Origin

Τι να πούμε για αυτήν την μπάντα τώρα; Με κάθε καινούργια κυκλοφορία τους, κρατάμε την ανάσα μας και περιμένουμε να ακούσουμε τι σκατά καινούργιο υλικό θα βγάλουν πάλι, από την στιγμή που κάθε άλμπουμ τους περιέχει πέντε χιλιάδες riff και άλλες τόσες εναλλαγές ρυθμών στην πιο ντοπαρισμένη μορφή που μπορεί να πάρει το death metal.

Όμως τα «καμπανέλια» αυτής της μπάντας είναι τεράστια. Και κάθε φορά βουλώνουν στόματα με την μουσική που αναπαράγουν. Γιατί το "Omnipresent" είναι ένας δίσκαρος από εδώ μέχρι το Kansas απ' όπου και κατάγονται. Και μιας και το θυμήθηκα, διάβαζα παλιότερα μια συνέντευξη τους όπου και εύλογα ρωτήθηκαν για το πώς γίνεται να παίζουν «παπάδες και αρχιεπισκόπους», με τους ίδιους να απαντούν πολύ απλά και με μια δόση χιούμορ πως εκεί που μένουν πέρα από φυτείες καλαμποκιού δεν έχει και πολλά πράγματα να δεις - κάνεις, κάτι που μπορεί να κρύβει αλήθεια, αλλά σε καμία περίπτωση δεν δικαιολογεί την εξω-κοσμική τεχνική τους κατάρτιση.

Πάμε όμως να δούμε τι γίνεται ειδικότερα. Τα περισσότερα credits πάνε αυτόματα στον Paul Ryan και την γαματοσύνη του. Μιλάμε για έναν άνθρωπο ο οποίος θα μπορούσε να γράφει riff για καμιά εικοσαριά ακόμα μπάντες με το ίδιο τρομερά καλό αποτέλεσμα. Φανταστείτε τι κάνει στο "Omnipresent". Ανηλεή ανεβοκατεβάσματα της ταστιέρας που οδηγούν σε τρί-καλα riff με νόημα και υπόσταση και όχι σε μια απλή επίδειξη ικανοτήτων. Αυτό είναι στην τελική το χαρακτηριστικό που κάνει τους Origin να απέχουν μίλια από τις υπόλοιπες tech-death metal μπάντες. Λοιπόν, σε αυτόν τον δίσκο γράφει ακόμα πιο straight-forward πράγματα και κάνει το "Omnipresent" έναν ακόμα πιο φιλικό στο χρήστη δίσκο. Σπουδαία κατάκτηση αν αναλογιστεί κανείς την φιλοσοφία αυτής της μπάντας που ενώ δεν παραστρατεί πουθενά από τις δαιδαλώδεις ανησυχίες της, χαρίζει στιγμές ατόφιου κοπανήματος.

Οι υπόλοιποι λεβέντες δίνουν και πάλι τα ρέστα τους. Ο Mike Flores είναι και σε αυτό το άλμπουμ η μισή αρχοντιά των Origin και πιστοποιεί ότι είναι από τους καλύτερους μπασίστες στο death metal, για τον John Longstreth δεν λέω τίποτα τα ξέρετε μόνοι σας αν σας αρέσουν τα χταπόδια, και ο Jason Keyser χρωματίζει τις βοθρίλες του και δίνει εύκολα τις πιο γεμάτες ερμηνείες της καριέρας του εδώ.

Η σταδιακή εξέλιξη του ήχου τους, μέσα στα δεκαπέντε περίπου χρόνια της πορείας τους έφερε το συγκρότημα σε μια ισορροπία και το "Omnipresent" αντανακλά την ωρίμανση της μπάντας σε κάτι πιο γήινο και απτό. Το προηγούμενο "Entity" επίσης είχε παρόμοια χαρακτηριστικά, αλλά του έλειπε η groov-ιά. Μην πέσετε από τα σύννεφα ακούγοντας την crust-ίλα του "Redistribution Of Filth", ή το θεϊκό breakdown του "Thrall Fulcrum Apex" μετά από 40 δευτερόλεπτα αδιανόητων ταχυτήτων.

Εχθρός του καλού το καλύτερο και οι Origin φαίνεται να ενστερνίζονται αυτήν την άποψη. Μια συμπαγής και τέλεια κουρδισμένη πολεμική μηχανή που δεν σταματά ποτέ να μας συναρπάζει. Το φετινό "Omnipresent" συνεχίζει το σερί εξαιρετικών δίσκων από τους Αμερικάνους και πιστοποιεί  την επιθυμία της μπάντας να εισακουστούν από ένα μεγαλύτερο εύρος ακροατών.