Schelmish

Die Hässlichen Kinder

Napalm (2009)
26/11/2009
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Άλλη μια μπάντα στα folk χνάρια των ομογενών τους Rammstein και In Extremo είναι οι Schelmish, οι οποίοι θέλησαν να πάνε λίγο πιο πέρα την μουσική τους κατεύθυνση και να πειραματιστούν σε πιο medieval punk rock φόρμες, δημιουργώντας το (ά)γνωστο σε όλους mittelalter rock (μην μπείτε στον κόπο να ρωτήσετε καν). Μετρούν ήδη 10 χρόνια στα μουσικά δρώμενα, έχοντας κυκλοφορήσει 7 άλμπουμ, ένα live cd κι ένα dvd, όπου προφανώς στην χώρα τους γνώρισε επιτυχία. Αν και οι πρώτες τους μουσικές απόπειρες κινούνταν σε πιο medieval δρόμους, διατηρώντας το ιδιαίτερο κομμάτι του παραδοσιακού ιρλανδικού folk, οι πίπιζες μέχρι σήμερα παραμένουν στην πρώτη γραμμή, η υποψία metal δυναμικής απλά δεν υφίσταται κι αρέσκονται πλέον πεισματικά να δοκιμάζουν και άλλες γλώσσες στους στίχους τους, πέραν της μητρικής – πράγμα αρκετά ενδιαφέρον.

Δυστυχώς όμως, κάπου εκεί το ενδιαφέρον εξαντλείται και δίνει την θέση του στην pop βαρεμάρα και, για να μην τα ισοπεδώσω όλα, στην mainstream rock πεπατημένη. Δυο χρόνια μετά το προηγούμενο άλμπουμ τους, "Wir werden sehen”, επιστρέφουν ακόμη πιο κατασταλαγμένοι μουσικά, διατηρώντας την ίδια αδιαφορία όμως στις συνθέσεις τους, που η όποια καλή ιδέα, αμέσως μετά το ρεφρέν μετατρέπεται σε «μία από τα ίδια». Το ολοκαίνουριο "Die Hässlichen Kinder"("The Ugly Children"αγγλιστί) το αποδεικνύει περίτρανα αυτό και με τις πρώτες ακροάσεις δείχνει πως δεν έχει τίποτα το καινούριο να προσφέρει ηχητικά στις folk μουσικές φόρμες, πλην των "Bist Du Bereit”, του ομώνυμου και του πιο χαβαλετζίδικου "Too Late”, μεταξύ των 14 κομματιών που περιέχει, συνολικής διάρκειας που οριακά αγγίζει την μία ώρα.

Μουσική που σίγουρα θα συναντήσετε αν βρεθείτε σε κάποιο παραδοσιακό ιρλανδικό τυροπωλείο, κάπου στην κεντρική Ευρώπη, που αδιαμφισβήτητα δίνει αυτή την folk νότα που αναζητούμε όταν βρισκόμαστε μακριά από την πατρίδα και κάνει τα γάλατα να πήζουν πιο αργά και χωρίς τάπες φελλού. Θα το βρείτε στο ράφι, δίπλα στην μικρή ολλανδέζα. Δεν μπορούμε όλοι να γίνουμε Dropkick Murphys, Korpiklaani ή, στην καλύτερη, In Extremo… Πώς να το κάνουμε!

*Απορία γραφούσης: προς τι το νταβαντούρι του «voice over» στο promo cd;
  • SHARE
  • TWEET