RAM

Είχε γράψει ο Αντώνης Μουστάκας πριν μερικές μέρες ένα πολύ ωραίο άρθρο για τους sleeper agents των μεγάλων συγκροτημάτων και ακούγοντας το νέο άλμπουμ των RAM σκέφτηκα πως ακριβώς αυτό συμβαίνει και σε εμένα με αυτή την μπάντα. Τρία χρόνια χρειάστηκαν να ετοιμάσουν τον διάδοχο του "Death" και η αλήθεια είναι πως μόλις πήρα το promo συνειδητοποίηση πως τόσο ήταν και το διάστημα που είχα να ασχοληθώ μαζί τους.

To "Svbversvm" (μα είναι τίτλος αυτός;) θα αποτελέσει την τέταρτη full length κυκλοφορία για τους Σουηδούς. Ξεκινώντας από τα βασικά ας αναφέρουμε πως για ακόμα μια φορά θα συναντήσουμε μια '80s λογική στις συνθέσεις και την ατμόσφαιρα του δίσκου, τα οποία προσωπικά θα προσμετρήσω στα θετικά της κυκλοφορίας, καθώς φαίνεται να τις τιμούν τις επιρροές τους από μπάντες όπως οι Mercyful Fate και Accept.

Ακούγοντας τον δίσκο δεν μπορείς να αγνοήσεις το γεγονός πως έχει κάποιες καλές -έως πολύ καλές- στιγμές. Αυτό είναι ξεκάθαρο είτε μιλάμε για το λιτό και straight metal του "The Usurper", "Holy Death" και "The Omega Device", είτε για τις πιο αμερικάνικες και up-tempo καταστάσεις του "Eyes Of The Night" (φοβερό ρεφρέν) και του εναρκτήριου "Return Of The Iron Tyrant" (σε στυλ «οι Sanctuary συναντάνε τους Judas Priest»). Στον αντίποδα έχουμε το παντελώς άκυρο ορχηστρικό "Terminus", το αδιάφορο στο σύνολό του –παρά το ωραίο riff και τους αρπισμούς- ορχηστρικό "Temples Of Void" και το δύσβατο ομώνυμο το οποίο κλείνει τον δίσκο.

Είμαι σίγουρος πως κάποιοι θα γουστάρουν πολύ τον εν λόγω δίσκο, αλλά εγώ δεν θα ανήκω σε αυτή την κατηγορία και ο λόγος είναι απλός. Παρά τα καλά του σημεία το άλμπουμ μου φαίνεται απρόσωπο. Οι RAM δεν καταφέρνουν να μου βγάλουν έναν χαρακτήρα που θεωρώ απαραίτητο πως οι μπάντες αυτού του τύπου πρέπει να έχουν. Αν και ακούγοντας το "Svbversvm" μπορώ να πω πως διασκέδασα αρκετά, μου φαίνεται παντελώς απίθανο να με απασχολήσουν ξανά μέχρι την επόμενη κυκλοφορία τους.