Pissed Jeans

Honeys

Sub Pop (2013)
Από τον Θεοδόση Γενιτσαρίδη, 04/03/2013
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Pissed Jeans, οι πλέον άξιοι εκπρόσωποι του φασαριόζικου και επιθετικού noise-rock, βγάζουν ένα γλυκύτατο, μόνο στο όνομα, δίσκο. To "Honeys", δεν έχει τίποτα άλλο γλυκό μέσα του, πέραν του τίτλου του, αφου φασαρία, θόρυβος, punk, ξανά φασαρία, rock, sludge, θολούρα και βρομιά καταλαμβάνουν την κυκλοφορία.

Όπως είχα πει και το 2009 για την προηγούμενη κυκλοφορία τους, "King Of Jeans", «παράγουν έναν παράφρων, ρυθμικό και σκληροπυρηνικό ήχο που έχει σαν αποτέλεσμα τον πιο παρανοϊκό rock δίσκο της χρονιάς». Φέτος δεν θα διαφωνήσω και μετά από τέσσερα χρόνια, ναι, έφτιαξαν έναν εξίσου παρανοϊκό δίσκο που τους ξεχωρίζει σαν την μύγα μες στο «μέλι»! Ουρλιαχτά και γρήγορες κιθάρες «ξερνάνε» πάνω μας το "Bathroom Laughter" και ο ακροατής άμεσα θυμάται παρόμοιες αηδιαστικές, με την καλή έννοια, στιγμές των The Jesus Lizard και των Big Black. To κλίμα αλλάζει δραματικά στο επόμενο κομμάτι, "Chain Worker" και ένα αργό σάπιο δράμα ξετυλίγεται για να εισάγει το Mudhoney-κό "Romancticize Me". Φεύγοντας από το punk πέρασμα συνεχίζουμε με noise-rock βρομιές, με γεύση από Grinderman για να φτάσουμε σε μέχρι και Lighting Bolt ιδέες, στο "Something About Mrs. Johnson". To "Male Gaze", πιο doom και sludge από τα υπόλοιπα, σκορπίζει λάσπες τριγύρω. Στα "Cathouse" και "Health Plan", κοφτά, πιασάρικα και ενθουσιαστικά riff «κολλούν» στον εγκέφαλό σου. Όπως το "Cafeteria Food" νωρίτερα, έτσι και το "Loubs" στη συνέχεια, βαφτίζουν τον Nick Cave στις τρέλες των Melvins και φέρνουν ένα τόσο φρέσκο και απολαυστικό αποτέλεσμα, που λείπει από τη δισκογραφία τελευταία. Η κυκλοφορία κλείνει με το "Teenage Adult", το οποίο μάλλον τους εκφράζει απόλυτα, καθώς είναι όντως ένα μάτσο εφήβων με τρομερές ανησυχίες. Στιχουργικά συνεχίζουν να είναι καυστικοί, να σχολιάζουν το σεξ, τις απογοητεύσεις, τα γηρατειά, την πλήξη και κάθε είδους αποτυχία.

Σκαμπανεβάσματα, σε ρυθμό, ένταση, πώρωση και φασαρία μάς ανακατεύουν κάπως. Αλλά ο εμετός είναι και ο αυτοσκοπός της μπάντας. Εμετική λοιπόν κυκλοφορία, η οποία παρουσιάζει μερικά από τα κλισέ διαφόρων ειδών (hardcore, punk, sludge, noise-rock) και τα κάνει να φαίνονται τόσο μα τόσο βρόμικα, μίζερα και εν γένει δημιουργικά.
  • SHARE
  • TWEET