Routes

Μπαίνοντας στη νέα χρονιά και κάνοντας τον μουσικό απολογισμό του 2011, διαπίστωσα έντρομος ότι τα πιο αγαπημένα μου stoner (με την στενή ή με την πιο ευρεία έννοια του όρου), κυκλοφόρησαν δίσκο μέσα στο '11: Planet Of Zeus, 1000mods, Brotherhood Of Sleep, αλλά και Dala Sun, Lizardia, Weathers... Οπότε δεν ήξερα τι θα μπορούσα να περιμένω για το 2012 από το ελληνικό stoner. Ηχηρή απάντηση έρχονται να δώσουν οι Χαλκιδαίοι Routes με τον δεύτερο δίσκο τους, τέσσερα χρόνια μετά το ομώνυμο ντεμπούτο τους.

Η αλήθεια είναι ότι τα παιδιά τα πήρα χαμπάρι μόλις πέρσι, όταν άνοιγαν για το live των Acid King. Αμέσως ενθουσιάστηκα με την πάρτη τους, αν και τα Kyuss deja-vu ήταν αρκετά. Είχαν όρεξη, είχαν κομματάρες, είχαν αμεσότητα, είχαν attitude, είχαν οτιδήποτε τελοσπάντων χρειάζεται ένα stoner συγκρότημα που σέβεται τον εαυτό του. Το μόνο που τους έλειπε ήταν η ταυτότητα. Αυτό που θα τους έκανε ξεχωριστούς, που δεν θα ήταν άλλη μια «μπάντα που παίζει stoner». Πέρασαν μερικοί μήνες και τους ξαναπέτυχα στο release party των 1000mods τον Σεπτέμβριο, αν θυμάμαι καλά. Έπαθα πλάκα. Τέλεια δεμένοι και προβαρισμένοι, με νέα κομμάτια που «σκότωναν», τρελές ψυχεδέλειες και απίστευτο groove. Εδώ ήταν που αναθάρρησα και σκέφτηκα ότι τελικά υπάρχει κάτι να περιμένω το '12 από το ελληνικό stoner.

Στo "Land Of Holy Dope", οι Routes φαίνεται να έχουν αφομοιώσει πλήρως όλες τις επιρροές τους και πλέον έχουν τον δικό τους ήχο. Ένα κοκτέιλ, δηλαδή, από τη stoner μαγκιά των Kyuss, τα space «τριπαρίσματα» των πρώιμων Monster Magnet και το heavy rock attitude των Orange Goblin. Το στιβαρό rhythm section αποτελεί τη κεντρομόλο δύναμη γύρω από την οποία οι απολαυστικές κιθάρες κάνουν πάρτι και οδηγούν σε ένα εκπληκτικό ψυχεδελικό ξεφάντωμα. Η μεθοδευμένη χρήση κάθε είδους εφέ «βρωμίζει» ιδανικά τον ήχο τους και αμμοθύελλες σκεπάζουν τα ηχεία. Τα φωνητικά θέλουν δουλειά ακόμα αλλά δεν αμαυρώνουν ούτε στο ελάχιστο το τελικό αποτέλεσμα, ενώ και το βασικό θέμα των στίχων (όπως μαρτυρούν απενεχοποιημένα και μερικοί τίτλοι των τραγουδιών τους) έχει να κάνει κυρίως με μαστούρα (λίγο κλισέ είναι η αλήθεια), αλλά στην τελική αφού η μουσική είναι μια μελοποιημένη μαστούρα γιατί να μην είναι και οι στίχοι;

Εν κατακλείδι, οι Routes κάνουν το μεγάλο μπαμ στήνοντας ένα τεράστιο πάρτι αποτελούμενο από βρώμικη ψυχεδέλεια και διαφόρων ειδών «μυρωδιές» και σε προσκαλούν να πάρεις μέρος. Άντε, κάνε μια τζούρα και έμπα. Μόνο κερδισμένος θα βγεις από αυτό. Αν βγεις...