Porcupine Tree

Στην αρχή κάθε χρονιάς, όταν καταστρώνω τον ετήσιο προϋπολογισμό μου, πάντα θυμάμαι να υπολογίσω και να βάλω στην άκρη και 20 ευρώ για την καθιερωμένη νέα κυκλοφορία των Porcupine Tree, ενός συγκροτήματος που πρεσβεύει όσο λίγα το καλοπαιγμένο σύγχρονο rock. Και αυτό το γράφω, γιατί σε καιρούς που οι μισοί παίζουν metal και υποπροϊόντα του και οι άλλοι μισοί pop-rock και παραπροϊόντα του, πραγματικά χαίρομαι να ακούω τους Porcupine Tree να μην ξεχνούν έναν ήχο που λίγοι πλέον προτιμούν και ακόμα λιγότεροι παίζουν...

Αν χρειάζεται να κάνω ένα μικρό χρονικό των Porcupine Tree για τους μη μυημένους, να σας ενημερώσω πως το συγκρότημα υφίσταται καμιά 15αριά χρόνια και έχει στο ενεργητικό του πολλές κυκλοφορίες. Στις πρώτες τους κυκλοφορίες έπαιζαν ατμοσφαιρικό, '70s rock με πολλές επιρροές από Pink Floyd και space rock, ενώ εδώ και 4 album έχουν γυρίσει τον ήχο τους σε πιο σύγχρονες φόρμες και τους χαρακτηρίζουν οι πολύ καλές μελωδίες, τα βελούδινα φωνητικά του Wilson και η φαντασία τους στην ενορχήστρωση και στο στήσιμο των κομματιών. Στο "Lightbulb Sun" του 2000 η μελωδία είχε τον πρώτο λόγο, το "In Absentia" του 2002 ήταν πιο σκοτεινό και πρόδιδε τις Floydίστικες καταβολές τους, ενώ το φετινό πόνημα τους μοιάζει με επιτομή των δύο προηγουμένων, με ολίγη από Opeth...

"Deadwing" τιτλοφορείται λοιπόν η νέα κυκλοφορία των Porcupine Tree και ο κύριος Wilson μπορεί να δηλώνει άνετα πως έχει το άγγιγμα του Μίδα... Και αυτό γιατί μετά από μια σειρά από κυκλοφορίες πολύ υψηλής ποιότητας, και αφού είχε δανείσει και κάποιες ιδέες του τόσο στους Opeth (έχει κάνει την παραγωγή των τελευταίων δίσκων τους) όσο και στους Blackfield, επιστρέφει μετά από πολύ μικρό χρονικό διάστημα ολόφρεσκος, περιποιημένος και με ένα δίσκο διαμάντι. Όλα τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν τον ήχο των Porcupine Tree βρίσκονται λοιπόν εδώ και το καινοτόμο στοιχείο που κάνει την κυκλοφορία απαραίτητη είναι οι metal αναφορές της... Πλήκτρα, κλασικές κιθάρες, metal ξεσπάσματα, μελωδικές γέφυρες στο μπάσο, αισθαντικός τρόπος τραγουδιού... Θέλετε και άλλα; Πραγματικά ο δίσκος με εντυπωσίασε γιατί ενώ διατηρεί όλα αυτά που χαρακτηρίζουν τον ήχο των Porcupine Tree, ούτε αντιγράφει ούτε κουράζει. Ένα άλλο μεγάλο συν του δίσκου είναι οι ψηλές νότες του Wilson που μοιάζουν να έχουν δουλευτεί αρκετά και όταν συνδυάζονται πανέμορφα σε διφωνίες κάνουν το αποτέλεσμα πάρα πάρα πολύ ιδιαίτερο...

Άλλη μια πολύ καλή κυκλοφορία λοιπόν, τόσο για τους Porcupine Tree όσο και για το 2005. Αν γνωρίζετε τον ήχο του συγκροτήματος, πάρτε το άμεσα γιατί αξίζει τα λεφτά του. Αν δεν τους ξέρετε (καταρχάς ντροπή σας) προτείνω ανεπιφύλακτα το "Deadwing" ως μια πολύ καλή πρώτη επαφή με ένα από τα λίγα συγκροτήματα που παίζουν ακόμα καθαρόαιμο, ουσιαστικό, σύγχρονο rock.