Saltatio Mortis
Des Konings Henker
Ξεκινώντας αυτή την κριτική είχα αποφασίσει να είμαι όσο πιο αντικειμενικός μπορώ, αφού το μουσικό είδος που υπηρετεί η εν λόγω μπάντα δε μπορώ να πω ότι μου τράβηξε ποτέ την προσοχή. Όμως όσο περισσότερο άκουγα το άλμπουμ τόσο γρηγορότερα καταλάβαινα ότι είχα να κάνω με την πιο αδιάφορη και κουραστική κυκλοφορία που έχει φτάσει ποτέ στα χέρια μου.
Το τραγικοκωμικό της όλης υπόθεσης είναι ότι οι Saltatio Mortis είναι ένα αρκετά μεγάλο εμπορικά όνομα στην πατρίδα τους, τη Γερμανία, και μάλλον πουθενά αλλού. Είναι φυσικό επόμενο λοιπόν και η ίδια η μπάντα να απευθύνεται στην εγχώρια αγορά χρησιμοποιώντας γερμανικούς στίχους και τίτλους που σε συνδυασμό με την μάλλον heavy μουσική κατεύθυνση στις κιθάρες ακούγονται σαν χαρούμενοι Rammstein και εκνευριστικά εύπεπτοι.
Μπορεί οι ίδιοι να πιστεύουν ότι χρησιμοποιώντας διάφορα κρουστά και πνευστά θα καταφέρουν να αποδείξουν ότι έχουν μια κάποια μουσική παιδεία όμως στα αυτιά μου ακούγονται τόσο αδιάφοροι που δε μου επιτρέπεται να ασχοληθώ με τέτοιες λεπτομέρειες. Μάλιστα το ότι κατάφεραν να κυκλοφορήσουν απανωτά πέντε άλμπουμ σε πέντε χρόνια αποδεικνύει απτά ότι στόχος τους δεν είναι η μουσική ως τέχνη αλλά πιθανότατα η μουσική ως εμπόρευμα. Για να είμαι βέβαια και δίκαιος δε μπορώ να πω ότι είναι κακοί. Όμως είναι ανυπόφορα μέτριοι και δυστυχώς ακόμη και οι ίδιοι έχουν συμβιβαστεί με αυτό.
Πρόκειται για ένα δίσκο που ίσως και να αρέσει σε μερικούς, κυρίως σε όσους αρέσουν οι In Extermo, αλλά μετά από κάποιες ακροάσεις πιστεύω ότι θα τον αφήσουν στη δισκοθήκη να σκονίζεται για αρκετό καιρό.
