Paul Rodgers

The Royal Sessions

429 / Savoy Label Group (2014)
Από τον Τάκη Κρεμμυδιώτη, 12/02/2014
Ο Paul ευλαβικά και δημιουργικά δίνει σάρκα και οστά στις R&B και soul αναμνήσεις του
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Κάποιοι θα θελήσουν να συσχετίσουν το "The Royal Sessions" με την ευρύτερη νοσταλγία που προφανώς ο Paul Rodgers νιώθει ενόψει της επικείμενης καλοκαιρινής περιοδείας των Bad Company με τους Lynyrd Skynyrd. Άλλοι μπορεί να το δουν ως συνέχεια της αναφοράς στα μουσικά του βιώματα, που άρχισε το 1993 με το φόρο τιμής που απέτισε στις blues επιρροές του μέσω του "Muddy Water Blues: A Tribute To Muddy Waters". Όπως και να 'χει, με τον δίσκο αυτόν ο γνωστός από τη συμμετοχή του στους Free και τους Bad Company συνθέτης και τραγουδιστής με τα ιδιαίτερα αναγνωρίσιμα φωνητικά, σίγουρα επιθυμεί να ξαναζήσει τα συναισθήματα που ένιωθε στα τέλη της δεκαετίας του '60, όταν άκουγε τα R&B and soul 45άρια της Stax / Volt, Goldwax και Hi Records.

Εδώ, λοιπόν, δεν υπάρχουν δικές του συνθέσεις, αλλά δέκα μεγάλες επιτυχίες καταξιωμένων μουσικών, όπως των Otis Redding, Albert King και Sam Cooke, οι οποίες, κατά δήλωσή του, τον ώθησαν να ασχοληθεί επαγγελματικά με τη μουσική. Την ιδέα της ηχογράφησης την έδωσε ο φίλος του και παραγωγός του δίσκου Perry Margouleff, όταν έμαθε πως τα θρυλικά Royal Studios στο Memphis λειτουργούσαν ακόμη και μάλιστα με υπεύθυνο τον Willie 'Pops' Mitchell's, γιο του μυθικού Lawrence 'Boo' Mitchell. Η είδηση δεν χρειαζόταν και πολλή σκέψη. Αμέσως δρομολογήθηκαν οι διαδικασίες για να κλειστεί ο χώρος και «επιστρατεύτηκαν» -με μεγάλη τους χαρά- κάποιοι μουσικοί που συμμετείχαν στις πρωτότυπες εκτελέσεις! Για την ιστορία, έλαβαν μέρος οι Reverend Charles Hodges (Hammond B3), Michael Tolls (κιθάρα), LeRoy Hodges Jr. (μπάσο), Hubby Archie Turner (Wurlitzer), Steve Potts και James Robertson Sr. (ντραμς), όπως επίσης οι Royal Horns και Royal Singers (μετά από τόσο «Royal», άντε να μη βάλεις τη λέξη στον τίτλο!). Το εκπληκτικό «δέσιμο» της μουσικής τους με την υπέροχη φωνή του Rodgers αποτυπώθηκε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο: με ζωντανή ηχογράφηση της μπάντας στο στούντιο και μάλιστα σε αναλογική μορφή. Τα δε έσοδα από τον δίσκο πρόκειται να δωριθούν σε προγράμματα μουσικής επιμόρφωσης του Μέμφις.

Όπως ήταν αναμενόμενο, ο Rodgers ερμήνευσε τα τραγούδια με απόλυτο μεν σεβασμό στα πρωτότυπα, αλλά προσθέτοντας το δικό του χαρακτηριστικό στίγμα. Αληθινά απολαυστικό είναι το αγαπημένο μου (ιδίως από τη διασκευή των Rolling Stones) "I've Been Loving You Too Long (To Stop Now)" του Otis Redding, το "I Thank You" των Sam & Dave, όπως και η εκτέλεση του "I Can't Stand The Rain", που γνωρίσαμε από την Ann Peebles. Ο ίδιος ο Rodgers δηλώνει στο Rolling Stone ότι το άλμπουμ αυτό έχει αυθεντική 60s ατμόσφαιρα και μπορεί να ενταχθεί αβίαστα στην παλιά εποχή, όπου η blues και η soul μάθαιναν τον κόσμο να εξωτερικεύει τα συναισθήματά του. Χωρίς να διαφωνήσω μαζί του, θα ήθελα απλά να προσθέσω ότι η δύναμή του είναι η διακριτικά διάχυτη gospel αίσθηση, που κάνει όχι μόνο το R&B να βγαίνει λιγότερο rhythm και περισσότερο blues, αλλά και τη soul να μην ηχεί mainstream.
  • SHARE
  • TWEET