Pentagram

Last Rites

Metal Blade (2011)
Από τον Γιώργο Ζαρκαδούλα, 19/05/2011
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Αν ζούσε ο Αριστείδης ο Δίκαιος, οι Pentagram θα ήταν προ πολλού -πόσο μάλλον σήμερα- το συγκρότημα που θα προφερόταν περισσότερο από κάθε άλλο από τα στόματα των Black Sabbath οπαδών. Επειδή όμως ο φίλτατος Αρίστος μας έχει αφήσει χρόνους και χρόνους, συν του ότι η ιδιοσυγκρασία των Pentagram δεν άφησε περιθώρια για κάτι τέτοιο, η θέση που έχουν καταλάβει στο μουσικό metal-ικό χάρτη φαντάζει ταιριαστή και σαφώς δεν αφήνει ούτε μια σπιθαμή χώρου για κλάψες και αναθέματα.

Ο Bobby Liebling είναι ακόμα ζωντανός κι αυτό φτάνει και περισσεύει. Ο Victor Griffin επέστρεψε έπειτα από το "Be Forewarned" του 1994 κι ο μεγάλος Joe Hasselvander λάμπει δια της απουσίας του. Αλήθεια, πόσο σε νοιάζει η τωρινή σύνθεση της μπάντας από τη στιγμή που είκοσι και κάτι μουσικοί έχουν περάσει από τις τάξεις της όλα αυτά τα χρόνια και κάμποσα συγκροτήματα δημιουργήθηκαν από αυτούς; Σε χαροποίησε και δικαιολογημένα το άκουσμα της είδησης για την κυκλοφορία του νέου δίσκου των Pentagram, αλλά παραδέξου πως η πρωταρχική σου έννοια ήταν να βρίσκεται πίσω από το μικρόφωνο η αγαπημένη σου «παλιόγρια».

Το "Last Rites", βάσει πιθανοτήτων κι άλλων μη αντικειμενικών παραγόντων, δε μπορούσε να είναι μέτριο. Για κακό, ούτε λόγος να γίνεται. Όταν έχεις επηρεάσει ένα κάρο συγκροτήματα και σε έχουν αντιγράψει ακόμα και οι πέτρες, τι διάολο, ακόμα και ανέμπνευστος να είσαι κοπιάρεις τα παιδιά και τα εγγόνια σου, που αρκετά από αυτά είναι καθ' όλα άξια, και δε σου προσάπτει και κανείς τίποτα. Εδώ όμως έγκειται το μεγαλείο των Pentagram. Η δίψα τους για δημιουργία και σύνθεση φτάνει στα αυτιά σου από το άκουσμα της πρώτης κιόλας νότας του εναρκτήριου "Treat Me Right". Οι πέντε πρώτες συνθέσεις του δίσκου κουβαλάνε τη φόρα και τη δυναμική να απαρνηθείς οτιδήποτε έχεις ακούσει τα τελευταία χρόνια στο doom/rock ιδίωμα, με το "8" να ξαφνιάζει, να εντυπωσιάζει και να απασφαλίζει και τις τελευταίες σου αναστολές για να γίνεις η ανήλικη ερωμένη του Liebling.

Εν έτει 2011, οι Pentagram επικύρωσαν και με το παραπάνω την αξία που έχουμε δώσει κατά καιρούς σε μπάντες που τους προσκυνούν ευλαβικά και, από την άλλη, ανανέωσαν για κάμποσα χρόνια ακόμα την παραμονή τους στον ακριβοθώρητο θρόνου του underground. Για κάποιο μυστήριο λόγο που δεν έψαξα, με χαροποίησε η παρουσία μέτριων και αδιάφορων στιγμών στο δίσκο. Μπορεί να είναι το γεγονός πως λόγω αυτών δεν ξεπέρασαν αριστουργήματα του παρελθόντος, ίσως όμως να έχει να κάνει με το ότι αυτές οι στιγμές συνοδεύονται από μελωδίες που θα ζήλευαν ακόμα και οι ίδιοι. Δεν ξέρω και δεν επιθυμώ να μάθω. Το "Last Rites" δεν είναι η επιτομή των πάντων, σε προ(σ)καλεί όμως να πράξεις το μεγαλύτερο κακό με τη μέγιστη δόση αγάπης...
  • SHARE
  • TWEET