Ry Cooder

Πολιτικά και ιστορικά είναι συνήθως τα θέματα με τα οποία καταπιανόταν ο Ry Cooder στους πιο πρόσφατους δίσκους του. Είτε αυτά ήταν η εργατική τάξη την εποχή της Μεγάλης Ύφεσης, είτε η Μεξικανική κοινότητα στις αρχές του 20ού αιώνα, πάντοτε αντλούσε την έμπνευσή του από την λαϊκή Ιστορία των Η.Π.Α.. Φέτος κρατά τη συνήθειά του μόνο κατά το ήμισυ. Πολιτικός ναι, Αμερικάνος επίσης, αλλά όχι ιστορικός πλέον. Σύγχρονος σε βαθμό παροδικότητας, στιχουργικά μιλώντας πάντα.

Οι φετινές εκλογές στις Η.Π.Α. αποτελούν το θέμα με το οποίο καταπιάνεται, όπως φανερώνει και ο τίτλος του δίσκου, και πιο συγκεκριμένα ξεσπά σε μία ρητή πολεμική εναντίον του Ρεπουμπλικανικού κόμματος και του υποψήφιού του για την Προεδρία, Mitt Romney. Ο Ry Cooder που δεν έκρυψε ποτέ τις δημοκρατικές, φιλελεύθερες, φιλειρηνικές και αριστερές απόψεις του (που για τα δεδομένα του Αμερικανικού πολιτικού συστήματος -και μόνο- μπορούν να θεωρηθούν έως και ακραία κομμουνιστικές) επιτίθεται με χιούμορ αλλά και ουσία στην πιο συντηρητική πλευρά της αμερικάνικης πολιτικής.

Μουσικά επενδύει τα λόγια του με το σύνηθες και φαινομενικά απλοϊκό μίγμα country, folk και παλιάς κοπής blues. Η ικανότητά του στην πλούσια και αυθεντική ενορχήστρωση κάνει τα τραγούδια να ακούγονται ως πραγματικά έργα δημοτικής δημιουργίας και όχι ως στυλιστική απομίμηση περασμένου πολιτισμικού πλούτου. Εξάλλου την αναγνώριση αυτή την έχει κερδίσει ως κάτι το δεδομένο, τόσο εξαιτίας της παγκόσμιας μουσικής του παιδείας και της οργανοπαιχτικής του ικανότητας (μην ξεχνάμε ότι στα 20 του έπαιζε δίπλα στον Captain Beefheart και στα 23 του βοηθούσε τους Rolling Stones να αποκτήσουν τον ήχο τους κιθάρας που θέλανε) όσο και με τις συνεχόμενες ποιοτικές κυκλοφορίες του.

Από πολλές έννοιες, όμως, η ουσία του "Election Special" βρίσκεται στους στίχους του. Καταρχήν, γιατί τα τραγούδια με τον τρόπο που ο ίδιος τα έχει στήσει, ακόμα περισσότερο και από άλλες φορές, είναι προορισμένα να πουν από μία ιστορία το καθένα παρά να αφήσουν κάποιο solo, riff, μελωδία πίσω τους. Κατά δεύτερον, γιατί το θέμα του είναι τόσο ενδιαφέρον αλλά και σύγχρονο που δεν μπορείς να μην παρασυρθείς από την αμεσότητά του. Ταυτόχρονα με όλα αυτά, το χιούμορ και η ευφυΐα του Cooder δεν διστάζει να μπλέξει το σκύλο του Mitt Romney, το κίνημα Occupy Wall Street, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης στο Guantanamo, την οπλοκατοχή, τον πόλεμο, όλα στρατευμένα στην ιδέα του ότι οι Ρεπουμπλικάνοι είναι ό,τι χειρότερο μπορεί να συμβεί αυτή τη στιγμή στον αμερικάνικο λαό και κατ' επέκταση σε ολόκληρο τον κόσμο.

Το αποτέλεσμα του "Election Special" είναι μία ακόμα από τις μικρές χαρές που μας προσφέρει ο Ry Cooder - άλλοτε λίγο μεγαλύτερες, άλλοτε λιγότερο μεγάλες, δεν έχει τελικά σημασία. Ένα άλμπουμ σύγχρονων πολιτικών τραγουδιών διαμαρτυρίας δεν είναι πολύ μακριά από αυτό που ο κόσμος χρειάζεται, παρότι είναι αμφίβολο το κατά πόσο θα έχει οποιοδήποτε αντίκτυπο, ειδικά στις Η.Π.Α. με ένα είδος μουσικής που είτε είναι τραγικά εκτός μόδας, είτε αυτούς που αφορά αποτελούν και τη μεγαλύτερη εκλογική βάση των συντηρητικών. Αυτό όμως θα ήταν το λιγότερο που θα έλεγα στον Ry Cooder αν είχα την τύχη να τον συναντήσω. Το κυριότερο ατόπημά του είναι ότι πιστεύει πραγματικά ότι το κόμμα των Δημοκρατικών είναι κάτι το διαφορετικό από την άλλη όψη του ίδιου νομίσματος.