Ritual

Μετά από πολύωρη εξέταση, οι γιατροί θα κατέληγαν κάπως έτσι: «Ιδιάζουσα περίπτωση»... Κάπως ατυχής ο συνειρμός, μα πως αλλιώς θα μπορούσε να χαρακτηρίσει κανείς αυτή την κυκλοφορία. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Οι Ritual σχηματίστηκαν το 1993 και με αργά μεν, σταθερά δε, βήματα δημιούργησαν τρία στούντιο άλμπουμ και ένα live. Δεν κινούνται σε αυστηρά μουσικά πλαίσια και αυτό που εύκολα παρατηρεί κανείς είναι οι πολύχρωμοι folk, progressive πειραματισμοί τους.

Αυτή η τέταρτη δισκογραφική τους δουλειά φέρει τον τίτλο "The Hemulic Voluntary Band" και δε μπόρεσα ποτέ δυστυχώς να τον μεταφράσω. Ακόμα και το εξώφυλλο προκαταλαμβάνει για κάτι διαφορετικό τον επίδοξο αγοραστή που παρατηρεί αυτά τα τέσσερα πλάσματα/ξωτικά, τα οποία φαίνονται να κρατούν μουσικά όργανα μέσα στη φύση και είναι μία παραλλαγή των Moomins της Tove Jansson (για όσους τα θυμούνται από την ομώνυμη σειρά κινουμένων σχεδίων).

Η μουσική τους προδίδει μεγάλη ικανότητα αλλά και ευρηματικότητα, καθώς ενσωματώνουν ήχους από φλογέρα, ιρλανδικό μπουζούκι, μαντόλα αλλά και άρπα. Οι επιρροές, που προέρχονται κυρίως από Queen και King Crimson, είναι εμφανείς, αλλά το συγκρότημα διατηρεί ένα καθ' όλα δικό του στυλ.

Τα έξι κομμάτια που βρίσκει κανείς φαντάζουν λίγα, αλλά στην πραγματικότητα έχουμε να κάνουμε με ένα δίσκο που διαρκεί συνολικά 53 λεπτά, αφού στον επίλογο συναντάμε το αριστουργηματικό 23λεπτο "A Dangerous Journey". Οι τέσσερις Σουηδοί δημιούργησαν αυτή την μακροσκελέστατη και ιδιαίτερα progressive σύνθεση με τρόπο μοναδικό, σαν ένα παραμύθι ή μια επική ταινία που κρατά τον ακροατή ακούραστο.

Γενικότερα δεν υπάρχουν πιασάρικες μελωδίες ή εκρηκτικά ρεφρέν, αλλά υπάρχει η απόδειξη ότι μία αξιόλογη δουλειά δεν τα χρειάζεται.

Μπορεί οι προηγούμενές τους κυκλοφορίες να μην έτυχαν μεγάλης αποδοχής, αλλά με το "The Hemulic Voluntary Band" ανεβαίνουν πολλά σκαλιά και κερδίζουν ολοένα και περισσότερους φίλους. Δίκαια...