Reino Ermitano

Rituales Interiores

I Hate (2008)
Από τον Γιώργο Ζαρκαδούλα, 22/08/2008
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Το Περού έχει πλέον το δικό του Βασίλειο, το οποίο και υπερασπίζονται τέσσερις αυτόχθονες ιθαγενείς. Οι τρεις εξ αυτών στεγνώνουν τις καμπάνες τους στο Μάτσου Πίτσου και η κυρά τους λούζει τα μαλλιά της στη λίμνη Τιτικάκα. Η μουσική των Reino Ermitaño είναι τελικά τόσο απόκοσμη όσο και τα μνημεία των προγόνων τους, τόσο τρομακτική όσο και η φιγούρα που κοσμεί το εξώφυλλό τους, τόσο υποβλητική όσο και οι ακαταλαβίστικοι στίχοι τους.

Οι Περουβιανοί ναι μεν είναι traditional doomsters, αλλά δεν πάνε και με το σταυρό στο χέρι. Τον κουβαλάνε στην πλάτη, αλλά τα t-shirt που φοράνε έχουν ασπρόμαυρες ψυχεδελικές στάμπες, για χρώμα ούτε λόγος. Άντε λίγο πένθιμο μωβ κι αυτό στο εξώφυλλο. Εξώφυλλο που συνεχίζει να εκπλήσσει όπως και στο πρόσφατο παρελθόν με το αντίστοιχο του "Brujas Del Mar" και φυσικά τον Άνθρωπο - Δένδρο να δεσπόζει σε κάθε εικονογράφηση.

Αυτό που μας παρουσίασαν οι Jex Thoth το έχουν ξεκινήσει κατά κάποιον τρόπο οι Reino Ermitaño εδώ και κάποια χρόνια, με τη διαφορά του ότι η folk ψυχεδέλεια δεν είναι τόσο έντονη εδώ. Οι συνθέσεις είναι πλεόν πιο προσιτές και ευκολομνημόνευτες, ενώ η φωνή της Tania Duarte εύκολα θα σπείρει τη διχόνοια. Μπορεί να μην είναι η Yma Sumac και σίγουρα θα εκνευρίσει κάποιους, αρκετοί όμως θα αγαπήσουν την αμεσότητα του θυμού και της κακίας της. Η Μάγισσα Κλο Κλο άλλωστε δηλητηριάστηκε πανηγυρικά από τη Magica De Spell, remember?

Το "Rituales Interiores" δεν είναι κλασσικό άκουσμα. Προφανώς και απευθύνεται σε λίγους και μυημένους, χωρίς όμως να ρίχνει πόρτα σε μη εγγεγραμμένα μέλη της doom κοινότητας, με το a lá "Planet Caravan" αποχαιρετηστήριο "El Ermitaño" να αποτελεί τον προθάλαμο προς την κύρια είσοδο του αρχέγονου κόσμου των Περουβιανών. Την έξοδο όμως από τη σπηλιά του Μάτσου Πίτσου, καλείστε να τη βρείτε μόνοι σας... Ο τολμών νικά;

  • SHARE
  • TWEET