Pestilence

Resurrection Macabre

Mascot (2009)
Από τον Φίλιππο Αλέκου, 24/04/2009
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Μιας και τα reunion album είναι πλέον must για κάθε μπάντα που σέβεται τον εαυτό της και αφού σχεδόν όλη η παλιοσειρά του death metal έχει κυκλοφορήσει και από έναν δίσκο, πως θα μπορούσε να λείψει από το χορό η παλιά δόξα του ολλανδικού death; Οι Pestilence, δεκαέξι χρόνια μετά την τελευταία τους κυκλοφορία, ηχογραφούν το "Resurrection Macabre" και αφήνουν πίσω τους πειραματισμούς και τις fusion ενέσεις του "Spheres" για χάρη του σάπιου, παραδοσιακού, old school ήχου.

Ναι, καλά διαβάσατε, το "Resurrection Macabre" αποτελεί το πιο αμιγώς death metal album για τη μπάντα από την εποχή του "Consuming Impulse". Βέβαια μπορεί στην αρχή να μίλησα για reunion album, αλλά στην πραγματικότητα μόνο ο Patrick Mameli παραμένει από την original σύνθεση, ακλόνητος στη θέση του, αναλαμβάνοντας τις κιθάρες και φυσικά τα φωνητικά. O Van Drunen, για δεύτερη φορά προφανώς, προτίμησε το έτερο ολλανδικό reunion των Asphyx. Στο μπάσο βρίσκουμε τον Tony Choy, παλιό γνώριμο των Pestilence από το "Testimony Of The Ancients", ενώ πίσω από το drum kit κάθισε ο Peter Wildoer των Darkane.

Από την πρώτη ακρόαση του δίσκου εντύπωση προκαλεί ο υπερβολικά αμερικανικός προσανατολισμός του Mameli, τόσο στην παραγωγή, όσο και στις συνθέσεις, κάποιες από τις οποίες μιμούνται απροκάλυπτα τo λασπώδες riffing των Morbid Angel - ακούστε για παράδειγμα το "Neuro Dissonance" και το "Hangman". Τώρα, μπορεί σε κάποιους αυτό να φανεί αρνητικό, αλλά εμένα προσωπικά μου αρέσει. Οι Pestilence ήταν πάντα συγκρότημα με προσωπικότητα και ικανότητες και δε φαίνεται να έχουν χάσει τίποτα απ' τα δύο στο νέο δίσκο.

Όλα τα τραγούδια ισορροπούν, καθ' όλη τη διάρκεια του το "Resurrection Macabre" δεν κάνει πουθενά κοιλιά και προσφέρει ένα δυνατό σαραντάλεπτο ατόφιου old school death metal, που μόνο παλιές καραβάνες σαν τους Pestilence μπορούν να παράγουν. Πακέτο με την limited edition του cd έρχονται επανηχογραφημένα και τα "Chemo Therapy", "Out Of The Body" και "Lost Souls" (ένα από κάθε δίσκο τους, εκτός του "Spheres", καθόλου τυχαίο θα έλεγα). Τα bonus κομμάτια μπορεί να μην έχουν τη χάρη των αυθεντικών εκτελέσεων, αλλά ακούγονται εξίσου δυναμικά.

Συνολικά, ο δίσκος κρίνεται ικανοποιητικός. Σίγουρα θα μπορούσε να έχει υπάρξει και ένα ακόμα καλύτερο come back από μία μπάντα του επιπέδου των Pestilence, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι το "Resurrection Macabre" είναι άσχημος δίσκος. Οι μόνοι που πιθανόν να απογοητευτούν από αυτή την κυκλοφορία είναι οι οπαδοί της τελευταίας περιόδου του γκρουπ, πριν τη διάλυση του, που θα περίμεναν ένα δεύτερο (ακόμα πιο) πειραματικό δίσκο, συνέχεια του "Spheres". Κατά τ' άλλα η επιστροφή κρίνεται λίαν ικανοποιητική και αναμένουμε ακόμα καλύτερες δουλειές στο άμεσο μέλλον.

  • SHARE
  • TWEET