Shatter Messiah

Never To Play The Servant

Dockyard 1 (2006)
05/12/2006
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Ο Curran Murphy είναι ένας πολύπειρος μουσικός και έχει συνεργαστεί με δύο μεγάλες μπάντες στο χώρο του αμερικανικού power, τους Nevermore (στις συναυλίες για τα άλμπουμ "Politics Of Ecstasy" και "Dead Heart In A Dead World") και τους Annihilator (στους δίσκους "Waking The Fury", "Double Live Annihilation" και "All For You"). Αποφάσισε, λοιπόν, να βγει από τη σκιά των εν λόγω μεγάλων συγκροτημάτων και να δημιουργήσει το δικό του εκφραστικό όχημα, τους Shatter Messiah.

Μην περιμένετε όμως μεγάλες αλλαγές από το στυλ που έπαιζε μέχρι τώρα ο Murphy. Το "Never To Play The Servant" είναι μια μίξη των ήχων των δύο προαναφερθέντων συγκροτημάτων. Περισσότερο βέβαια ακούγεται σα Nevermore με λιγότερα στοιχεία από Annihilator (των τελευταίων δίσκων), ενώ αραιά και που εμφανίζονται κάποιες αναφορές σε Overkill και ακόμα λιγότερες σε Pantera.

Ο τραγουδιστής των Shatter Messiah, Greg "Wags" Wagner (πρώην Breaker και Archetype), μπορεί να τραγουδήσει πραγματικά τα πάντα. Από δαιμονικά γρυλίσματα μέχρι αγγελικά νανουρίσματα. Πραγματικά το εύρος της φωνής του είναι εντυπωσιακό. Εδώ αξίζει να σημειωθεί ότι αρχικός υποψήφιος για τη θέση του τραγουδιστή ήταν ο Warrel Dane. Στα τύμπανα βρίσκουμε τον Robert Falzano και στο μπάσο τον Ron Boisvert. Το συγκρότημα συμπληρώνει ο ρυθμικός κιθαρίστας Dusty Holt.

Ένα σημείο στο οποίο θα έπρεπε να σταθούμε είναι οι πολύ καλοί στίχοι. Δυστυχώς στο promo cd που έχω στα χέρια μου δεν αναφέρεται ποιος είναι υπεύθυνος. Όποιος και να είναι, πάντως, έχει κάνει πολύ καλή δουλειά. Άλλο ένα θετικό σημείο είναι το πολύ καλό artwork, ενώ αξίζει να κάνετε και μια βόλτα από τον διαδικτυακό τόπο (www.shattermessiah.com) του συγκροτήματος γιατί είναι φοβερός.

Τώρα πάμε στα αρνητικά. Το πρόβλημα με τους Shatter Messiah φαίνεται να είναι η έλλειψη προσωπικότητας. Πολλές φορές ακούγονται υπερβολικά όμοιοι με τους Nevermore και σε αρκετά σημεία επαναλαμβάνονται και γίνονται και λίγο βαρετοί. Πιστεύω όμως ότι με την πάροδο του χρόνου θα μπορέσουν να αποκτήσουν προσωπικό ήχο και να ακουστούν ακόμα πιο ευχάριστα. Καλύτερα σημεία του άλμπουμ είναι κατά τη γνώμη μου τα "Never To Play" και "Hatred Divine".

Συνολικά, το ντεμπούτο των Shatter Messiah είναι σίγουρα αξιοπρόσεκτο, χωρίς όμως να εντυπωσιάζει. Αν καταφέρουν στο μέλλον να αποτινάξουν τις εμφανείς επιρροές τους και τις χρησιμοποιήσουν προς όφελος τους, τότε να είστε έτοιμοι για μεγάλα πράγματα από αυτούς.

  • SHARE
  • TWEET