Oasis

Dig Out Your Soul

Sony BMG (2008)
Από τον Μανώλη Γεωργακάκη, 03/11/2008
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Αν αμφέβαλλε κανείς, το μεγαλείο των πρώτων άλμπουμ των Oasis αποδεικνύεται περίτρανα από το γεγονός ότι, χάρη σε αυτά, οι αδελφοί Gallagher κατάφεραν να κρατήσουν την αίγλη της μπάντας τους αψεγάδιαστη, παρά μια δεκαετία δισκογραφικής μετριότητας. Οι αυτών εξοχότητες, Noel και Liam, επέβαλλαν τη δική τους britpop στα αποπροσανατολισμένα nineties, αλλά σταδιακά μεταμορφώθηκαν από τσανακογλείφτες του Lennon σε παράσιτα του ίδιου τους του μύθου.

Ας ειρωνευόμαστε κι ας χλευάζουμε, η συνθετική δεινότητα των Oasis παραμένει ζηλευτή, ακόμα και στους πιο αδιάφορους δίσκους τους. Αυτό που προσδοκούμε είναι ένας δίσκος «όαση», που θα ταρακουνήσει τη σκηνή, κουβαλώντας τις πολυτελείς συγκινήσεις του "Definitely Maybe" ή του "(What's The Story) Morning Glory?". Ματαίως, γιατί ακόμη και το επαρκές "Don't Believe The Truth", το 2005, υπήρξε απλά «επαρκές». Ένα σκαλοπάτι πιο πάνω, το "Dig Out Your Soul" δε φτάνει τον ιδεατό στόχο, αλλά παραδίδει τεσσαράκοντα και πέντε λεπτά απόλαυσης σε όσους προτίθενται να απολαύσουν.

Για άλλη μια φορά, παρατηρείται μια μεταλλαγμένη Beatle-ική νοοτροπία στις συνθέσεις, αλλά και μια πιο επιτηδευμένη ανταρσία του ήχου, που δανείζεται μια ψευδοψυχεδελική άνωση, ώστε να φανεί πιο διανοουμενίστικο το απλοϊκό pop υπόβαθρο. Εξιχνιάζοντας το πνεύμα του προϊόντος, θα βρίσκαμε στοιχεία από το πρώιμο στιλ των -πραγματικών- πάλαι ποτέ αντιπάλων, Verve (δική μου θεωρία, μην ασχολείστε).

Εντυπωσιακό, το "Bag It Up" ανακοινώνει πως η μπάντα προτίθεται να ανεβάσει τον πήχη. Το "The Turning" επιχειρεί να παντρέψει το οικείο ύφος με την εμβάθυνση του πνεύματος της εποχής, χωρίς να ενθουσιάσει. Αντιθέτως, το στιβαρό "Waiting For The Rapture" ξεκινά ένα απρόσμενο θαυματάκι, που συνεχίζεται στο αγέρωχο "The Shock Of The Lightning" και στο "I'm Outta Time", μια ακόμη χαδιάρα λουλουδομπαλάντα του Liam, που επιδίδεται με εγκάρδιο ζήλο στο σιροπιαστό λειτούργημά της.

Το blues ενός αντιπαθητικού βρετανού pop ήρωα νυστάζει στο "(Get Off Your) High Horse Lady" και τo "Falling Down" επιδεικνύει μια μονάκριβη ανακρίβεια. Το "To Be Where There's Life" του κιθαρίστα Colin Archer, αποκαλουμένου «Gem», χαρίζει ένα ρηχό πειραματισμό, που ξεκινά μια τριλογία βαρεμάρας, της οποίας τα άλλα δυο πόδια είναι το "Ain't Got Nothin'" και το ψυχεδελικό garage "The Nature Of Reallity" του μπασίστα Andy Bell. Τελικά, το "Soldier On" καταφέρνει να επανακτήσει λίγο από το ενδιαφέρον με τη μυστηριακή μονοτονία του.

Το ενδιαφέρον για τη δουλειά των Oasis επανέρχεται, χάρη στο "Dig Out Your Soul". Εσωκλείεται μεν άνισης ποιότητας περιεχόμενο, αλλά κάποιες εκλάμψεις ιδιοφυίας αναπτερώνουν το ηθικό, πόσο μάλλον όταν, έχοντας πάρει την ανιούσα, οι Oasis ετοιμάζονται ήδη με δίψα, κατά τας δηλώσεις, για τον επόμενο δίσκο. Παρά την αοριστία των ουρανοκατέβατων μικρών πειραματισμών, η δραστηριοποίηση του κοιμισμένου γίγαντα είναι ευχάριστη είδηση. Η απουσία του ρεφρέν για το οποίο θα έκλαιγαν μανούλες, κάτι που δεν κατάφερε ούτε το "Lyla" προ τριετίας, δεν αποκαρδιώνει και πιθανότατα οφείλεται σε προμελετημένη τακτική που υπαγόρευσε το ύφος του άλμπουμ. Πάντως, μερικοί από μας συνεχίζουμε να «κοιτάμε πίσω με θυμό, άκουσα να λες».

  • SHARE
  • TWEET