Pretty Maids

Ήταν καλοκαίρι του 1987. Λίγους μήνες πριν ένα άγνωστο, τότε, προς εμένα group είχε βγάλει το δίσκο "Future World". Εκείνο το καλοκαίρι ακουγόταν πολύ το single "Love Games". Το συγκεκριμένο κομμάτι ήταν η αφορμή ώστε να μάθω πολύ περισσότερα για τους Pretty Maids που από τότε είναι μια από τις αγαπημένες μου μπάντες στο hard / melodic χώρο. Όσοι τους έχουν ακούσει έχουν να πουν μόνο καλά λόγια (εκτός από αυτούς που δεν αρέσκονται στο συγκεκριμένο είδος). Δυστυχώς δεν έγιναν το όνομα μεγαθήριο που ίσως θα άξιζαν να είναι αλλά κατέχουν μια ξεχωριστή θέση στις καρδιές μας, μια και συνδυάζουν με απόλυτη επιτυχία τη μελωδία, το συναίσθημα και τη δύναμη. Δουλειές τους όπως τα "Red Hot And Heavy" και "Jump The Gun" θεωρούνται δίσκοι σταθμοί στο μελωδικό hard rock.

Το καλό που έχει αυτή η μπάντα είναι ότι διατηρεί μια σταθερότητα στο ύφος και το στυλ της όλα αυτά τα χρόνια, δείχνοντας μια μουσική ποιότητα και χαρίζοντας στους οπαδούς μοναδικές στιγμές.

Φέτος, μετά από 23 χρόνια δισκογραφίας και έχοντας ήδη στο ενεργητικό τους 16 albums, έκαναν ένα ακόμα μεγάλο βήμα, κυκλοφορώντας τη νέα τους δουλειά "Wake Up To The Real World" στη συνεχώς αναπτυσσόμενη Frontiers Records, μια εταιρία που στεγάζει όλο και περισσότερα groups στη σκέπη της. Ίσως αυτή η κίνηση τους έδωσε την ώθηση να βγάλουν ένα album δυναμίτη. Η νέα τους κυκλοφορία έχει όλα τα στοιχεία που έχουν αγαπήσει οι οπαδοί στο group.

Έχοντας ανεβάσει -σε συνολικό επίπεδο- λίγο τις ταχύτητες, έχουν δημιουργήσει για μένα την καλύτερη δουλειά τους τα τελευταία χρόνια. Το "Wake Up To The Real World" διακατέχεται από βαριές συνθέσεις που εκ πρώτης κάνουν μια μικρή εντύπωση, αλλά με καλύτερο άκουσμα πορώνουν τον ακροατή. Η γραμμή μεταξύ του μελωδικού hard και του heavy είναι πια πολύ λεπτή. Παρ' όλη τη δύναμη, δεν έχουν ξεχάσει το βασικό στοιχείο της ταυτότητας τους, τη μελωδία. Όλο το album έχει στιγμές που σου καρφώνονται αμέσως στο μυαλό, γι' αυτό και η παραγωγή είναι πολύ προσεγμένη και κινείται στα βήματα όλων των προσπαθειών τους μέχρι σήμερα.

Βασικό όπλο όλων τον συνθέσεων είναι ο Ronnie Atkins, ιδρυτικό μέλος και τραγουδιστής της μπάντας, ο οποίος με την τραχιά φωνή του σε ταξιδεύει, δημιουργώντας ποικίλης μορφής συναισθήματα, είτε στις γρήγορες είτε στις αργές στιγμές του δίσκου. Οι Pretty Maids, όπως το ψιλοσυνηθίζουν, διασκευάζοντας το "Perfect Strangers" των Deep Purple κάνουν και εδώ ωδή στα rock ινδάλματα τους.

Με τον δίσκο αυτό το group απέδειξε ότι έχει ακόμα πολλά πράγματα να δώσει στο χώρο. Εύχομαι να συνεχίσουν έτσι και να παράγουν πάντα καλά albums, χαρίζοντας μας πολλές στιγμές απόλαυσης. Μακάρι να έρθουν και από τη χώρα μας για να τους δούμε από κοντά.