Sammal

Για το ντεμπούτο των Sammal από το Turku της Φινλανδίας μιλούσα τέτοια εποχή, το 2013. Η αλήθεια είναι πως είχα λησμονήσει την ύπαρξη τούτων εδώ των βαμμένων οπαδών των προοδευτικών ήχων που αναπτύχθηκαν στα '60s και τα '70s. Η έλευση της ολοκαίνουργιας δισκογραφικής τους δουλειάς είναι σίγουρα καλά μαντάτα, καθότι οι Sammal δείχνουν να γνωρίζουν τι κάνουν - και φέτος το κάνουν με ένα πολύ όμορφο εξώφυλλο, παρεμπιπτόντως.

Πριν προχωρήσω στα της μουσικής, να μου επιτρέψετε να σταθώ στο γεγονός πως η μίξη και το mastering έγινε από τον Jaime Gomez Arellano, τον τύπο που έχει δουλέψει με δύο από τις καλύτερες, με διαφορά, νέες μπάντες που αναβιώνουν το prog / psych rock των μαγικών εκείνων δεκαετιών. Και αν δεν έχετε ήδη λατρέψει τους Messenger και τους Hexvessel, παρατήστε πάραυτα ετούτη την κριτική και τρέξτε να μορφωθείτε.

Πίσω στα δικά μας, με τη βοήθεια του Arellano οι Sammal επιτυγχάνουν τον παλιακό ήχο που τόσο επιθυμούν. Τα κιθαριστικά riffs είναι ταξιδιάρικα, το rhythm section προοδευτικό και το hammond δεσπόζει αρχοντικό, να χορεύει πάνω από τις οικείες μελωδίες που έχουν αποτυπωθεί κάποτε στα αυλάκια κάποιου βινυλίου που έκανε τη βόλτα του από τα πεζοδρόμια του Μοναστηρακίου.

Ενώ η πρώτη τους δουλειά ήταν αποτέλεσμα της συνθετικής συνεργασίας δύο μονάχα μουσικών, του τραγουδιστή Janu Kiviniemi και του κιθαρίστα Jura Salmi, το φετινό "Myrskyvaroitus", που σημαίνει προειδοποίηση καταιγίδας, αποτελεί συλλογική προσπάθεια. Αυτό γίνεται εμφανές καθότι όλα τα όργανα θα παίξουν ισάξιο ρόλο στο τελικό αποτέλεσμα, καθώς επίσης και επειδή η συνοχή που προκύπτει δείχνει πιο πηγαία.

Ακριβώς όπως το ομώνυμο ντεμπούτο τους, το "Myrskyvaroitus" απευθύνεται αποκλειστικά στους οπαδούς του ιδιώματος και πουθενά αλλού. Οι ίδιοι δηλώνουν ότι προσπάθησαν να αποδιώξουν τους Uriah Heep και τους Black Sabbath και να επεκτείνουν τις επιρροές τους σε Vangelis, Moody Blues, σκανδιναβική jazz και τουρκικό psychedelic rock, σε μια προσπάθεια να αποκτήσουν τη δική τους ταυτότητα και να αποδιώξουν κάθε κατηγορία αντιγραφής.

Όντως, όσο και αν προσπαθήσεις να βρεις άμεσες επιρροές του συνόλου του δίσκου από δύο-τρία κυρίαρχα συγκροτήματα, δεν θα τα καταφέρεις. Και αυτό, όσον αφορά ένα συγκρότημα που θέλει να παίζει παλιακό rock, ίσως και να ισοδυναμεί με σχηματισμό υποτυπώδους ταυτότητας.