Rogga Johansson

Ο Rogga Johansson, είναι ένας Σουηδός μουσικός ο οποίος διαθέτει μεγάλη αγάπη για το old school death metal. Για την ακρίβεια, η αγάπη που έχει στο ιδίωμα και το πάθος του να συνθέτει μουσική, είναι υπέρμετρα. Για πολλούς μουσικούς έχει γραφθεί η έκφραση αυτή, αλλά εδώ, αγαπητέ αναγνώστη, αποκτά κυριολεκτική σημασία. Παίρνοντας μια βαθιά ανάσα παραθέτω τα συγκροτήματα με τα οποία είναι ενεργός ο πολυπράγμων Σουηδός πέρα από το προσωπικό του αυτό σχήμα. Έχουμε και λέμε: Dead Sun, Down Among Dead Men, Echelon, Eye Of Purgatory, Johansson & Speckmann (ναι των θεών Master), Megascavenger, Paganizer, Revolting, Putrevore, Ribspreader, The Grotesquery, Those Who Bring The Torture, The Cleaner And Mrs. Filth’s Van Murders. Σίγουρα παραλείπω αρκετά, ενώ δεν θα αναφερθώ καν στην προϋπηρεσία του κυρίου.

Το πλουσιότατο βιογραφικό του Johansson, δεν παραθέτει απλά πολλά συγκροτήματα, που είναι ως επί το πλείστον προσωπικά σχήματα με μισθοφόρους μουσικούς, αλλά διαθέτει και μια τρομακτική πληθώρα κυκλοφοριών στην παρούσα δεκαετία, κατά την οποία γεννήθηκαν. Το ανήσυχο λοιπόν πνεύμα του κ. Johansson, τον ώθησε στο να κυκλοφορήσει, μεταξύ άλλων και το "Entrance To The Otherwhere". Αν απορείς για τα όρια της έμπνευσης ή την πιθανή ανακύκλωση ιδεών που φέρνει μια τέτοια μουσική τριβή, τότε να είσαι σίγουρος πως δεν θα πάρεις από αυτόν τον δίσκο την απάντησή σου. Αν υπάρχει κάτι που αξίζει να μείνει ύστερα από τις ακροάσεις αυτής του δίσκου, είναι πως όσο έντονα και να θυμίζει τους ήρωες της σκηνής, διαθέτει συνθέσεις που θα θες να ξανακούσεις αρκετές φορές.

Όταν γίνεται λόγος εδώ για σουηδική σκηνή, είναι για αυτή της Στοκχόλμης. Ο ιδιαίτερος ήχος των Sunlight Studios και των Entombed, Dismember και Grave μεταξύ άλλων, έχει βρει κατά καιρούς δεκάδες μιμητές. Το "Entrance To The Otherwhere", αξιοποιεί τον ήχο των HM2 πεταλιών, τα περνάει από ένα Florida πρίσμα, και επιστρέφει στην Στοκχόλμη των μέσων των '90s, εκεί όπου οι τιτάνες της σκηνής είχαν μεταβεί στο πιο death ‘n’ roll στάδιό τους. Καθ’ όλη την διάρκεια των 33 αυτών λεπτών, η αναφορά στους Dismember εποχής "Massive Killing Capacity" και "Death Metal", όσο και στους Grave της προηγούμενης δεκαετίας είναι ξεκάθαρη. Τρανό παράδειγμα το "Till Bergets Puls", που όχι απλά διαθέτει αξιομνημόνευτες μελωδίες και ρεφρέν, αλλά πετυχαίνει τόσο σωστά να τοποθετεί τον εαυτό του στην τότε εποχή, προσθέτοντας και την πινελιά με το εκπληκτικό του κλείσιμο.

Η συνέχεια με το "When The Otherwhere Opens" φέρνει μνήμες "Clandestine" ενώ στην πραγματικότητα τα φωνητικά και οι ταχύτητες θυμίζουν τα αργόσυρτα έπη των Grave. Στο "Giants Walking At Night" ξεχωρίζουν τα σόλο, ενώ στο "As Evil Seeps Out", εισέρχονται στο παιχνίδι και synthesizers. Αυτό βέβαια, δεν του στερεί τίποτα από ισοπεδωτικό death 'n' roll, με μια σύνθεση που ξεχωρίζει εύκολα στο σύνολο. Η ύπαρξη μέσα στον death metal ορυμαγδό, ενός ιντερλούδιου, πέρα από μεράκι, συνεισφέρει ατμοσφαιρικά και στο ομότιτλο που την ακολουθεί. Τα σκοτεινά leads που θα θυμίσουν Necrophobic, μαζί με τα πιο σχιστά φωνητικά δίνουν μια black metal αύρα, ενώ η υπόγεια παρουσία πλήκτρων, μεγαλουργεί στο συνολικό αποτέλεσμα. Ύστερα από το πιο ατμοσφαιρικό πέρασμα, οι διδαχές των Grave και Dismember επανέρχονται με το "A Journey Into Fear" και η ιδιαίτερη κιθαριστική δουλειά αποδεικνύει ξανά πως ο δίσκος έχει λόγο ύπαρξης στην σημερινή σκηνή.

Ειλικρινά θεωρώ πως αξίζει κάποιος να εισαχθεί στον κόσμο του death metal θρύλου αυτού με την εν λόγω κυκλοφορία. Επιπρόσθετα, με την διαρκή καραμέλα-αναβίωση του παλαιομοδίτικου death metal, πολλά συγκροτήματα κοιτάνε πέραν του δέοντος τον ήχο και την αισθητική και όχι τις συνθέσεις. Ο Rogga Johansson, παραδίδει αβίαστα σεμινάριο death metal και μαζί με την ξάστερη και οργανική παραγωγή, κυκλοφορεί ένα δίσκο που θα ικανοποιήσει κάθε λάτρη του ιδιώματος. Αν και προφανώς οι συνθέσεις χάνουν όσον αφορά την πρωτοτυπία, κερδίζουν στα ίσια πολλές άλλων επιφανέστερων death metal συγκροτημάτων. Να είστε σίγουροι δε, πως ανάμεσα στα projects του συμπαθούς Σουηδού, η ποιότητα υπάρχει σταθερά, αν και το "Entrance To The Otherwhere", είναι κάτι παραπάνω από ποιοτική κυκλοφορία, όσο νοσταλγική και να παρουσιάζεται.

Bandcamp