Royal Thunder

Crooked Doors

Relapse (2015)
Από τον Θεοδόση Γενιτσαρίδη, 03/04/2015
Λυρικές κραυγές μέσα σε κιθαριστικές μελωδίες από παράξενους κόσμους του παρελθόντος και του μέλλοντος
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Ήμασταν υπομονετικοί. Πάνε τρία χρόνια μετά το "CVI" και τώρα έρχεται ο νέος δίσκος των Αμερικανών. Μου έλειψε αρκετά αυτό το μοναδικό hard rock τους και η εκπληκτική φωνή της Mlny. Είναι μια μπάντα που, από τα πρώτα δείγματα γραφής, είχε δείξει τι μπορεί να καταφέρει. Τώρα μου επιβεβαιώνει ό,τι είχα υποπτευθεί τότε και άκοπα ξεφτιλίζει πολλά μέτρια συγκροτήματα που προσπάθησαν να δέσουν το παλιό με το μοντέρνο. Το sοuthern με το heavy. Το blues με το stoner.

Η φωνή της μπασίστριας πάλι στο επίκεντρο. Επιδέξια, θρασύς, κυρίαρχη και ποικιλόμορφη. Είναι από αυτές που σε κάνουν να ανατριχιάζεις. Είχα φανταστεί ότι θα είναι η πλέον άξια τραγουδίστρια στις female fronted μπάντες του χώρου και με επιβεβαιώνει περίτρανα. Η κοπέλα κραυγάζει blues! Έχει χρώμα, μαγκιά και μοναδική (αλλά όχι μόνο μία) χροιά. Οι κιθαριστικές μελωδίες, με απίστευτα απλές ενορχηστρώσεις, τυλίγουν το κεφάλι σου με ένα πέπλο παράξενο. Τυλίγουν όμως τόσο τέλεια και τις εναλλαγές στον τρόπο και στο συναίσθημα που εκπέμπει αυτή η φωνάρα. Περίπλοκα σχήματα. Μεγάλα, συνθετικά κομμάτια. Βαθύ και ουσιαστικό συναίσθημα γεμάτο πάθος.

Προσπαθώ να ξεχωρίσω ένα κομμάτι, αλλά αδυνατώ. Δεν υπάρχει κανένα που να μειονεκτεί. Στα πρώτα ακούσματα σε αφήνει μαλάκα το "The Line". Σκάει εκρηκτικά. Έχει ρυθμό που σε χαζεύει και τραχύτητα που ξενίζει ευχάριστα. Είναι το κομμάτι που εξηγεί και δοκιμάζει αν η μπάντα εξελίχθηκε από το ντεμπούτο και μετά. Και σου απαντάει πανεύκολα, ότι ναι ρε, το έκανε και με το παραπάνω. Στα στρώματα από τις κιθάρες του "Forget You" και του "Floor" αντιλαμβάνεσαι πόσο καταστροφική, με την καλή έννοια, είναι η μπάντα. Βλέπεις την αξία τους στη χρήση υλικών από το '70, στα "Forgive Me, Karma" και "Wake Up". Νιώθεις απίστευτα όταν τα δένουν με πτυχές και συναισθήματα του '90 ("Glow" και "One Day") και καλόψυχο πιανιστικό blues στα "The Bear" Ι και ΙΙ, ώστε τελικά να σερβίρουν έξυπνη, νότια, prog και σκονισμένη μουσική της ερήμου στα "Time Machine" και "Ear On The Fool".

Οι Royal Thunder είναι η καλύτερη rock μπάντα του 2015 μέχρι στιγμής. Έχουν τον ήχο του σταδίου και το ύφος του υπογείου μαζί. Οι κραυγές στο "One Day" σε συντρίβουν. Οι κιθάρες στο σύνολό τους σε σημαδεύουν. Τα τύμπανα και το μπάσο σε βάζουν στη θέση σου , σε βιδώνουν και σου περνάνε και μια ντουζίνα καρφιά από πάνω, μην τυχόν και κουνηθείς. Δεν τολμάς να κάνεις βήμα όμως... Οι συνθέσεις είναι κατάλληλα βαλμένες, με τέτοια σειρά που δεν σου αφήνουν περιθώρια ανάσας.

Εκπληκτικές στιγμές που αν ήταν παραμύθι θα έβαζαν την Janis στο τιμόνι των Led Zeppelin. Μουσικό ταξίδι μέσα σε τουλάχιστον τρεις δεκαετίες heavy rock. Βαρύ ψυχεδελικό rock σε πιο έντονη κατά βάση μορφή, ώστε να δημιουργεί ατμοσφαιρικά και σκοτεινά περάσματα που στηρίζονται στα riff και στα φωνητικά μείγματα. Heavy μαγεία.

  • SHARE
  • TWEET