Primordial

Where Greater Men Have Fallen

Metal Blade (2014)
Από τον Αντώνη Κονδύλη, 13/11/2014
Μια ώρα μουσικής, γεμάτη συναίσθημα, πάθος, ένταση και ατμόσφαιρα
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Μετά από δύο και πλέον δεκαετίες μουσικής και επτά μεγαλειώδη έπη, οι Primordial ανήκουν σε εκείνη την κατηγορία των συγκροτημάτων που δίνουν τη σιγουριά ότι δύσκολα θα λοξοδρομήσουν. Έχουν προσφέρει μεγάλες στιγμές συγκίνησης και ρίγους όσο λίγοι. Άλμπουμ γεμάτα συναίσθημα, ουσία, επικό μεγαλείο, ένας σπαραγμός για το χαμένο έθος, μια κραυγή απόγνωσης για τον ξεπεσμό του σύγχρονου κόσμου. Στον όγδοο δίσκο τους οι σπουδαίοι Ιρλανδοί συνεχίζουν απτόητοι στο δικό τους μονοπάτι και σαν πραγματικοί Κέλτες μας γοητεύουν με σχεδόν μια ώρα μουσικής, γεμάτη συναίσθημα, πάθος, ένταση και ατμόσφαιρα.

Το επιβλητικό ξεκίνημα με το πομπώδες ομώνυμο κομμάτι δεν αφήνει περιθώρια για αμφιβολίες. Τη στιγμή που ο Averill ερμηνεύει με το δικό του μοναδικό τρόπο και ακούς το «For those who buried their sons under bone white crosses» αισθάνεσαι ένα σφίξιμο στην καρδιά και μια έπαρση που δεν υποχωρεί ούτε δευτερόλεπτο στα 8 λεπτά που διαρκεί. Στη συνέχεια ο doom ρυθμός του "Babel's Tower" σε καθηλώνει, το έρπον riff σε γεμίζει απελπισία, ενώ το κομμάτι ολοκληρώνεται με ένα εξαίσιο solo.

Στο "The Alchemist's Head" ο Alan θυμάται τις black metal καταβολές του και ακολουθεί πιο ακραία φωνητικά μονοπάτια, απόλυτα όμως εκφραστικά, ενώ το "Born To Night" αποτελεί ένα déjà vu κάποιων μεγάλων στιγμών του παρελθόντος της ίδιας της μπάντας, αποτελώντας ωστόσο και μια σπουδαία σύνθεση του παρόντος. Ο δίσκος κινείται κατά βάση σε μεσαίες και πιο αργές ταχύτητες, με έμφαση περισσότερο στο συναίσθημα και στην ατμόσφαιρα, που δεν αλλοιώνεται ούτε από την θύελλα του "The Seeds Of Tyrants" με τον Nemtheanga να φωνάζει «Traitor» στο ξεκίνημά του και να σε ωθεί να ορμήσεις και εσύ στη μάχη.

Δεσπόζει, όπως δέσποζε πάντα, η βιβλική φωνή του Alan Averill που προσδίδει αγωνία, απόγνωση, οργή, αλλά πάνω από όλα μεγαλοπρέπεια στην μουσική των Ιρλανδών. Με ελάχιστε εξαιρέσεις, χρησιμοποιεί ως επί τω πλείστον καθαρά φωνητικά. Και, ναι, δεν είναι ντροπή να το πούμε, μπορεί να θεωρηθεί ένας από τους καλύτερους τραγουδιστές / ερμηνευτές στη metal μουσική αυτή τη στιγμή. Ασφαλώς κανένα από τα υπόλοιπα μέλη δεν υστερεί και ο καθένας έχει τις στιγμές του στη διάρκεια του δίσκου.

Το "Where Greater Men Have Fallen" αποτελεί ένα ακόμα διαμάντι στην δισκογραφία των Primordial και παρά το γεγονός ότι υπάρχουν αρκετές επαναλήψεις και κάποιες στιγμές αμήχανες είναι ξανά ένας από τους δίσκους της χρονιάς. Είναι η συνέχεια και το επόμενο κεφάλαιο στην πορεία αυτού του συγκροτήματος και μας πηγαίνει ένα βήμα παραπέρα σε ένα ταξίδι επικό, τραγικό, νοσταλγικό. Και το ότι δεν αποτελεί την κορυφή της σταδιοδρομίας τους, δεν ενοχλεί, καθώς οι Primordial μας αποζημιώνουν ξανά.

Συνοψίζοντας, όσο κάποιοι θα αναζητούν ζεστασιά και συναίσθημα σε αναμασήματα του παρελθόντος, θα υπάρχουν και αυτοί που θα γοητεύονται από τις αυθεντικές κραυγές αυτών που μπορούν και ξέρουν να προσφέρουν αγνό και ανεπιτήδευτό συναίσθημα και μουσική.
  • SHARE
  • TWEET