Raintear

Το ομολογώ. Ο πρωτοdemάκιας μέσα μου νιώθει λίγο δικαιωμένος. Κάτι αντίστοιχο του καλού scouter δηλαδή που ανακαλύπτει το υπερταλέντο, σε τιμή έκπληξη, για να το μεταπουλήσει κάποια χρόνια μετά, σε τιμή εκτοξευμένη. Καθημερινά έρχονται πολλά demo στο rocking, πολλά ενδιαφέροντα, κάποια άκυρα, λίγα καλά. Για πολλούς γράφουμε πως έχουν δυνατότητες, λίγοι τα καταφέρνουν. Τούτοι 'δω μάλλον τα κατάφεραν.

Δεν είναι μόνο το συμβόλαιο με την EMI, σε εποχές που υπογράφεις μόνο σε απόδειξη πιστωτικής. Δεν είναι ότι μετά τις προσπάθειες του 2006 και του 2008, τα παιδιά συνέχισαν να δουλεύουν. Το εκπληκτικό είναι ότι εξέλιξαν τον ήχο τους και τον πήγαν εκεί που ήθελαν. Μόνο για αυτό τους αξίζει ένα μπράβο.

«Καλή τύχη παλιομπίπ», λοιπόν, μας εύχονται οι Raintear και αυτός είναι ο πρώτος τους ολοκληρωμένος δίσκος, στα 11 κομμάτια του οποίου η αθηναϊκή τετράδα σοβάρεψε κι άλλο από το 2008 και, αφού σούρωσε τις πολλές πρωτόλειες επιρροές της, που θόλωναν τον ήχο της και έριχναν το σύνολο, κράτησε τους Queens Of The Stone Age του "Rated R" και τους Muse της εσωτερικότητας του "Origin Of Symmetry" αλλά και της πιο πρόσφατης extravaganza του "Resistance" και μας προσφέρει την πιο ώριμη δουλειά της, δουλειά επαγγελματικού συγκροτήματος με δισκογραφικό συμβόλαιο. Τα κολλητικά riff, το τραγούδι-απαγγελία, ο ερτζιανός προσανατολισμός αλλά και το ακομπλεξάριστο κέφι είναι και πάλι εδώ, για να μας δείξουν ότι η μπάντα δεν έχασε την ταυτότητά της, αλλά τις έκοψε τις αχρείαστες παραφυάδες για να την κάνει πιο διαυγή. Το "No.22" είναι Quotsήλα, το "Founders" έχει Muse σαπουνάδες, το "Crash" είναι single και δεν το ξέρουν, όπως και το pop-rock "Fall Asleep", που εύχομαι να τους βάλει στο εγχώριο Mad και να τους σπρώξει ακόμα περισσότερο. "Dark Matter" και "Kiss And Make Up" ξεχωρίζουν επίσης, κυρίως για τις καταβολές τους από το χαβαδελοpunk, και το "A.Y.F.T." έχει την ίδια παλιά εσωτερικότητα του demo. Και όλα αυτά, με μια πολύ καλύτερη παραγωγή προφανώς, αντάξια ενός δισκογραφικού συμβολαίου και ενός ανατέλλοντος αστεριού.

Δυστυχώς το Παγκράτι δεν έχει σαύρες και άμμο για να μιλάμε για stonerοrockίζον ISO και η Καλλιθέα δεν έχει διαστημόπλοια, για να χαζεύουν τα άστρα από το αστρόπλοιο των Muse και των Queen οι φίλοι Raintear, αλλά με το "Buena Suerte Motherfuckers" αποδεικνύουν πως τα ταλέντα αν δουλέψουν, δε χάνονται. Ραδιοφωνικοί, ευχάριστοι, σοβαροί και δουλευταράδες, με τον πρώτο τους ολοκληρωμένο δίσκο μας κερδίζουν. Καλή τύχη και σε εσάς, παλιομπίπ!