθανότατα να λειτουργήσει θετικά.

Τα δύο δείγματα που έχουμε ως τώρα μάλλον θα πρέπει να κάνουν όλους εκεί στους Sodom υπερήφανους. Τα τραγούδια στο "Partisan" βαράγανε στο ψαχνό αλλά τα τρία καινούργια του "Out Of The Frontline Trench" το πάνε ακόμα πιο πέρα. Μια βασική διαφορά είναι ο ήχος. Έχουμε μια φανταστική προσπάθεια η οποία ακούγεται τόσο οργανική και ζεστή που σε πωρώνει. Στα κρουστά έχουν κάνει παπάδες, ειδικά στα tom, προσπαθώντας να πιάσουν τον ήχο των 80ies. Οι κιθάρες είναι αψεγάδιαστες, το τρομερό μπάσο και τη φωνή του Angelripper σε βαράνε αλύπητα ενώ όλα έχουν τον χώρο τους. Αν αυτό σηματοδοτεί και την πορεία προς το δίσκο θα κλάψουν μανούλες.

Πάμε λίγο και στα τραγούδια. Το πρώτο, "Genesis 19" αναφέρεται πάλι στα Σόδομα και στα Γόμορρα με τη βιβλική καταστροφή τους. Μουσικά σκοτώνει. Θα είναι μέσα στο ερχόμενο full – length και έχει όλα τα καλά πράγματα που χαρακτηρίζουν τους Sodom. Δολοφονικά riff αλλά και μια μελωδία μετά το solo του Blackfire που σε διαλύει. Έχει ένα επικό μεγαλείο και νομίζω ότι αν τo βάλουν στις συναυλίες ο κόσμος από κάτω θα πάθει παράκρουση. Τρομερά πιασάρικο τραγούδι αλλά και full thrash. Τα επόμενα δύο, "Down On Your Knees" και "Out Of The Frontline Trench" είναι στα ίδια περίπου επίπεδα και λειτουργούν σαν τον κράχτη αγοράς του ep μιας και δε θα βρίσκονται αλλού. Τραγουδάρες και τα δύο, απλά το δεύτερο σε κολλάει διότι είναι κάπως πιο special για το συγκρότημα. Έχει μια μαύρη μελωδική γραμμή η οποία σε εκπλήσσει ενώ βγάζει μια απαισιόδοξη διάθεση.

Σαν bonus έχουμε μια επανεκτέλεση στο "Agent Orange" η οποία είναι σχεδόν ίδια με το πρωτότυπο. Αυτό δείχνει και το πώς προσπαθούνε να δουλέψουνε από θέμα ήχου. Ενδιαφέρον παρουσιάζει και η live version του κλασικού "Bombenhagel" που έλαβε χώρα στη πόλη του Tom το Gelsenkirchen. Σαν support στους Böhse Onkels μπροστά σε πάρα πολύ κόσμο οι Sodom ακούγονται σε μεγάλη φόρμα και για φινάλε παίζουν και ένα παραδοσιακό τραγούδι των ανθρακωρύχων.

Προφανώς όλα αυτά απλά μας κάνουν να μη κρατιόμαστε για το νέο δίσκο. Μακάρι το όλο στοίχημα να πάει καλά. Ο Blackfire όσο λατρεία και να του έχει ο κόσμος πρέπει να αντικαταστήσει έναν κιθαρίστα που τα τελευταία χρόνια έβγαλε απίστευτες δισκάρες με τους Sodom και στα solo του κένταγε. Ο Frank δεν έχει μόνο να αναμετρηθεί με το παρελθόν του πίσω τη δεκαετία του 80 αλλά και με τις πρόσφατες βόμβες που έχει το group στη δισκογραφία του. Βέβαια είναι λίγο κρίμα να υπάρχει τόσο αναταραχή για το σχήμα όταν έχει κυκλοφορήσει μυθικά πράγματα στα 90, 00 και 10 αλλά από την άλλη ο σχετικός πανικός δείχνει πως ότι έγινε ήταν για το καλό. Ας ελπίσουμε όλα αυτά να μετουσιωθούν σε μια δισκάρα ανάλογη του βαρύ ονόματός τους και γιατί όχι να φέρει στο διάβα τους ακόμα περισσότερους fan. Άλλωστε, μεταξύ μας, από καμιά 20αριά thrash δίσκους που έχουμε προλάβει να ακούσουμε φέτος κανένας δε μπορεί να παίξει στα ίσια τη παρέα του Angelripper και τα νέα τους τραγούδια. Όχι γιατί ο παλιός είναι αλλιώς αλλά γιατί εδώ έχουμε ένα από τα σπουδαιότερα και πιο αυθεντικά σχήματα του συγκεκριμένου ήχου.

  • SHARE
  • TWEET