Ruby The Hatchet

Valley Of The Snake

Tee Pee (2015)
Από τον Γιώργο Ζαρκαδούλα, 11/03/2015
Γοητευτική τόσο οπτικά όσο και ακουστικά, η μικροκαμωμένη Jillian Taylor πείθει για την αγνότητα των προθέσεών της και μαζί της η μπάντα, ότι δεν ήρθαν να επωφεληθούν μιας εφήμερης επιτυχίας
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Το "Ourobros" των Ruby The Hatchet από την Φιλαδέλφεια είχε σουλατσάρει πριν κανα δυο χρόνια στα underground του site έπειτα από την ακρόαση του "Black Tongue", ουδέποτε όμως είδε το φως του ήλιου κι αυτό όχι επειδή δεν το άξιζε. Της κωλυσιεργίας το ανάγνωσμα, που συνεχίστηκε και πέρυσι με το EP "The Eliminator", φέτος όμως δεν έχει άλλες αναβολές.

Ο νέος δίσκος της μπάντας έχει την σταθερά εκείνη που φάνηκε με το EP και που δίνει πλέον ένα κάτι σαν σήμα κατατεθέν, ακόμα κι αν το μουσικό της ύφος δεν είναι πρωτοπόρο. Σε μια περίοδο που το psychedelic / doom rock κάνει την αναμενόμενη κοιλιά του έπειτα από μια περίοδο ευμάρειας, το "Valley Of The Snake" έχει την ποιότητα και την ικανότητα να δημιουργήσει ένα νέο κύμα, ένα καινούργιο γενικό πρόσταγμα στο οποίο θα υπακούσουν οι μελλοντικοί μουσικοί του είδους.

Πιθανώς να αναρωτηθεί κάποιος για ποιόν λόγο να ακολουθήσουμε τους Ruby The Hatchet κι όχι τους Blood Ceremony, την Jess And The Ancient Ones ή ακόμα και τους Electric Citizen, από την στιγμή ειδικά που προηγήθηκαν, και δεν θα έχει άδικο. Ο κοινός παρονομαστής όλων αυτών είναι τα γυναικεία φωνητικά και το παρεμφερές μουσικό είδος, επομένως; Αλυσίδα που συνεχίζει να μεγαλώνει είναι και φέτος ο επόμενος συνδετικός κρίκος είναι το "Valley Of The Snake".

Ο καθένας τους συνεισφέρει και κάτι ούτως ώστε να διατηρηθεί η δημοφιλία της μουσικής που αγαπάμε κι εδώ έχουμε να κάνουμε με την πιο ψυχεδελική / ακουστική της εκδοχή. Προφανώς και είναι παρόντα τα βαριά και μονολιθικά riff (μέχρι και funeral τα λες ώρες-ώρες), υπάρχει όμως ένα super hit που ακούει στο όνομα "Heavy Blanket", μια NWOBHM εισαγωγή με συνέχεια στο "Demons" και μια άκρως folk αισθητική στο ομότιτλο τραγούδι που σύντομα μετατρέπεται σε psychedelic / garage χώσιμο. Λουλούδια και ψόφος.

Γοητευτική τόσο οπτικά όσο και ακουστικά, η μικροκαμωμένη Jillian Taylor πείθει για την αγνότητα των προθέσεών της και μαζί της η μπάντα, ότι δεν ήρθαν να επωφεληθούν μιας εφήμερης επιτυχίας, αλλά να συνεχίσουν να αναπαράγουν την μουσική που τους αρέσει και τους εκφράζει. Αν θα καταφέρουν να ηγηθούν αυτής, είναι μια άλλη ιστορία την οποία μπορεί να μην εξιστορήσουμε και ποτέ.
  • SHARE
  • TWEET