Paolo Nutini

Ο αγαπημένος Σκωτσέζος των UK Charts επιστρέφει μ' έναν απ' τους καλύτερους δίσκους της χρονιάς και σίγουρα τον καλύτερο της δισκογραφίας του. Φαίνεται στο διάστημα που μεσολάβησε από το "Sunny Side Up", ο Nutini βίωσε καταστάσεις αρκετά δυνατές, ώστε να τον ωθήσουν να βγάλει όλο τον πόνο και το ταλέντο του σ’ αυτό το άλμπουμ. Αναμειγνύει  λοιπόν, την χαρακτηριστική φωνή του με ska και folk στοιχεία με r'n'b και soul, μαζί με καυστικούς βιωματικούς στίχους. Πράγματι, το αποτέλεσμα είναι αρκετά εντυπωσιακό. Τόσο, ώστε να χαρακτηριστεί απ' την Independent ως «το καλύτερο UK R&B άλμπουμ από το 1970, εποχής Rod Stewart και Joe Cocker.» Υπερβολικό; Ίσως.

Έχει εξερευνήσει τα βάθη της βραχνάδας της φωνής του και δεν χάνει την ευκαιρία να μας το αποδεικνύει σε κάθε τραγούδι. Από τη διασκευή του κλασικού, πλέον, "Let Me Down Easy" της Bettye Lavette, μέχρι το πανέμορφο "One Day" το οποίο κλιμακώνεται συμφωνικά, συνοδευόμενο από τα πιο δυνατά φωνητικά σε ολόκληρο τον δίσκο, γίνεται ξεκάθαρο ότι ο Nutini έχει βρει το μυστικό της χρυσής εποχής της soul. Ο νεαρός του "Last Request" και του "Candy", έχει εξελιχθεί σ' έναν soulman.

Το απολογητικό / εξομολογητικό ύφος είναι διάχυτο στους στίχους, τη διάρκεια που μας περιγράφει πως αναγνωρίζει τις αποτυχίες του και ωριμάζει, ενώ χάρη στον έρωτα, θέλει να γίνει "Better Man". Συνεχίζει στο ίδιο μοτίβο εξωτερίκευσης συναισθημάτων με το μπαλαντοειδές "Looking For Something" και το προσωπικά αγαπημένο "Diana", το οποίο ξεχωρίζει άμεσα τόσο για την μουσική υπόκρουσή του, όσο για το πάθος που το περιρρέει. Το "Scream (Funk My Life Up)" και το "Fashion" δεν θα μπορούσαν να είναι κάτι άλλο, παρά εθιστικά, λόγω του funky r'n'b ρυθμού τους, ενώ η συμμετοχή της Janelle Monáe στο δεύτερο είναι άκρως επιτυχημένη.

Στο εκτεταμένο "Cherry Blossom" οι κιθάρες μπλέκονται με τις κορυφώσεις των φωνητικών αφήνοντάς σου ένα αίσθημα κορεσμού, ενώ ο χορευτικός ρυθμός στυλ Νέας Ορλεάνης στο “Numpty” θα σε κερδίσει, έστω και αν χρειαστεί να το ακούσεις και δεύτερη φορά. Τα ιντερλούδια "Bus Talk" και "Superfly" εξυπηρετούν τον σκοπό του διαλείμματος αλλά θα μπορούσαν εύκολα να ολοκληρωθούν ή να παραλειφθούν απ' τον δίσκο.

Τέλος, στο "Iron Sky", το βάθος των στίχων συμπληρώνεται από ένα δείγμα του λόγου του Chaplin απ το "The Great Dictator", ενώ η ανατριχιαστική ερμηνεία του Nutini σε συνδυασμό με τα πνευστά, δημιουργούν ένα οργασμικό ακουστικό αριστούργημα. Επιπλέον, το video clip του είναι μια συγκινητική ταινία μικρού μήκους, η οποία απέσπασε δυο βραβεία στα UK Music Video Awards.

Fun fact: Η Adele έγραψε στο Twitter της αναφερόμενη σε αυτό το clip: «F**k!!! This is one of the best things I've ever seen in my life hands down».

Αναμφίβολα ένας απ’ τους πιο αξιόλογους σύγχρονους καλλιτέχνες, με μια πολλά υποσχόμενα μετέπειτα καριέρα. Κι αν δεν τον έχεις ακούσει ακόμα, τι περιμένεις;