Singapore Sling

Ποτέ δεν ήταν ακριβώς ευχάριστοι οι Singapore Sling. Αντιθέτως μία δυσοίωνη έκφανση της νεο-ψυχεδέλειας εξέφραζαν πάντα, αν καν ο όρος αυτός μπορεί να τους αποδοθεί και δεν νιώθουν στην πραγματικότητα πιο άνετα υπό την ομπρέλα του shoegaze. Νομίζω όμως ότι αυτήν τη φορά το παραέκαναν.

Και δεν είναι μόνο τα αλλεπάλληλα στρώματα παραμόρφωσης και fuzz που χτίζουν τα τραγούδια τους. Έτσι κι αλλιώς δεν ήταν οι μελωδικές γραμμές τους που τους έκαναν γνωστούς σε έναν έστω underground χώρο. Ήταν ο συνδυασμός του θορύβου, των ρυθμικών επαναλήψεων που γεννιόντουσαν μέσα του και των μονολιθικών, απαρέγκλιτων φωνητικών που έδεναν οργανικά και όλα μαζί  έφτιαχναν μία ατμόσφαιρα βαριά αλλά ελκυστική. Όλα αυτά συνεχίζουν και φέτος και αν περιμένετε κάποιο «αλλά» δεν υπάρχει. Είναι τόσο καλοί όσο πάντοτε. Τα πολύτιμα riff και οι σπάνιες μουσικές φράσεις που ξεπηδάνε με φειδώ (ένα/μία ανά τραγούδι) και η ένταση με την οποία οδηγούν τις συνθέσεις τους παραμένουν ύπουλα στον τρόπο που σε παρασύρουν είτε σε έναν τρελό, στατικό χορό είτε στο τέρμα πάτημα του γκαζιού στο αυτοκίνητο ή σε οτιδήποτε άλλο μπορεί τη δεδομένη στιγμή να εκτονώσει τα επίπεδα της αδρεναλίνης που οι ίδιοι ανεβάζουν.

Αυτό που πρέπει να τονιστεί και παρατηρήθηκε από την αρχή, είναι ότι από τον τίτλο με την τρις προτροπή "Kill" μέχρι τραγούδια με τίτλους όπως "Fuck Everything" και "Surrounded By Cunts" ή στίχους όπως "they are scum, they must die" βγάζουν μια επιθετικότητα και έναν μηδενισμό που ίσως και να ξαφνιάζει. Ειδικά όταν πιάνεις τον εαυτό σου να συμφωνεί και να επαυξάνει. Μοναδική διαφυγή είναι ίσως το "Evil Angel" το οποίο είναι μάλλον ερωτικό και pop με μία έννοια όμως που μόνο οι Jesus & Mary Chain θα μπορούσαν να κατανοήσουν.

Μία από τα καλά ίδια λοιπόν οι Singapore Sling και παρότι ίσως για το κάρμα του ακροατή πιθανώς να μη συνίσταται η συχνή ακρόασή τους, από rock σκοπιά το "Kill Kill Kill" είναι από τα ακούσματα στα οποία μπορείς και θες να επανέρχεσαι.