Siena Root

Pioneers

Gaphals (2014)
Από τον Κώστα Σακκαλή, 05/01/2015
Κάθε νέος δίσκος των Siena Root είναι λόγος για να πανηγυρίζεις, αλλά αυτός...
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Κάθε νέος δίσκος των Siena Root είναι λόγος για να πανηγυρίζεις. Αυτό είναι ένα αξίωμα το οποίο θα πρέπει να ανακαλείται συχνά πυκνά κατά τη διάρκεια του παρακάτω κειμένου σε αντιδιαστολή της όποιας κριτικής θα εκφραστεί στις γραμμές του. Η οποία κριτική προέρχεται καθαρά από την πίστη ότι οι Siena Root είναι ό,τι καλύτερο υπάρχει στο λεγόμενο retro rock ή vintage rock (ή όπως θέλετε να ονομάσετε τη σύγχρονη εκδοχή του εμπνευσμένου από την πενταετία '67 - '72 hard rock με progressive και ψυχεδελικές πινελιές) και ότι και το "Pioneers" είναι εξαιρετικό.

Πριν από έναν χρόνο περίπου, ο ένας εκ της βασικής τριάδας των Siena Root που αποτελούσε και τον φορέα των ανατολίτικων επιρροών, αποχώρησε. Παρότι οι αποχωρήσεις μελών στις τάξεις των Siena Root ήταν μέρος του DNA τους, αλλάζοντας μουσικούς από δίσκο σε δίσκο και από περιοδεία σε περιοδεία, η αποχώρηση μέλους του πυρήνα αναμενόταν να επηρεάσει αυτή τη φορά τον ήχο του συγκροτήματος και το κάνει όντως, με έναν ξεκάθαρο τρόπο. Ο K.G. West φεύγοντας αφήνει στους υπόλοιπους την πιο ευθέως rock εκδοχή του συγκροτήματος, οδηγώντας τους μοιραία σε έναν χαρακτήρα κοντινότερο από ποτέ στον πρώτο δίσκο τους, "A New Day Dawning". Και ενώ αυτό δεν είναι κακό από μόνο του, εξάλλου το ντεμπούτο τους είναι και αυτό ένας θαυμάσιος δίσκος, το πρώτο πρόβλημα είναι ότι, αν και προσωπικά δεν θα ήθελα άλλη μία κυκλοφορία τόσο χωμένη στο sitar όσο το "Different Realities", οι Siena Root χάνουν ένα βασικό μέρος της γοητείας που είχαν όλα αυτά τα χρόνια. Δευτερευόντως, το "Pioneers" είναι η πρώτη φορά που με μία νέα τους κυκλοφορία δεν εξελίσσουν τη μουσική τους.

Να υπενθυμίσω ότι παρόλα αυτά το "Pioneers" παραμένει ένας εξαιρετικός δίσκος;

Η θετική πλευρά στο "Pioneers" είναι ότι τα πλήκτρα έχουν απελευθερωθεί κάπως περισσότερο και έχουν πιο πρωταγωνιστικό ρόλο από ό,τι στην εποχή που ήταν (και αυτά) ευθύνη του West. Έτσι δε λείπουν οι a la Deep Purple στιγμές του παιχνιδίσματος μεταξύ κιθάρας και hammond (τα δύο νέα μέλη Matte Gustafsson και Erik Petersson είναι υπεύθυνα για αυτά αντίστοιχα και στο "Root Rock Pioneers" είναι σαν να ακούς τους Blackmore και Lord). Μαζί με την καθιέρωση και σε στουντιακό επίπεδο του τραγουδιστή Jonas Åhlen φαίνεται να δημιουργείται ένα μόνιμο σχήμα το οποίο πλέον θα αποτελεί τον νέο κορμό των Siena Root και ελπίζω να μπορέσουμε επιτέλους να τους δούμε και στην Ελλάδα όπως τους αξίζει, δηλαδή με πλήρη ανάπτυξη και όχι τη σύντομη εκδοχή τους που είχαμε δει τις προηγούμενες δύο φορές (κι ας μην έφυγε κανείς δυσαρεστημένος από τις συναυλίες αυτές).

Για να μην χρειαστεί να ξαναθυμίσω ότι το "Pioneers" είναι, ακόμα και έτσι, ένας εξαιρετικός δίσκος θα πω απλά ότι αυτό που ψάχνω στους Siena Root εμφανίζεται αυτή τη φορά με το μεγαλειώδες "In My Kitchen", ενώ το "7 Years" είχε προετοιμάσει το έδαφος . Και θα προσθέσω ότι ακόμα και μία δουλειά που ίσως να είναι η χειρότερη (με την έννοια του η «λιγότερο καλή») της μέχρι τώρα πορείας τους, είναι στα δικά μου αυτιά καλύτερη των απρόσμενα πιο διάσημων Blues Pills.
  • SHARE
  • TWEET