Paradise Lost

Η αλήθεια είναι ότι τα τελευταία χρόνια η παρέα από το Halifax φαινόταν να είχε βρει μια συνταγή, εξισορροπώντας τον ακραίο και τον μελωδικό της χαρακτήρα, βγάζοντας δίσκους που ναι μεν ήταν ένα επίπεδο τουλάχιστον πάνω από κυκλοφορίες του είδους, ωστόσο κάποια στιγμή φαινόταν ότι θα άρχιζαν να επαναλαμβάνονται και αυτό σύντομα θα κούραζε τους ίδιους, αλλά και τους οπαδούς τους, όχι απαραίτητα με αυτή τη χρονολογική σειρά. Η ανάγκη για αλλαγή φαινόταν επιτακτική στον δέκατο τρίτο, μα καθόλου γρουσούζικο δίσκο τους, το "Tragic Idol", και, αν κρίνουμε το βιβλίο από το εξώφυλλό του, τότε το αποτέλεσμα αναμενόταν τουλάχιστον εντυπωσιακό. Σημαντικότατη λεπτομέρεια η επιστροφή του παλιού logo που έγινε με κάθε επίγνωση εκ μέρους της μπάντας.

Ήδη εδώ και αρκετό καιρό είχαμε πάρει μερικές τζούρες με τα "Honesty In Death" και "Crucify", δύο εξαιρετικά κομμάτια που αντικατοπτρίζουν πλήρως το ύφος του δίσκου. Εύκολα συμπεραίνει κανείς από αυτήν την στροφή ή καλύτερα φυσική εξέλιξη του ήχου των Paradise Lost, ότι η περιοδεία για το "Draconian Times" μόνο θετικά επηρέασε τις νέες συνθέσεις. Οι lead γραμμές και τα solo, που από την πρώτη νότα αντιλαμβάνεσαι ότι πηγάζουν από το μυαλό του Mackintosh, φαντάζουν παρμένα από τον δίσκο ορόσημο του ατμοσφαιρικού ήχου. Από την άλλη, τα γρεζάτα φωνητικά του Holmes αναβλύζουν άρωμα "Icon", αφού από τις πιο mid-tempo στιγμές έως και τις πιο γρήγορες των συνθέσεων είναι διάχυτη η ατμόσφαιρά του.

Οι Paradise Lost του "Tragic Idol" ηχούν φρέσκοι, μελαγχολικοί, σκοτεινοί και δείχνουν πώς πρέπει να παίζεται το σύγχρονο gothic/doom metal σε έναν δίσκο που περιέχει ως επί το πλείστον ομολογουμένως εμπνευσμένες συνθέσεις. Με τα ρυθμικά των Edmondson, Erlandsson και Aedy να πλαισιώνoυν εξαιρετικά το ηγετικό ντουέτο των Βρετανών, δύσκολα θα βρεις ένα κομμάτι να υστερεί, ενώ προσωπικά ξεχώρισα το ομώνυμο του δίσκου σαν κορυφαίο όλων.

Η επιτυχία του δίσκου είναι ότι καταφέρνει να συνδυάσει τα στοιχεία των δυο πιο επιτυχημένων στιγμών της μπάντας, του "Draconian Times" και του "Icon", είναι σαφώς πιο μελωδικό δηλαδή από τις τελευταίες δουλειές τους και φυσικά καταφέρνει να σε κερδίσει από την πρώτη ακρόαση, ενώ δεν περιέχει κομμάτια που πιάνουν απλά χώρο και θα σε ωθήσουν να τα προσπεράσεις. Το "Tragic Idol" αποτελεί άξιο διάδοχο του "Draconian Times" και πρόκειται σίγουρα για έναν δίσκο που θα αγαπηθεί εύκολα από τους φίλους της μπάντας.