One Bad Son

Παρόλο που προσπαθώ να ενημερώνομαι όσο καλύτερα μπορώ για τις μουσικές που μου αρέσουν και ακολουθώ χρόνια, πάντα θα υπάρχουν παραδείγματα σαν τους Καναδούς One Bad Son, οι οποίοι έπρεπε να φτάσουν στο τέταρτο άλμπουμ τους, μετά από δέκα χρόνια δισκογραφίας, για να φτάσουν στα αυτιά μου και να τους εκτιμήσω όπως τους πρέπει (α ρε agent, α ρε agent!).

Στο νέο τους άλμπουμ "Black Buffalo" βρίσκω πράγματα που εδώ και χρόνια όλο και περισσότερο μου λείπουν από το σύγχρονο hard rock και τα αναζητώ μονάχα στα παλιά (πλέον) ακούσματα που με συνόδευαν πολλά χρόνια πριν. Μιλάω για το hard rock των Aerosmith από το "Permanent Vacation" ως το "Get A Grip", για τους πραγματικούς Guns N' Roses και για τα δυο πρώτα άλμπουμ των Skid Row. Εκεί με πήγαν οι One Bad Son κι ακόμα δεν έχω χορτάσει τη βόλτα.

Δεν θα ισχυριστώ ότι οι One Bad Son παίζουν μπάλα αντίστοιχη των προαναφερθέντων ονομάτων εκείνης της εποχής, αλλά στα καλά τους είναι πραγματικά απολαυστικοί, με τραγούδια και στοιχεία στη μουσική που με φτιάχνουν όσο τα ακούω. Όπως το γρέζι και η αλητεία που βγάζει ο Shane Volk στο ρεφρέν του "Year Of The Wolf" που σε προκαλεί να σπαταλήσετε λίγο χρόνο σε ωραία κορίτσια, ή το "Wasting Bullets" που φέρνει στο μυαλό Sebastian Bach και παλιούς Skid Row, καθώς και το "Land Of The Saints", το οποίο έχει κάτι από το "Jesus Christ Pose" των Soundgarden.

Στο καταπληκτικό refrain του "Satellite Hotel" σκεφτόμουν ότι αυτή η μουσική είναι φτιαγμένη για να χαμηλώσεις τα φώτα, να βάλεις ένα ποτάκι της αρεσκείας σου και να αράξεις να την απολαύσει, πριν καν παρατηρήσω τον πέρα ως πέρα αληθινό στίχο του «some days you just want to drink by yourself», ενώ το ομώνυμο τραγούδι είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα καλά γραμμένου αμερικάνικου hard rock. Μέχρι και το εκνευριστικό στα αυτιά μου "Psycho Killer" έχουν καταφέρει να ακούγεται δυναμικό και ενδιαφέρον με τη διασκευή τους, ενώ ξεχωρίζει και το ιδανικό κλείσιμο του "The Outlaw Josey Wales", που είναι αργό και με όμορφη μελωδία.

Σε στιγμές μου μοιάζουν ως μια λιγότερο sleazy και προκλητική εκδοχή των Buckcherry, αλλά η καρδιά της μουσικής των One Bad Son στο "Black Buffalo", χωρίς να ακούγεται στο ελάχιστο παρωχημένη, βρίσκεται κάπου μεταξύ 1987 και 1993, όταν και βγήκαν μερικά από τα καλύτερα hard rock άλμπουμ όλων των εποχών. Αυτά τα αναπάντεχα είναι και τα πιο ωραία μερικές φορές.