Phantom Winter

Μέσα από τις στάχτες των Omega Massif, οι Andreas Schmittfull και Christof Rath δημιούργησαν μια εξίσου σκληρή και σκοτεινή μπάντα. Φτιάχνουν αρκετά ατμοσφαιρικές μουσικές, με ένταση και θόρυβο. Η βάση τους είναι το doom, αλλά η απόδοση του ήχου είναι πιο κοντά σε ακραία είδη και περισσότερο σε μια σάπια και αργή sludge παραλλαγή.

Χιόνια, βροχές, αστραπές και καταιγίδες. Χαλασμός. Σκοτάδι και κρύο. Αυτά τα συστατικά πρέπει να μπλέξεις για να φτιάξεις το έργο τέχνης που παρουσιάζουν οι Γερμανοί. Amenra, Thou, Mouth Of The Architect και Cult Of Luna. Προοδευτικό και άκρως πειραματικό αργό metal. Σε νανουρίζει σε μια ψεύτικη αίσθηση ασφάλειας και με ύπουλο τρόπο που μοιάζει με post-rock, αλλά δεν είναι, εξαπολύει κτηνώδη riff και σου σπάει τη μαγκιά. Ισοπεδωτικό και αρκετά ενδιαφέρον. Παγωμένες μελωδίες, με έμπνευση και διάθεση για παράλογες μεταλλαγές. Τα φωνητικά, όπως συνηθίζουν πλέον μπάντες του χώρου, έχουν έμπνευση τους το black metal και έτσι σκατένια και τρομακτικά, συμβάλουν στην όλη μαύρη ατμόσφαιρα των κομματιών. Αυτό που ξεχωρίζει είναι ότι φωνές και μελωδίες δεν συνδυάζονται σχεδόν καθόλου. Αυτό, σαν αποτέλεσμα είναι αρκετά σαγηνευτικό. Ουσιαστικά συγκρούονται, αλλά συγκρούονται όμορφα. Σε σημεία διακρίνω μικρές κοιλιές, περίπου στο μέσο κάθε σύνθεσης οι οποίες γεμίζουν με περάσματα που θυμίζουν τα τεράστια ορχηστρικά μέρη των Russian Circles.

Φαντάσματα. Τραχιά riff σε θορυβώδεις βάσεις. Δραματικές εξάρσεις και σκισμένες φωνές. Θα μπορούσε να ξεχωρίσει στον χώρο, αλλά κάπου εκεί στο βάθος, μερικά περάσματα, ορισμένες μελωδίες και αρκετά γυρίσματα μου θυμίζουν ένα κάρο άλλα συγκροτήματα. Σίγουρα, δεν επιμένουμε στην πρωτοτυπία όλων. Δεν θα γίνουν όλοι Neurosis ή My Dying Bride, αλλά οφείλω να το αναφέρω. Για να μην σας αποτρέψω πρέπει να επιμείνω στην ποιότητα της κυκλοφορίας, του ήχου και των κομματιών. Όσα μικρά ψεγάδια και να έχει, είναι ένας απολαυστικός ατμοσφαιρικός δίσκος που δεν έχει να ζηλέψει σχεδόν τίποτα, από κανέναν.

Τα "Avalanche Cities" και "Wintercvlt" δεν παίζονται. Είναι σίγουρα οι καλύτερες συνθέσεις, από τις πέντε, του δίσκου. Όμορφα, ταξιδιάρικα και τρομακτικά σκοτεινά. Όμορφη καλοπαιγμένη και καλοφτιαγμένη μουσική. Το πρώτο μου θυμίζει μέχρι και Envy ή Mono στον τρόπο που γαργαλάνε τις χορδές στα ήρεμα περάσματα. Κατά τ' άλλα το βάρος τους είναι πολύ μεγαλύτερο από οτιδήποτε έχει προκύψει από την Ιαπωνία και δεν το συγκρίνω με τίποτα, συνθετικά. Δεν μπορώ να βρω κάτι άσχημο, χωρίς κάτι να με εντυπωσιάζει, αλλά με σταθερά καλό στήσιμο και παραγωγή που αποδίδει ξεκάθαρα αυτό που θέλει να μας δώσει η μπάντα. Οι φίλοι του είδους οφείλουν να το ακούσουν το γρηγορότερο δυνατόν.

goldenantennarecords.bandcamp.com/cvlt