Sirenia

The king is dead – long live the king! Μετά την αποχώρηση της Tarja από τους Nightwish όπως όλοι ξέρουμε η σκηνή περιέπεσε σε μια δυσμένεια : τα female-oriented groups έχασαν πολλή από την παρελθούσα αίγλη τους, ο τύπος σταμάτησε να ασχολείται τόσο πολύ (τουλάχιστον μέχρι οι Nightwish να ανακοινώσουν την αντικαταστάτρια) και εκείνοι που από καιρό τους είχαν βάλει στο μάτι, ακόνισαν τα μαχαίρια τους για άλλη μια φορά χαιρέκακα. Το θέμα όμως είναι ότι οι πολυπληθείς οπαδοί του ιδιώματος, μπορεί να έχουν σωπάσει λίγο δεδομένης της κατάστασης, αλλά πάντα αναζητούν δισκάκια που θα συνδυάζουν την μελωδία με τα αιθέρια γυναικεία φωνητικά. Και το κενό έρχονται να καλύψουν οι Sirenia, που στο τρίτο τους album καταφέρνουν να γίνουν η πιο επιτυχημένη κόπια των Nightwish που έχω ακούσει τα τελευταία χρόνια !

Και ήδη από την λέξη «κόπια» θεωρώ πως οι μισοί από τους αναγνώστες αυτού του κειμένου έχουν φύγει. Οι παρακάτω γραμμές λοιπόν απευθύνονται στους άλλους μισούς και τυχερούς που έχουν μείνει. Ναι μεν οι Sirenia έχουν βουτήξει με το κεφάλι στη ηχητική μαρμήτα, όπως αυτή έχει οριστεί από τους προαναφερθέντες Φιλανδούς, τους Therion αλλά και τους πρώιμους Lacuna Coil, αλλά το κάνουν επιτυχημένα και αποδεικνύουν πως έχουν περίσσεια ταλέντου. Κομμάτια υπέρ του δέοντος μελωδικά, αλλά και groovy, με τη γυναικεία φωνή της Monika Pedersen να ξεχωρίζει και να εντυπωσιάζει, το νέο σχήμα του Μοrten Veland (Tristania) καταφέρνει να βγάλει ένα δίσκο μεστό, ουσιαστικό και με πληθώρα καλών στιγμών. Ναι, το ξέρω ότι δεν επαναπροσδιορίζουν το είδος, ούτε φτιάχνουν νέα σκηνή με το "Nine Destinies..", αλλά το γεγονός ότι αποδίδουν ένα φόρο τιμής στη μελωδική/goth (εκείνοι χρησιμοποιούν τον όρο – εγώ διαφωνώ καθώς είναι πιο «χαρούμενοι» από τους Tristania ή από ανάλογες gothοκαταστάσεις) σκηνή και από το πρώτο ήδη άκουσμα μας κάνουν να σταθούμε σε πολλές καλές στιγμές του album τους. Ιδιαίτερα ο τρόπος που συνδυάζονται τα φωνητικά της Monika με αυτά του Morten (πιο γρεζάτα σαφώς) και της χορωδίας που χρησιμοποιούν σε κάποια κομμάτια, είναι ίσως ο σημαντικότερος λόγος για να αποκτήσει κάποιος οπαδός του ιδιώματος το δίσκο.

Με το "Nine Destinies.." οι Sirenia καταφέρνουν να μας εντυπωσιάσουν και να χρυσώσουν το χάπι της δισκογραφικής απώλειας (;) των τελευταίων ετών των Nightwish. Δισκάκι που ακούγεται «μονορούφι», απολαυστικό και ουσιαστικό. Μια πολύ καλή πρόταση για οποιονδήποτε γουστάρει τη σκηνή και τα γυναικεία φωνητικά !