Sacred Reich

Ο μέσος οπαδός των Sacred Reich αισθάνεται πως η αγαπημένη του μπάντα ήταν πάντα κάπως αδικημένη ανάμεσα στους υπόλοιπους μεγάλους του thrash, δεν είναι όμως ο τύπος που θα παρασυρθεί από το όποιο hype μιας δισκογραφικής επιστροφής. Το "Awakening" προφανώς δεν θα αλλάξει το status της μπάντας, έχει όμως όλα τα φόντα να πείσει τον οπαδό ότι πρόκειται για μια επιστροφή με ουσία.

Για να αντιληφθεί κάποιος τί σημαίνει επιστροφή έπειτα από τόσο καιρό αρκεί να πούμε ότι ο νεοφερμένος ρυθμικός κιθαρίστας Joey Radziwill δεν είχε ακόμα γεννηθεί όταν κυκλοφόρησε το "Heal" το 1996. Πέραν εκείνου, οι υπόλοιποι είναι γνωστοί και μη εξαιρετέοι: ο Dave McClain επιστρέφει στα τύμπανα έπειτα από τη θητεία του στους Machine Head και οι παλιοί Wiley Arnett και Phil Rind είναι εδώ σαν να μην πέρασε μια μέρα.

Ο ήχος της μπάντας, απαράλλαχτος σαν να βρισκόμαστε ακόμα στις αρχές των 90s, είναι το πρώτο στοιχείο που ίσως μοιάσει παλιομοδίτικο στα αυτιά πολλών και ειδικά στους νεότερους metallers. Από την άλλη, όσοι βρίσκονται εκεί κοντά στα δεύτερα -άντα θα νιώσουν αμέσως οικεία με τον ευθύ και ζεστό ήχο. Όλα τα χαρακτηριστικά της συμμορίας από το Phoenix είναι επίσης παρόντα, τα φοβερά φωνητικά του Rind (σίγουρα ένας από τους πιο παραγνωρισμένους του ιδιώματος), τα παραδοσιακά solos του Arnett και κυρίως το ιδιαίτερο συνθετικό τους στυλ: η ρυθμικότητα και η ιδιότυπη μελωδικότητα των Sacred Reich ήταν στοιχεία που πάντα τους έκαναν να ακούγονται ξεχωριστοί και θα τα συναντήσει κανείς πλουσιοπάροχα στο "Awakening", παρά τη μικρή, 30λεπτη διάρκεια του. 

Παρ' όλα αυτά, θα είναι λάθος να νομίσει κανείς ότι το "Awakening" προβάλλει ή ότι στηρίζεται σε κάποια νοσταλγικότητα. Αντίθετα πρόκειται για μια συλλογή οκτώ πολύ δυνατών τραγουδιών που είναι ξεκάθαρα ως προς τις αρετές τους. Πρόκειται για μεστό thrash που δεν βασίζεται τόσο στην ταχύτητα όσο στα εξαιρετικά riffs, τους συχνά ξεσηκωτικούς ρυθμούς και τα υπέροχα μελωδικά hooks. Αν ένας σύγχρονος metal fan βρίσκει το όλο περιβάλλον κάπως "απλοϊκό", θα χρησιμοποιήσουμε το αντεπιχείρημα ότι ελάχιστες σύγχρονες μπάντες θα μπορούσαν ίσως να προσεγγίσουν τη «λαϊκή» thrash μεγαλοφυΐα ενός "Divide And Conquer" - άνετα η κορυφαία στιγμή του "Awakening".

Γρήγορα και δυναμικά tracks όπως τα "Awakening" και "Revolution" είναι αναμενόμενα μέσα σε έναν Sacred Reich δίσκο. Λιγότερο αναμενόμενες είναι οι ακομπλεξάριστες Maiden-ιές του "Salvation" και ο παράξενα groovy, στα όρια του hard rock παλμός των "Death Valley" και "Something To Believe". Συνολικά το άλμπουμ διαθέτει ικανοποιητική ποικιλία και όμορφες ιδέες, με την εξαίρεση ίσως του σχετικά αδιάφορου "Killing Machine". Θα περίμενα λίγο πιο εντυπωσιακά τύμπανα αλλά ίσως πάλι αυτό να μην προσέφερε δα και τίποτα σημαντικό: το άλμπουμ στηρίζεται στην ατόφια και old school ενέργεια του.

Θα αποφύγω επίθετα όπως "αξιοπρεπής" αναφορικά με την επιστροφή των Sacred Reich γιατί τελικά το "Awakening" είναι κάτι παραπάνω από τον παλιμπαιδισμό ενός παλιού θρύλου. Πρόκειται για ένα άλμπουμ που διαθέτει πραγματικά αξιόλογο metal songwriting και προσφέρει κάτι ουσιαστικότερο από μια απλή νοσταλγία. Οι φίλοι τους θα μείνουν το λιγότερο ικανοποιημένοι και οι υπόλοιποι δεν είναι αργά να ανακαλύψουν άλλη μια ιστορική μπάντα που ακόμα δαγκώνει. Και, τέλος πάντων, υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στο ρετρό και το διαχρονικό, με το "Awakening" να κλίνει ξεκάθαρα προς το δεύτερο.