Patrick Wolf

The Bachelor

Bloody Chamber (2009)
01/09/2009
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Η ατυχία του να είσαι καλός, ή αλλιώς, το τίμημα της άγνοιας. Μάλλον κατά λάθος έφτασε στα χέρια μας η συγκεκριμένη κυκλοφορία και για να ακριβολογήσω, κατά λάθος είδε το φως δισκογραφικής και λοιπών μουσικών διανομέων, μιας και «αδιάφορη» (λίαν επιεικώς) θα μπορούσε να χαρακτηριστεί, μεταξύ άλλων. Παρά το γεγονός ότι κατέβαλα μεγάλη προσπάθεια και άκουσα το "The Bachelor" πάνω από επτά φορές (ναι, θεωρώ ότι μου αξίζει να γραφτώ στο βιβλίο Guiness γι' αυτό), ακόμη πιστεύω ακράδαντα πως ο Patrick Wolf έχει τόση σχέση με τη μουσική, όσο η κάλτσα με το σώβρακο - ή μήπως με τη γραβάτα;

Υιοθετώντας στοιχεία μεταμοντέρνου Bowie κιτς αισθητικής, προσπαθώντας ατυχώς να συνδυάσει πληθώρα μουσικών διαφορετικών οργάνων και αναμοχλεύοντας συστατικά Coldplay με εκκεντρικό καθ' όλα αναδευτήρα, ο νεαρός Wolf (που όπως θα παρατηρήσατε από το εξώφυλλο, πρέπει να τσακώθηκε με τον κομμωτή του, γιατί οφθαλμοφανέστατα βγήκε «μάπα» το ντεκαπάζ) πήρε μολύβι και χαρτί κι έγραψε το τέταρτο, κατά σειρά, έπος του, "Battle", που αποτελείται από δυο μέρη (Θεός φυλάξοι!) εκ των οποίων το "The Bachelor" κυκλοφόρησε πρώτο και μέσα στο επόμενο έτος θα έχουμε και τη συνέχεια με το "The Conqueror" - όχι τίποτε άλλο, για να μην πέσει τόσο μουσική info στον εγκέφαλό μας και μπλοκάρουμε. Βέβαια, ο Wolf, εκτός από έμπνευση, έχει και χρήμα, αφού έχει και δισκογραφική εταιρεία (έτσι εξηγούνται όλα) και το ερώτημα παραμένει: εμείς τι φταίμε;

Το πρώτο μέρος του "Battle" πραγματεύεται στιχουργικά τη σκοτεινή πλευρά της ανθρώπινης ύπαρξης κι αν αρέσκεστε σε ψευδό- beat ήχους που τύχη θα είχαν μόνο σε κάποιον ευρωπαϊκό διαγωνισμό ή στο επόμενο γλυκανάλατο soundtrack του "Twilight" (λόγω ονόματος περισσότερο), τότε μην το πολυκουράζετε: το "The Bachelor" είναι φτιαγμένο για σας, με αμιγείς προσθήκες βιολιών και «micro» φωνητικών διαφόρων guest stars, όπως οι Tilda Swinton, με γαργαλιστικά φλάουτα και ατυχή Wolf φωνητικά. Οι 14 συνθέσεις (οι ποιες;!) του μου έπεσαν πολύ βαριές, όση προσπάθεια και αν κατέβαλα για να αντιμετωπίσω με σοβαρότητα την εν λόγω κυκλοφορία - για να μην αναφερθώ στο επίσης ατυχές εξώφυλλο που μηδέ ο Buñuel θα έδινε την έγκρισή του για κάτι τέτοιο.

Εν κατακλείδι: όποιος σας συστήσει τη συγκεκριμένη κυκλοφορία και τον θεωρείτε «φίλο», μάλλον θα πρέπει να αναθεωρήσετε, ενώ βάσιμες πληροφορίες θέλουν το δισκίο να μη χρησιμοποιείται ούτε στους θαλάμους ανελκυστήρων μεγάλων εμπορικών καταστημάτων της πρωτευούσης - προς γνώση και συμμόρφωση.

* Επιτέλους «άντρες»: όταν βάφετε πλατινέ το μαλλί, κάντε κάτι και με τα φρύδια. Έλεος!

  • SHARE
  • TWEET