Rhapsody Of Fire

Το 2010 είναι μια άκρως ενδιαφέρουσα χρονιά από άποψη νέων κυκλοφοριών. Αλλά εκτός από αυτό, μεγάλη έκπληξη αποτελεί η δυναμική επάνοδος των Rhapsody Of Fire, μετά την ανάπαυλα τους έπειτα από την κυκλοφορία του "Triumph Or Agony" (2006) και την παρατεταμένη δικαστική διαμάχη με την προηγούμενη δισκογραφική εταιρεία τους. Τον περασμένο Απρίλιο, λοιπόν, κυκλοφόρησαν το πρώτο τους άλμπουμ μετά από τέσσερα χρόνια, το τρίτο μέρος του "Dark Secret Saga", με τίτλο "The Frozen Tears Of Angels". Και σα να μην έφτανε αυτό, πριν από κάμποσο καιρό ανακοίνωσαν και την κυκλοφορία μιας νέας δουλειάς, το "The Cold Embrace Of Fear".

Οι Ιταλοί αποφάσισαν να ηχογραφήσουν και να κυκλοφορήσουν μια δεύτερη δισκογραφική δουλειά μέσα στον ίδιο χρόνο. Όπως είναι φυσικό, αυτή η κυκλοφορία είναι άμεσα συνδεδεμένη με το εξαιρετικό "The Frozen Tears Of Angels", τόσο θεματικά, όσο και μουσικά, κάτι που σίγουρα μόνο θετικά θα μπορούσε να μας προϊδεάσει.

Αυτό που παρατηρούμε εξαρχής είναι το νέο επίπεδο εξιστόρησης των γεγονότων που εκτυλίσσονται. Οι ερμηνείες των ηθοποιών που χαρίζουν τις φωνές τους (με πιο γνωστή εκείνη του διάσημου Christopher Lee) φαίνεται να έχουν προσεχθεί ακόμα περισσότερο από τα προηγούμενα άλμπουμ της μπάντας. Παρ' ολα αυτά, το βάρος πρέπει να έπεσε σε αυτό τον τομέα κυρίως, αφού οι ενορχηστρώσεις δε φτάνουν σε κανένα σημείο εκείνες του "The Frozen Tears Of Angels".

Αυτό όμως δε σημαίνει πως οι «καλοί» Rhapsody Of Fire δεν είναι παρόντες. Μάλιστα στο δεκαπεντάλεπτο "The Ancient Fires Of Har-Kuun" δείχνουν μεγάλο μέρος της αξίας τους, μαγεύνοντας τον ακροατή με τον επικό τους ήχο και με τα εκπληκτικά solo της κιθάρας. Περίπου το ίδιο συναίσθημα γεννιέται ακούγοντας το "Erian's Lost Secrets", που περιέχει σχεδόν όλα τα στοιχεία που έχουν φέρει τους Ιταλούς ως εδώ. Πολύ καλή προσπάθεια αποτελεί και το ακουστικό "Neve Rosso Sangue" που δένει ιδανικά με το προαναφερθέν κομμάτι.

Συνοψίζοντας, το συγκεκριμένο EP αποτελεί μια ευχάριστη σίγουρα προσθήκη στη συλλογή κάθε οπαδού των Rhapsody Of Fire, όμως δεν είμαι και τόσο βέβαιος για το κατά πόσο ήταν αναγκαίο να το κυκλοφορήσουν τη δεδομένη χρονική περίοδο και με τη συγκεκριμένη (περισσότερο σα soundtrack μιας ιστορίας) μορφή.