Robert Plant And The Strange Sensation

Mighty Rearranger

Sanctuary (2005)
Από τον Αντώνη Μουστάκα, 25/05/2005
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Η Ανατολή συναντά τη Δύση και τα blues του αμερικανικού νότου μπλέκονται με ρυθμούς της Βορείου Αφρικής σε ένα πλουσιότατο και πολύ rock άλμπουμ! Η επιστροφή του Robert Plant είναι γεγονός και συνοδεύεται από μια κυκλοφορία αντάξια του μεγαλείου και της πάντα απρόβλεπτης πορείας του.

Η αρχή έγινε λίγα χρόνια πριν με το "Dreamland", ένα album που έδειξε τις προθέσεις του όσον αφορά την πορεία που ήθελε να ακολουθήσει ως μουσικός. Με συνοδηγούς τους Strange Sensation και τότε, μια μπάντα με πολύ καλούς μουσικούς τους οποίους είχαμε απολαύσει πριν μερικά χρόνια στο ΟΑΚΑ (δεν ξεχνιέται το "Babe I'm Gonna Leave You" με συνοδεία κεραυνών που σχηματίζονταν στον ουρανό της Καλογρέζας, ίσως η ανατριχιαστικότερη στιγμή που έχω ζήσει σε συναυλία), ο Robert Plant απότισε φόρο τιμής σε αγαπημένα τραγούδια, δίνοντας τους άλλη υπόσταση με καταπληκτικές ενορχηστρώσεις. Τώρα συνεχίζει με δικές του πλέον συνθέσεις, παρουσιάζοντας ένα σύνολο τραγουδιών γεμάτο φρεσκάδα και τάση για φυγή και αναζήτηση.

Στο "Mighty Rearranger" δε θα βρείτε προχειρότητες αλλά ούτε και μετριότητες! Κάθε σύνθεση είναι δουλεμένη με μεράκι και διηγείται μια διαφορετική αλλά πάντα ενδιαφέρουσα ιστορία. Η φωνή που τόσες φορές μας έχει συγκινήσει παρουσιάζεται πιο ώριμη και συναισθηματική από ποτέ (ακούστε το "All The King's Horses" για παράδειγμα). Αν αναρωτιέστε τώρα αν υπάρχουν στοιχεία Led Zeppelin σε αυτή τη κυκλοφορία (και σίγουρα το αναρωτιέστε, το ξέρω), η απάντηση είναι ναι. Αλλά δεν πρόκειται να ακούσετε ούτε τα ηλεκτρισμένα solo του Jimmy Page, ούτε τα μοναδικά drums του John Bonham και σίγουρα όχι hard rock της δεκαετίας του '70. Τα στοιχεία που θυμίζουν το μεγάλο (ίσως και το μεγαλύτερο) rock συγκρότημα είναι η εξέλιξη και η πρωτοτυπία που πάντα το χαρακτήριζε και η τάση να μην επαναπαύεται στα κεκτημένα. Δε θα ανεχόμουν ποτέ από τον Robert Plant να ξοδεύεται χρόνο με το χρόνο γυρνώντας τον κόσμο και παίζοντας διασκευές σε τραγούδια των Led Zeppelin όπως πολλοί συνάδελφοι του. Το μόνο που θα κατάφερνε θα ήταν να φθείρει το μύθο μιας μπάντας της οποίας τα μέλη έμειναν στην ιστορία εκτός των άλλων και για την στάση τους μετά το θάνατο του αναντικατάστατου John Bonham. Δεν επανενώθηκαν ποτέ και δεν έβγαλαν ούτε μια κυκλοφορία στο εμπόριο με το όνομα Led Zeppelin αν δε συμμετείχε σε αυτή ο μεγάλος drummer.

Μόνο μπράβο έχω να πω γι' αυτήν την κυκλοφορία και γενικά τη στάση που κρατάει ο Robert Plant ως μουσικός. Στην εποχή που οι περισσότεροι καλλιτέχνες ψηφίζουν στερεότυπα και όχι συναίσθημα (καταραμένο χρήμα) κάποιοι χαράζουν το δρόμο και στα 56 τους! Η μουσική δεν είναι Eurovision και δε σκοπεύει σε βραβεία και επαίνους πολιτικών αλλά στην ψυχή των ανθρώπων. Εκεί (στην ψυχή μας) βρίσκεται η φωνή του Robert και όχι η μουσική των ξεπουλημένων ψευτοροκάδων ψευτοστάρ.

  • SHARE
  • TWEET