Sardonis

Το Βέλγιο είναι γνωστό για τις βάφλες και τις σοκολάτες, άντε και για μερικές ωραίες μοναστηριακές μπύρες. Στην κεντρική Ευρώπη οι δύσμοιροι οι Βέλγοι είναι δέκτες ειρωνικών και υποτιμητικών ανέκδοτων, τύπου «πως πέθανε ο τελευταίος Βέλγος ψαράς» και άλλα τέτοια καλά, παρότι η χώρα διαθέτει μερικά από τα μεγαλύτερα ευρωπαϊκά λιμάνια και φυσικά την έδρα και πολλές κεντρικές υπηρεσίες της Ε.Ε. στις Βρυξέλλες. Από την άλλη σίγουρα θα θυμάστε τον ΤενΤεν και ελάχιστες μπάντες που είναι αγαπητές στην Ελλάδα από αυτή τη χώρα, όπως οι dEUS και οι Enthroned.  Τώρα λοιπόν ήρθε η ώρα οι φίλοι του doom και του sludge να πάρουν μια μυρωδιά από Βέλγιο και ειδικότερα από μια κιθάρα και μερικά τύμπανα.

Roel Paulusse στο έγχορδο και Jelle Stevens στα κρουστά. Παρακαλούνται οι μπασίστες που διαβάζουν αυτή τη στιγμή να κλείσουν τη σελίδα μιας και η μπάντα τους βγάζει άχρηστους... Ειλικρινά η απουσία μπάσου και φωνητικών από το δίσκο περνάει σχεδόν απαρατήρητη. Ακατέργαστος και δυνατός ήχος στην κιθάρα με ιδιαίτερα βαρύ τόνο. Εννέα συνθέσεις και λιγότερο από 40 λεπτά στο σύνολο γεμάτα με βρόμικο θόρυβο και μελωδίες που γλυκαίνουν κατά βάθος. Τεράστια riff που συνθετικά κρύβουν κάτι παλιομοδίτικο και ατμοσφαιρικά θυμίζουν Black Sabbath. Γενικότερα και μάλλον αναπόφευκτα θα συγκριθούν με High On Fire, Electric Wizard, Weedeater και Talbot. Σκοπός τους είναι να συγκινήσουν doom-άδες και δεν θα δυσκολευτούν να το καταφέρουν. Δημιουργούν τεράστια ηχητικά τείχη, για να μην πω μαντρότοιχους, και αυτή είναι η όλη ουσία. Αργό και σκοτεινό. Μαστουρωμένο και λιώμα. Μεθυσμένο και σακάτικο. Είναι τόσο δυνατό που σε δυσκολεύει αφάνταστα. Σου παίρνει όλη την ενέργεια και σε πετάει χαμηλά, πολύ χαμηλά.

Αρκετά. Είναι αρκετά τα δυνατά κιθαριστικά τους περάσματα και η βαριά και καπνισμένη ατμόσφαιρα. Μάλλον είναι παραπάνω από αρκετά. Τεράστιο doom, σκατένιο sludge και δυνατό heavy metal. Ξερά! ΣΠΑΣΤΑ!