Shattered Hope

Absence

Lugga Music (2010)
14/07/2010
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Παράδοξος ο τρόπος για να ξεκινήσει η εποχή του φωτός κι ακόμα πιο παράδοξος, ο τρόπος για να τελειώσει η εποχή που δεν είδε ποτέ φως. Οι Shattered Hope έπειτα από οκτώ χρόνια ζωής, επέλεξαν τη χρονιά αυτή προκειμένου να κυκλοφορήσουν την πρώτη τους ολοκληρωμένη δουλειά. Ποιός είπε ότι δεν γεννιούνται και στη γη αστέρια ή τουλάχιστον μορφές που προορίζονται να πάρουν τη μορφή τους; Το σημαντικότερο όμως είναι να αντιληφθούμε την ύπαρξή τους προτού αυτά σβήσουν ή εκλείψουν. Σε μια σκηνή που στη χώρα μας δεν είχε ιδιαίτερο παρελθόν, η εξαμελής αυτή μπάντα δίνει το παρόν.

Το "Absence", ο ορισμός του καθαρού doom ήχου. Χαρακτηριστικές αργές μελωδίες, κιθάρες και δουλεμένα brutal φωνητικά, ορισμένα από τα συστατικά του. Κουβαλώντας στην πλάτη γερούς γνώμονες και ένα ξεχωριστό χαρακτήρα, οι Shattered Hope δείχνουν πως ξέρουν πολύ καλά τα μονοπάτια στα οποία βαδίζουν. Η «Aπουσία» λοιπόν ξεκινάει με το "Amidst Nocturnal Silence", το δεύτερο μεγαλύτερης διάρκειας κομμάτι, μετρώντας 13 λεπτά στο εισαγωγικό του στίγμα. Οι μελωδίες του πιάνου προσθέτουν ένα ατμοσφαιρικό πένθος που ταιριάζει απόλυτα με την ιδιοσυγκρασία της μπάντας. Ακολουθεί το "Vital Lie", από το οποίο γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι οι Anathema (τόσο από την εποχή του Darren J. White όσο και από την αντίστοιχη του Vincent Cavanagh) έχουν προσθέσει στα μυαλά τους ένα γερό ογκόλιθο. Επιπλέον, την πρώτη guest συμμετοχή στα φωνητικά του κομματιού πήρε ο Jonathan "Marquis" Théry των Ataraxie.

Ακολουθεί το επανηχογραφημένο "Enlighten The Darkness", ένα από τα δύο κομμάτια που είχε συμπεριληφθεί στο Promo 2007 και μπορούμε εύκολα να καταλάβουμε την εξέλιξη του ήχου τους μέσα σε αυτά τα τρία χρόνια. Σαν «οutsider» του δίσκου εμφανίζεται το "Yearn", καθώς βαδίζει σε αρκετά γρήγορο tempo για τα δεδομένα των Shattered Hope, έχοντας ταυτόχρονα πιο πολλά rock και gothic στοιχεία. Τη δεύτερη guest συμμετοχή έδωσε ο Thomas Akim G. J. των Saturnus στο "A Traitor's Kiss", και με τον τρόπο του στόλισε το μελαγχολικό αυτό δημιούργημα. Μια ακόμα έκπληξη, είναι το οργανικό (εγχόρδων) "Lament, in F# Minor", που δίνει και τη βάση για τον επίλογο. Σε όσους λοιπόν μιλάνε μέσα τους γεννήματα από τους My Dying Bride, Katatonia, October Tide και Shape Of Despair, είμαι σίγουρη ότι θα μιλήσει και η «Απουσία». Άλλωστε, τι είδους απουσία θα ήταν αν δεν πονούσε;
  • SHARE
  • TWEET