Paths Of Possession

Δεύτερο full-length για τους Φλοριδιανούς, με τον George "Corpsegrinder" Fisher να αναλαμβάνει για δεύτερη φορά τα φωνητικά μετά από την εμφάνιση του στο split EP με τους Dark Faith που κυκλοφόρησε με τον τίτλο "The Crypts Of Madness". Σίγουρα η συμμετοχή και μόνο του frontman των Cannibal Corpse αρκεί για να τραβήξει την προσοχή των fans του αμερικανικού death metal στο δίσκο αυτό, που αποτελεί την πρώτη τους ολοκληρωμένη δουλειά μετά από πέντε χρόνια. Αξίζει επίσης να αναφέρω ότι ιδρυτικό μέλος των Paths Of Possession υπήρξε και ο Richard Brunelle (ex-Morbid Angel) που όμως αποχώρησε πριν από ένα χρόνο.

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή λοιπόν. Από τη μια ο "Corpsegrinder" στο λαρύγγι είναι αψεγάδιαστος όπως πάντα και συνεισφέρει τα μέγιστα σε ένα θετικό τελικό αποτέλεσμα. Από την άλλη όμως το μουσικό προφίλ της μπάντας δεν επιτρέπει στο δίσκο να χαρακτηριστεί ως death metal της σειράς. Αντίθετα, διαφαίνεται μια απόπειρα πειραματισμού, παντρεύοντας την καφρίλα των φωνητικών με μια πιο μελωδική και πιο heavy χροιά στις κιθάρες. Το ερώτημα όμως που γεννιέται είναι αν το συνολικό αποτέλεσμα είναι δεμένο ή έπεσαν στην παγίδα της μελωδίας και ακούγονται σαν In Flames των εμπορικών τους album. Ευτυχώς δεν υπέπεσαν σε αυτή την παγίδα αλλά και πάλι τα πράγματα δεν είναι και τόσο ξεκάθαρα.

Ενώ σε μερικά σημεία το "Promises In Blood" σε ωθεί να αφεθείς στο groovy αίσθημα του με τα heavy-death riffs, τα οποία περιέχουν και κάποιες αναφορές στους Morbid Angel, σε κάποια άλλα μάλλον θυμίζουν τους Iron Maiden με μια δόση από bay area thrash, ξεφεύγοντας κάπως από το death metal feeling. Αυτό βέβαια δεν είναι απαραίτητα κακό καθώς ακούγεται ευχάριστα στο σύνολο του.

Γενικά είναι ένας δίσκος που θα εκτιμήσουν οι φίλοι των Cannibal Corpse αλλά και του αμερικανικού ακραίου ήχου, αν και υπήρχαν οι προοπτικές και η δυνατότητα να γίνει ένα πραγματικά αξιόλογο album και όχι απλώς καλό. Ίσως να είμαι λίγο πιο αυστηρός απ' ότι θα έπρεπε αλλά οι απαιτήσεις ήταν υψηλές.