Plini

Για τους φίλους του (μοντέρνου) prog ίσως να διανύουμε μια από τις καλύτερες εποχές, με μεγάλη ποσότητα αλλά και υψηλή ποιότητα κυκλοφοριών να έχουν κατακλύσει τη σκηνή. Λίγο η τεχνολογία που έχει κάνει τις παραγωγές σημαντικά πιο εύκολες (αλλά και οικονομικές), λίγο το όλο djent κύμα που έχει εμπνεύσει πολλούς μουσικούς, υπάρχει μια αναγέννηση στο χώρο έχοντας ξεφύγει από το τετριμμένο των Dream Theater κλώνων. Μόνο ένα στοιχείο λείπει, κι αυτό είναι οι λεγόμενοι guitar heroes, με μοναδική μάλλον εξαίρεση τον Tosin Abasi των Animals As Leaders που έχει εντυπωσιάσει με τις παικτικές και συνθετικές του ικανότητες. 

Βέβαια, καλή η τεχνική και η περιπλοκότητα, αλλά πού είναι το συναίσθημα; Φαινόταν να λείπει το ανάλογο του Satriani που να συνδυάζει και τα δυο αυτά στοιχεία. Μάλλον, όμως, βρέθηκε, κι ακούει στο όνομα Plini. Ένα όνομα μάλλον άνγωστο στον ευρύτερο prog χώρο, που όμως έχει ήδη από το 2013 ακουστεί στο μικρόκοσμο του djent, με μια σωρεία EP κυκλοφοριών που έδειξαν τη μουσική φιλοδοξία του και τη συνθετική του ικανότητα. Το "Handmade Cities" αποτελεί την πρώτη ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά της μπάντας που αποτελείται από τον Plini στην κιθάρα και τα πλήκτρα, τον παιχταρά Troy Wright στα τύμπανα και τον Simon Grove στο μπάσο. Καθαρά instrumental συνθέσεις, που ακροβατούν ανάμεσα στο djent, τη jazz αλλά και τον ambient ήχο.

Αυτό που ξεχωρίζει σε όλη τη διάρκεια του άλμπουμ, είναι το πόση έμφαση έχει δοθεί στο songwriting, με φοβερές μελωδίες που ξεχωρίζουν, ιδιαίτερους ρυθμούς και εμφανέστατα υψηλότατη τεχνική αρτιότητα. Επίσης, όλα τα κομμάτια βγάζουν μια αισιόδοξη κι ευχάριστη ατμόσφαιρα, κάτι που δεν έχουμε συνηθίσει τόσο σε αυτόν τον χώρο και κάνει ακόμη πιο ξεχωριστό τον ηχητικό χαρακτήρα του δίσκου. Το εναρκτήριο "Electric Sunrise" μας δίνει μια καλή ιδέα για το τι θα επακολουθήσει, με ένα groovy riff που μεταλάσσεται μεταξύ metal και rock, η κιθάρα «κελαηδάει» και το rhythm section δένει απόλυτα στο σύνολο. Επίσης, ξεχωρίζει το ομώνυμο κομμάτι που ακολουθεί, είναι λιγότερο heavy αλλά εξίσου μελωδικό, ενώ το "Here We Are Again" έχει έναν θεατρικό χαρακτήρα και επική ενορχήστρωση και διαφοροποιείται πολύ από το υπόλοιπο άλμπουμ.

Με έχει εντυπωσιάσει πολύ η εκφραστικότητα του Plini στο κιθαριστικό του παίξιμο, και ο τρόπος με τον οποίο χρησιμοποιεί διάφορες τεχνικές προς όφελος των κομματιών, χωρίς ποτέ να νιώθεις ότι ακούς απλά έναν επιδεικτικό μουσικό, αλλά περισσότερο έναν συνθέτη που έχει ξοδέψει πολλή σκέψη και όρεξη στο να δημιουργήσει κάτι όμορφο κι ενδιαφέρον. Σε αυτό βρίσκω και δόκιμη τη σύγκριση με τον Joe Satriani που έχει παρόμοια προσέγγιση στη μουσική του. Το "Handmade Cities" είναι ένας δίσκος γεμάτος συναρπαστικές συνθέσεις, όμορφες μελωδίες, εξαιρετικές παικτικές και τεχνικές ικανότητες, και έναν συνδυασμό επιρροών που είναι μοναδικός. Αξίζει, λοιπόν, να ακουστεί από τους φίλους της πραγματικά προοδευτικής μουσικής και όχι μόνο.