Selvans/ Downfall Of Nur

Selvans/ Downfall Of Nur

Avantgarde Music (2016)
Από την Ίριδα Κουκουβίνη, 24/11/2016
Η συνεργασία δύο ανερχόμενων συγκροτημάτων που κάνει για καλό ορεκτικό
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Έναν χρόνο μετά από το πρώτο LP τους, "Umbras De Barbagia", οι Downfall Of Nur επιστρέφουν με μία συνεργασία με τους Selvans, άλλη μία μπάντα που επίσης έκανε το LP ντεμπούτο της τη χρονιά που μας πέρασε.

Και τα δύο συγκροτήματα ανήκουν στον χώρο του ατμοσφαιρικού black, ενσωματώνοντας στον ήχο τους και αρκετά folk στοιχεία. Είναι χαρακτηριστική η χρήση πνευστών και στις δύο μπάντες και μιας γενικότερης ορχηστρικής προσέγγισης με πολλούς φυσικούς ήχους. Η τελευταία δουλειά των δύο συγκροτημάτων θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως split κυκλοφορία. Παρ' όλα αυτά, αποτελεί περισσότερο μία συνεργασία μεταξύ τους παρά απλό μάζεμα των κομματιών έκαστης στον ίδιο δίσκο, από τη στιγμή που η κάθε μία συμμετείχε και στη δουλειά της άλλης δίνοντας στοιχεία του ήχου της, προσφέροντας έτσι και μεγαλύτερη συνοχή στον δίσκο.

Ο δίσκος έχει δομηθεί πάνω στην ιδέα του δυϊσμού, ξεκινώντας από το προφανές ότι οι συνθέσεις μοιράζονται μεταξύ των δύο συγκροτημάτων και συνεχίζοντας με το περιεχόμενο του δίσκου που, όπως φαίνεται τόσο από το εξώφυλλο όσο και από τους τίτλους των κομματιών εισαγωγής και επιλόγου, η δουλειά της κάθε μπάντας προσανατολίζεται στην αναπαράσταση του ήλιου και του φεγγαριού. Οι μελωδίες των Selvans πιο δυναμικές και φωτεινές να αναλαμβάνουν το πρώτο μέρος, ενώ το πιο ψυχρό και σκοτεινό ύφος των Downfall Of Nur να αναλαμβάνει το δεύτερο.

Διάσκορπα μέσα στο άλμπουμ και ιδιαίτερα στην εισαγωγή και στον επίλογο, γίνεται η χρήση των folk στοιχείων που είναι χαρακτηριστικά των δύο συγκροτημάτων, με την πολύ έντονη χρήση πνευστών. Η εισαγωγή και ο επίλογος του δίσκου βρίσκονται κυρίως σαν συμπληρώματα, θέτοντας κατάλληλα την ατμόσφαιρα με το κύριο ζουμί να βρίσκεται στα δύο βασικά κομμάτια "Pater Surgens" και "Mater Universi". Αν και το "Pater Surgens" έχει όμορφες στιγμές, ιδίως προς τη μέση που μπαίνουν εκφραστικά καθαρά φωνητικά πάνω από τα βρώμικα, το "Mater Universi" είναι αυτό που τραβάει την προσοχή αναπτύσσοντας την κεντρική ιδέα του άρτια σε όλο το διάστημα των δεκαεπτά λεπτών που διαρκεί, χωρίς να κουράζει. Παρόλο που ο δίσκος είναι πρακτικά αυτά τα δύο κομμάτια, έχει διάρκεια περίπου στα σαράντα λεπτά. Το πρόβλημα είναι ότι μέσα σε αυτά τα κομμάτια αναπτύσσεται απλώς η ίδια ιδέα, μην αφήνοντας πολύ χώρο έτσι για πειραματισμούς. Και δεδομένου το πόσο καλή εντύπωση είχαν αφήσει τα ντεμπούτα των δύο μπαντών θα περίμενε κάποιος κάτι περισσότερο, κυρίως από πλευράς ποικιλίας.

Σε κάθε περίπτωση, ο δίσκος παραμένει ένας όμορφος black folk δίσκος και ιδίως όσοι τους είχαν κεντρίσει οι προηγούμενες δουλειές των συγκροτημάτων αυτών δεν θα απογοητευτούν. Για τους υπόλοιπους μένει ένα καλό ορεκτικό.

  • SHARE
  • TWEET