President Evil

«Το όνομα τα λέει όλα. Οι President Evil είναι ένα κουιντέτο μουσικών από τη Βρέμη της Γερμανίας που παίζουν σύγχρονο rock 'n' roll συνδυασμένο με μοντέρνα στοιχεία του τωρινού λεγόμενου heavy metal. Δεν υπάρχουν όρια για τους President Evil. Έχοντας εμπνευστεί και επηρεαστεί από groups όπως οι Kyuss, Motorhead, Anthrax και Slayer και βάζοντας πολλές punk rock πινελιές στον ήχο τους έχουν δημιουργήσει πολύ δυναμικές συνθέσεις που κυριολεκτικά πιάνουν τον ταύρο από τα α*****α».

Κάπως έτσι ξεκινάει το συνοδευτικό κείμενο στο οπισθόφυλλο του promo cd της νέας δουλειάς των President Evil. Το ηχητικό αποτέλεσμα δεν απέχει και πολύ από τα παραπάνω λόγια. Η πορεία τους ξεκίνησε όταν ο Andy Classen (παραγωγός των Die Apokalyptischen Reiter και Tankard) τους οδήγησε στο studio του για να κυκλοφορήσουν το ep "Evil Goes To Hollywood", του οποίου έκανε την παραγωγή. Λίγο καιρό αργότερα κυκλοφορήσαν την πρώτη ολοκληρωμένη δουλειά τους "The Thrash 'n Roll Asshole Show". Η μάλλον καλή ποιότητα του δίσκου τους έδωσε μια θέση ως support στις περιοδείες των Ministry / Fear Factory και GWAR αργότερα, χαρίζοντας πολλούς πόντους στο group, αφού ο κόσμος τους γνώρισε δίνοντας τους σίγουρα την αίσθηση της απήχησης.

Μέχρι εδώ καλά. Υπάρχει και η άλλη πλευρά όμως. Αυτή της «μια από τα ίδια», γιατί δυστυχώς οι President Evil στα αυτιά μου ηχούν κάπως έτσι. Σίγουρα ο ακροατής θα βρει πολλά στοιχεία από όλα τα προαναφερθέντα συγκροτήματα. Από την τριάδα Motorhead, Anthrax και Slayer (στην πρόσφατη δημιουργική τους φάση), από τους υπόλοιπους όπως τους έχουμε συνηθίσει. Ο ακροατής θα βρει στο "Hell In A Box" δυναμικές συνθέσεις μοντέρνας έκφρασης metal, με φαζαρισμένες κιθάρες, οργισμένα φωνητικά και αλήτικο punk attitude. Όλα αυτά όμως εμένα μου φαίνονται πιο πολύ σαν καλή συνταγή επιτυχίας, παρά κάτι που πηγάζει από τα εσώψυχα των μελών.

Οι President Evil δεν είναι άσχημοι, αφού και οι συνθέσεις τους είναι αξιόλογες και σε κρατάνε σε μια εγρήγορση. Δυστυχώς όμως δεν προσφέρουν κάτι ιδιαίτερο, τουλάχιστον σε μένα. Μικρή ένσταση: ο Johnny Holze, τραγουδιστής της μπάντας. Ίσως αν τα φωνητικά του δεν ήταν τόσο οργισμένα, αλλά πιο μεστά και αντρικά, το τελικό αποτέλεσμα να ήταν καλύτερο, αφού η μουσική στέκει αξιοπρεπώς. Πραγματικά έχω κουραστεί να ακούω τα νέα συγκροτήματα του είδους να παίζουν όλα σχεδόν το ίδιο πράγμα.

Οι οπαδοί που αρέσκονται στο σύγχρονο νέο metal ίσως αγκαλιάσουν την κυκλοφορία και το group, αφού το album λογικά θα τους εκφράζει. Εγώ είμαι λίγο πιο ουδέτερος. Σίγουρα κάνοντας μια ακρόαση ο καθένας θα μπορέσει να δημιουργήσει δική του άποψη.