Rammstein

Τα συγκροτήματα που έχουν υπογράψει σε πολυεθνικές είναι ιδιάζουσες περιπτώσεις στο χώρο της rock μουσικής: αν δεχτείς ως δεδομένο ότι οι εταιρίες δίνουν κατευθύνσεις και ασκούν πιέσεις, έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον να παρακολουθείς (και στην περίπτωση μας να ακούς) το αποτέλεσμα της ανήλεης (ώπα, τι γράφω πάλι) μάχης των χρημάτων με τη τέχνη. Στο πέμπτο τους album οι Rammstein καταφέρνουν μεν να δημιουργήσουν έναν δίσκο υψηλού επιπέδου και ουσιαστικής πρωτοτυπίας, αλλά με τις πιο mid-tempo στιγμές να τους προδίδουν, χάνουν τη δεκάδα στο «τσακ» και δε βγαίνουν Ευρώπη. Κρίμα γιατί αν το "Rosenrot" είχε βγει πέρυσι θα είχα καλύτερα πράγματα να γράψω...

Οι Rammstein είναι ως γνωστόν Γερμανοί, μας τραγουδούν στα γερμανικά και τους αρέσει το industrial. Αν οι γνώσεις σας για το συγκρότημα περιορίζονται στην παραπάνω φράση, ελάτε να ανακαλύψουμε μαζί το "Rosenrot", έναν δίσκο που στηρίζεται στη μαεστρία των Γερμανών να γράφουν κομμάτια συναυλιακά και "χορετικά", τα οποία στηρίζονται αφενός μεν στη μονολιθική μονοτονία των τυμπάνων και την υπόγεια καθοδήγηση του μπάσου και αφετέρου στην πρώτη θέση των επιβλητικών και επιθετικών φωνητικών. Δυστυχώς δεν ξέρω γερμανικά για να μπορώ να κρίνω τους στίχους, αλλά η ακρόαση του "Rosenrot", παρ' όλη τη βαριά χροιά της γλώσσας, μου φάνηκε μάλλον ενδιαφέρουσα υπόθεση.

Τι παίζουν οι Rammstein; Για μένα, μια σοβαρή εκδοχή του σκληρού ήχου του 21ου αιώνα. Αν όμως θέλετε σώνει και καλά μια ταμπέλα, ας πούμε "heavy rock με industrial υφή" και να είμαστε όλοι χαρούμενοι. Στα συν του album επίσης συγκαταλέγεται τόσο το κομμάτι "Stirb Nicht Vor Mir", το οποίο περιέχει γυναικεία φωνητικά σε αγγλικούς στίχους, όσο και το "Te Quero Puta" το οποίο είναι στα ισπανικά (!) και έχει μια πιο ανάλαφρη και πανηγυρική διάθεση, συνδυάζοντας ανατρεπτικά τις heavy κιθάρες με τα χάλκινα πνευστά. Αν μη τι άλλο, οι Rammstein δε φοβούνται να πρωτοτυπήσουν και να κάνουν το album τους ένα λαβύρινθο γεμάτο εκπλήξεις σε κάθε του στροφή...

Μια από αυτές όμως είναι δυστυχώς και κάποια mid-tempo κομμάτια, τα οποία όχι μόνο δεν προσδίδουν τίποτα ιδιαίτερο στον δίσκο, αλλά θα έλεγα ότι αποτελούν και τροχοπέδη στην άνετη ακρόαση του. Φυσικά όπως και σε κάθε mid-tempo κομμάτι, μεγάλη σημασία παίζουν οι στίχοι, τους οποίος όμως εγώ όπως προανέφερα αδυνατώ να καταλάβω. Ίσως αυτοί να έκαναν τα συγκεκριμένα κομμάτια κάπως πιο ιδιαίτερα και να ανέβαζαν και τον μέσο όρο της συγκεκριμένης δουλειάς, αλλά για το δικό μου αυτί (και τη δική μου γλωσσομάθεια) αποτελούν σαφώς δείγματα που μετριάζουν τη συνολική εικόνα.

Αν είστε φίλος του συγκροτήματος μην αμελήσετε την digipack έκδοση με το extra dvd, το οποίο αποτελεί και μια πρόγευση για το επερχόμενο live dvd των Rammstein, καθώς περιέχει τρία παλαιότερα κομμάτια του συγκροτήματος σε πολύ καλές ζωντανές εκτελέσεις (που φυσικά αποτελούν πολύ ιδιαίτερες στιγμές λόγω του εντυπωσιακού show που δίνουν οι Rammstein κάθε φορά).

Εν κατακλείδι, το "Rosenrot" των Rammstein, αν και πέφτει σε ύφαλο, συνεχίζει την πορεία του εξαιτίας των καλοδουλεμένων λεπτομερειών του. Αν είστε οπαδός του σύγχρονου ήχου και των Rammstein προτιμήστε το. Αν ειδικά ξέρετε και γερμανικά θα το καταευχαριστηθείτε.