Rival Sons

Feral Roots

Low Country Sound / Atlantic (2019)
Από τον Αντώνη Μουστάκα, 13/02/2019
Στέκεται ως ίσο δίπλα στα σπουδαιότερα άλμπουμ του κλασικού ροκ
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Holding love in all direction / Constantly, I'm searching for the truth

Καθυστέρησα λίγες μέρες. Κακώς.

Ήθελα βλέπεις να τους δω για πρώτη φορά live σε headline εμφάνιση για να έχω τα τραγούδια «οπτικοποιημένα» και ολοκληρωμένα στο μυαλό μου. Δεν μπόρεσα για τρίτη φορά να κάνω το ταξίδι.

Και σήμερα που είμαι έτοιμος να παραδώσω το κείμενο ανακοινώνονται τα Grammy. Καλώς.

Τώρα θέλω να γράψω για άλλα πράγματα. Πετάω όλο το παλιό κείμενο και γράφω καινούργιο. Γιατί εδώ πρέπει να κάνω τον διαχωρισμό. Το ετοιματζίδικο από το φρέσκο. Το «χειροποίητο» από το κατασκευασμένο.

Δεν γίνεται να προτείνουμε μέτριους δίσκους επειδή απλά ακολουθούν το στυλ που γουστάρουμε. Δεν γίνεται να δικαιολογούμε τους φτιαχτούς επειδή τάχα φέρνουν σε επαφή τους νεότερους με τις ρίζες.

Δεν γίνεται να κάνουμε τη μουσική πενηνταράκια αναλύοντας κάθε σόλο, γέφυρα και riff ξεχνώντας το βασικότερο. Να γράφουμε τι στην ευχή νοιώθουμε για αυτή.

To ροκ και γενικώς η καλή μουσική δεν θα επιστρέψει με αυτόν τον τρόπο.

Though your body may grow old in your mind / You must remain a kid

Το Grammy λοιπόν για το καλύτερο rock άλμπουμ πάει στο πρώτο κατασκεύασμα (EP) των Greta Van Fleet. Αστείο και χτύπημα στην αξιοπιστία μιας ακαδημίας που έχει επιβραβεύσει και αρκετά σπουδαία πράγματα στο παρελθόν.

Την προηγούμενη χρονιά μπορώ να σκεφτώ αρκετά άλμπουμ που σε επίπεδο παραγωγής, πειραματισμού, ιδεών και ποιότητας, κοιτάνε από πολύ ψηλά τη, σαν κατασκευασμένη από πρόγραμμα υπολογιστή, δουλειά των κλώνων των Zeppelin. Αλλά τα βραβεία έτσι ήταν πάντα. Οι μεγάλες εταιρίες πρέπει να μοιράζονται τα τρόπαια.

Αλλά ας φύγουμε από την ψευτιά. Και ας έχει από πίσω χρήμα ζεστό για την προώθησή της.

Hit you like a fever, fever deep / and I touch you like a thief and leave your pockets clean

Το "Feral Roots" αποτελεί έναν σπουδαίο μουσικό δίσκο - όχι blues, retro, hard, old school, αλλά μουσικό σκέτο - γιατί δεν φτιάχτηκε με κάποια rock συνταγή, αλλά ελεύθερα και «γρήγορα» όπως πρέπει σε κάθε τι αληθινό. Για αυτό και μπορεί να κουβαλά το “rock” ως παράσημο.

Ένα άλμπουμ που κυλά φυσικά, χωρίς επιτήδευση, ποζεριά και προσπάθεια να βγει με το στανιό κάτι σπουδαίο. Με οργισμένες ροκιές να εναλλάσσονται με παθιασμένες soul ομορφιές.

Οι Rival Sons ξεπερνούν τον εαυτό τους και αφήνουν πίσω όλες τις υπόλοιπες δουλειές τους που αποτελούσαν όμορφες συλλογές αξιομνημόνευτων παθιασμένων συνθέσεων με εξάρσεις μεγαλείου. Το παιχνίδι πια έχει ανέβει επίπεδο.

Θα πρέπει να γυρίσουμε δεκαετίες πίσω για να βρούμε ροκ δίσκο με τόσα αυτομάτως χαρακτηρισμένα κλασικά και «μεγάλα» τραγούδια.

Το "Look Away" μας καλεί να συναισθανθούμε το πρόβλημα των διπλανών μας. Η ονειρική εισαγωγή και η γέφυρα του τραγουδιού εντείνουν το συναίσθημα και ολοκληρώνονται με το «ξύπνημα» από τη fuzzαριστή κιθάρα και τα δυναμικά ντραμς.

Η σύνδεση με το παρελθόν μας στο "Feral Roots" θυμίζει περιπέτεια σε απάτητα δάση και η φωνή του Buchanan συγκινεί (εκτός από την ερμηνεία à la Ντέμης Ρούσσος), γιατί o ίδιος μοιάζει να νοιώθει κάθε στίχο με έναν μοναδικό τρόπο.

Το "All Directions" μυρίζει '60s αθωότητα και λουλούδια και από όλες τις κατευθύνσεις μας οδηγεί τελικά σε μια εκτόξευση συναισθημάτων άνευ προηγουμένου.

My love is stronger than your hate will ever be

Τέλος, η υπέροχη soul του "Shooting Stars" εκπέμπει μια ενότητα και μια πίστη που ανεβάζει το συναισθηματικό μας θερμόμετρο. Υπέροχη ερμηνεία που ενισχύεται από τις υπέροχες φωνές της σπουδαίας χορωδίας Nashville Urban.

Εκτός των μεγάλων τραγουδιών το απλό και σέξι rock and roll δεν θα μπορούσε να λείψει. Tο κάλεσμα για σεξ του "Sugar On The Bone" και οι απλές μα τόσο δύσκολα επιτυχημένες από τους περισσότερους άγριες ροκιές σαν το "Do Your Worst" και το "Back In The Woods" που ανοίγουν το άλμπουμ ανεβάζουν την αδρεναλίνη στο μάξιμουμ.

Δεν υπάρχει μέτριο τραγούδι σε αυτό το αριστούργημα στο οποίο οι Rival Sons πετυχαίνουν (ακριβώς στα δέκα χρόνια δισκογραφικής τους παρουσίας) τον πιο τέλειο συνδυασμό ποιότητας, εμπορικότητας και ομοιογένειας.

Απολαύστε εδώ ένα από τα σπουδαιότερα άλμπουμ της δεκαετίας που στέκεται ως ίσο δίπλα στα κλασικά ροκ άλμπουμ ανεξαρτήτου χρονολογίας.

  • SHARE
  • TWEET