Slayer

Κάπου στην Αμερική βρίσκονται στο ίδιο τραπέζι οι κκ King, Mustaine, Ulrich και Scott Ian για να διευθετήσουν τις λεπτομέρειες για την κοινή περιοδεία τους. Η πρώτη διαφωνία έρχεται με την πάροδο περίπου 30 δευτερολέπτων και αφορά στην σειρά εμφάνισης των group καθώς οι 3 πρώτοι κύριοι θεωρούν ότι το group τους πρέπει δικαιωματικά, να κλείνει την βραδιά. Εκεί που ο Ian δεν έχει ανοίξει το στόμα του σε όλη την συζήτηση, ξαφνικά προτείνει να καθοριστεί η σειρά εμφάνισης  με βάση το τελευταίο album κάθε μπάντας. Οι Mustaine και Ulrich ισχυρίζονται ότι τα album τους είναι τα καλύτερα εδώ και μια δεκαετία και περιμένουν την απάντηση του King, ο οποίος απαντά με υπεροπτικό ύφος: «Το "World Painted Blood" είναι το καλύτερο από την εποχή του "Seasons In The Abyss"». Ένα ειρωνικό γελάκι ακούγεται από την πλευρά του Mustaine και η περιοδεία αποτελεί πλέον ιστορία!

Τρία χρόνια μετά το "Christ Illusion" οι Slayer επιστρέφουν με την καινούρια τους κυκλοφορία, με τις φήμες να λένε ότι ίσως και να είναι το τελευταίο τους. Το album ξεκινάει με το ομότιτλο τραγούδι που με την εισαγωγή μας βάζει στο ύφος του δίσκου: γρήγορο, επιθετικό, με την χαρακτηριστική διπλή επίθεση των riff από τους Hanneman/King για να ακολουθήσει το πρώτο διαμάντι του δίσκου, το "Unit 731" με την punk/thrash αισθητική του που πάντα έχουν οι Slayer στα τραγούδια τους. Για την συνέχεια έχουμε κάτι που μόνο οι Slayer μπορούν να δημιουργήσουν. Τρελά σόλο στην εισαγωγή που για οποιαδήποτε άλλο group θα έλεγες ότι απλά δεν ξέρουν να παίζουν, όμως στους Slayer ξέρεις ότι είναι εισαγωγή για την καταιγίδα που ακολουθεί στο "Snuff", που γράφτηκε από τον King αφού παρακολούθησε μερικές ταινίες του «είδους» και κάπως έτσι κυλά όλος ο δίσκος.

Όπως ο ίδιος ο King δήλωσε, το album περιέχει στοιχεία από τις κυκλοφορίες τους ξεκινώντας από το "Seasons In The Abyss" και έπειτα, βάζοντας από την μία τον πήχη για αυτό που θεωρεί ο ίδιος το τελευταίο καλό album των Slayer και από την άλλη για να μας προετοιμάσει  στο τι θα ακούσουμε στον δίσκο. Το "World Painted Blood" περιέχει ό,τι έχουν παίξει όλα αυτά τα χρόνια οι Slayer. Γρήγορα τραγούδια όπως το "Not Of This God", τραγούδια με πολιτικά μηνύματα σαν το "Americon" και τραγούδια που θυμίζουν παλιότερα τους όπως συμβαίνειο με το "Beauty Through Order" και το "Eyes Of The Insane". Για την απόδοση του group δεν χρειάζεται να αναφερθούμε διεξοδικά, καθώς δεν περιμένεις τίποτα χαμηλότερο από τα standard που έχουν καθορίσει οι Slayer.

Το πρώτο πράγμα που αναρωτιέται κανείς είναι τελικά εάν ο δίσκος είναι καταρχήν καλός. Πριν απαντήσω, μεταφέρομαι νοητικά σε μια ανάλογη κατάσταση, περίπου ένα χρόνο πριν όταν άκουσα το "Death Magnetic". Τι σχέση έχει το ένα με το άλλο; Δείτε λίγο τα credits των album: Rick Rubin & Greg Fidelman στην παραγωγή. Δεν έχει περάσει πολύ καιρός που όλοι γίναμε ξαφνικά «ειδικοί» ηχολήπτες και σχολιάζαμε την παραγωγή του "Death Magnetic" με όλα εκείνα τα αρνητικά σχόλια που ακούστηκαν.

Είναι τόσο αφελείς λοιπόν οι Slayer να εμπιστευτούν την ίδια ομάδα στο νέο τους δίσκο; Δεν φοβήθηκαν ότι και το δικό τους μπορεί να χάνει στην παραγωγή; Μήπως διαπίστωσαν κάτι που πολλοί δεν το είχαν καταλάβει στους Metallica, δηλαδή την ικανότητα των παραγωγών να ωθήσουν τα συγκροτήματα στο να γράψουν τραγούδια που να συνδυάζουν  τα καλύτερα στοιχεία από όλους τους δίσκους που έχουν κυκλοφορήσει στο παρελθόν με σκοπό την δημιουργία ενός δίσκου εξίσου μοντέρνο και old school; Κάπως έτσι είναι και το "World Painted Blood", μια σωστή μείξη όλων των καλών σημείων των Slayer με ορισμένα κομμάτια που μπορούν να σταθούν ισάξια στα κλασσικά τους με τον δίσκο να θέλει να ικανοποιήσει τόσο τους παλιότερους όσο και τους νεότερους οπαδούς. Εάν ψάξεις να βρεις μειονεκτήματα, θα τα βρεις στην προώθηση του album καθώς τα 3 πρώτα κομμάτια που είχαμε ακούσει εδώ και καιρό δηλαδή τα "Psychopathy Red", "Hate Worldwide", "World Painted Blood" δεν είναι και από τις καλύτερες στιγμές του δίσκου και ίσως αρκετοί που να είχαν ακούσει τα παραπάνω τραγούδια να μην του δώσουν μια ευκαιρία θεωρώντας ότι κάπως έτσι θα είναι και ο υπόλοιπος δίσκος και ότι σε σύνολο 13 κομματιών υπάρχουν 4-5 που είναι μέτρια.

Συνοψίζοντας και απαντώντας σχεδόν μονολεκτικά στις ακόλουθες ερωτήσεις:
Είναι καλό το album ; Ναι (δίχως δεύτερη σκέψη).
Αλλά είναι ο καλύτερος Slayer δίσκος από την εποχή του "Seasons In The Abyss"; Ναι, σαν να ακούω και μια φωνούλα στο βάθος που να φωνάζει "God Hates Us All". Αδύναμη μεν , αλλά συνεχίζει να το φωνάζει.
Καταλαμβάνει μια θέση στην αγία τετράδα των Slayer; Όχι.
Είναι καλύτερο από τα τελευταία album των Metallica/Megadeth; …η απάντηση και τα εσώψυχά μας στο forum.