Nightwish

Imaginaerum

Nuclear Blast (2011)
Από τον Χρήστο Καραδημήτρη, 07/12/2011
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Ο Tuomas Holopainen είναι ένας τρομερά ταλαντούχος μουσικός και συνάμα μοναχικός άνθρωπος. Δεν είναι δύσκολο να το καταλάβει κανείς αν ακολουθήσει τα λεγόμενα και τους στίχους του. Τα δύο αυτά χαρακτηριστικά, συνδυαζόμενα, μάς δίνουν με σχετική βεβαιότητα έναν εγωιστή, στα όρια του εγωπαθή, και εκκεντρικό χαρακτήρα, που συνήθως ισορροπεί μεταξύ της ιδιοφυίας και της αντιπάθειας. Για κάποιους είναι το πρώτο, για άλλους το δεύτερο, με βασικό κριτήριο για αμφότερους το πόσο αρέσει η μουσική του αντίληψη των πραγμάτων. Το μόνο σίγουρο είναι πως δεν περνάει αδιάφορος, κάτι που δε θα γίνει ούτε με την κυκλοφορία του νέου άλμπουμ των Nightwish, "Imaginaerum".

Τραβώντας στα όρια τη ματαιοδοξία και τη φιλοδοξία του, ο ιθύνων νους των Nightwish επέλεξε να γράψει ως νέο άλμπουμ το soundtrack μιας ταινίας που φέρει το ίδιο όνομα και θα παρουσιαστεί κάπου μέσα στο επόμενο έτος. Μόνο που εδώ δε θα κρίνουμε την εν λόγω κυκλοφορία υπό αυτό το πρίσμα, αλλά ως ένα αυτόφωτο μουσικό δημιούργημα, όπως κάθε προηγούμενό του. Όπως γίνεται αντιληπτό, η φανερωμένη στο παρελθόν αγάπη του Tuomas για τα soundtrack, και δη των έργων της Disney, είναι ακόμα εντονότερη σε αυτό το δίσκο, με τις μοναδικά φορτωμένες ενορχηστρώσεις να επενδύουν σχεδόν κάθε κομμάτι και να του δίνουν μια κινηματογραφική διάσταση, έχοντας για πλάτες τη φιλαρμονική ορχήστρα του Λονδίνου και παιδική χορωδία.

Στα 75 λεπτά του δίσκου για πρώτη φορά ο Tuomas προσπαθεί να χωρέσει στο μουσικό καμβά κάθε μουσική έκφανση που τον γεμίζει: τις ορχήστρες, τα κιθαριστικά riff, την καμπαρέ μουσική, τα κέλτικα περάσματα, την pop, τη folk, τις ακουστικές κιθάρες, τις χορωδίες, το power metal. Από αυτή την οπτική γωνία κάποιος θα μπορούσε να χαρακτηρίσει το "Imaginaerum" ως τον πιο progressive δίσκο του συγκροτήματος, όντας ο πιο πολυ-επίπεδος και συνάμα ο πιο διαφοροποιημένος, εισάγοντας νέες μουσικές προτάσεις. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το "Scaretale" που περιλαμβάνει κάμποσες αλλαγές μεταξύ του θεατρικού χαρακτήρα και των metal στοιχείων στα 7:30 λεπτά διάρκειάς του.

Σε αυτή του την προσπάθεια σημαντικός αρωγός στέκεται η Anette Ozlon, όσο κι αν η πλειονότητα των παλιών οπαδών των Nightwish διαφωνεί μαζί μου, καθώς στο μουσικό όραμα του Tuomas η -εκπληκτική κατά τα άλλα- φωνή την Tarja ίσως ήταν περιοριστική για τους πειραματισμούς του. Σκεφτείτε αν θα μπορούσε να αποδώσει ένα τραγούδι σαν το "Slow, Love, Slow" ή αν θα μπορούσε να πατήσει σε κάποια ψηλά σκαλοπάτια που απαιτούν οι ενορχηστρώσεις του άλμπουμ. Όπως και να έχει, η δουλειά της Ozlon είναι εντυπωσιακή και πολύ δουλεμένη και, καθώς μιλάμε για μια τελείως διαφορετική προσέγγιση ερμηνειών, οι υποθετικές συγκρίσεις είναι μάλλον αχρείαστες.

Στις καλές του στιγμές το "Imaginaerum" είναι καθηλωτικό και, πιστέψτε με, δεν είναι λίγες αυτές οι στιγμές. Μια από αυτές είναι το εντυπωσιακό "Rest Calm", με το ρεφραίν να επαναλαμβάνεται συνεχώς υπό διαφορετικό πρίσμα, είτε από την Ozlon, είτε από τον Hietala, είτε από παιδική χορωδία, άλλοτε ακουστικά, άλλοτε δυνατά, και να κολλάει στο μυαλό. Επίσης, το ντουέτο των Ozlon / Hietala στο "The Crow, The Owl And The Dove" είναι εξαίρετο, όπως και γενικότερα η συνύπαρξη των δύο φαίνεται να λειτουργεί ακόμα καλύτερα σε σχέση με το "Dark Passion Play".

Το άλμπουμ έχει και τις εμπορικές στιγμές του, μια από τις οποίες ήταν ο προπομπός single του "Storytime", με την όμορφη αλλά συνάμα και λίγο χαζοχαρούμενη μελωδία στο ρεφραίν, που εντούτοις δε μου κάθεται άσχημα ως εναρκτήριο τραγούδι, αν και πιθανότατα θα μπορούσαν να έχουν κάτι πιο δυνατό ως σημείο αναφοράς. Από την άλλη, το "I Want My Tears Back" είναι αρκετά πιο δυναμικό, ενώ περιέχει ένα κέλτικο σημείο στη μέση, με ένα τόσο δανεικό σημείο από το "Dance Of Death", που σε κάνει να αναρωτιέσαι αν παίζει ως guest ο Janick Gers. Παράλληλα, το "Last Ride Of The Day" αποτελεί ένα ακόμα παράδειγμα του πώς ο Holopainen έχει την ικανότητα να μετατρέπει pop μελωδίες σε power metal ρεφραίν, καθώς η φωνή της Anette ακολουθεί την ανάβαση της μελωδικής γραμμής. Θετικά λειτουργούν στη ροή του άλμπουμ τόσο το πιο σκληρό "Ghost River", όσο και ο ανατολίτικος αέρας του ιντερλούδιου "Arabesque", όπως και το ακουστικό folk "Turn Loose The Mermaids", καθώς όλα έχουν ενδιαφέρουσες μελωδίες ή ενορχηστρώσεις να παρουσιάσουν.

Εκεί που το άλμπουμ με χάνει είναι στο "Song Of Myself", του οποίου τα 13 λεπτά φαντάζουν εξωφρενικά πολλά, ειδικά όταν από το έβδομο περίπου και μετά το κομμάτι περιέχει απλά απαγγελίες που κουράζουν, χαραμίζοντας μια αρκετά δυναμική ως εκεί σύνθεση. Επιπρόσθετα, η ακουστική εισαγωγή με τα φινλανδικά είναι αδιάφορη και το overture με τις κεντρικές μελωδίες του άλμπουμ παιγμένες από ορχήστρα είναι ωραία στημένο, αλλά από τον Tuomas περίμενα ίσως κάτι πιο πρωτότυπο.

Στο σύνολό του το άλμπουμ με άφησε πραγματικά ικανοποιημένο, να απολαμβάνω για μια ακόμα φορά το ταλέντο στις ενορχηστρώσεις του Tuomas. Πάνω από όλα, όμως, με έκανε να εκτιμήσω απεριόριστα και πάλι τη δίψα του για πειραματισμό, αναζήτηση και κυρίως το ρίσκο του να επενδύει ακόμα σε πανάκριβα project, όπως είναι το "Imaginaerum", σε μια εποχή που τέτοια εγχειρήματα απορρίπτονται ως εξωφρενικά και οικονομικά καταστροφικά από τη μουσική βιομηχανία. Ως εκ τούτου, ο δίσκος θα ικανοποιήσει περισσότερο τους ανοιχτούς σε νέες ιδέες οπαδούς και όχι ιδιαίτερα αυτούς που αναπολούν τους «παλιούς» Nightwish και, παρόλο που είναι εμφανές ότι δεν έχουμε να κάνουμε ένα δίσκο επιπέδου έμπνευσης του "Once", το "Imanginaerum" έχει πολλά να προσφέρει σε όποιον αφεθεί στις πολλές μελωδίες του.

Πείτε μου όμως, δεν είναι κρίμα μια τόσο μεγαλεπήβολη και πλούσια παραγωγή, που αποτελεί δουλειά ετών του δημιουργού, να κριθεί σε μερικές μέρες από δύο μικρά ηχεία ενός υπολογιστή; Σύμφωνοι, η καλή μουσική αναδεικνύεται συχνά ανεξαρτήτως τέτοιων παραγόντων, αλλά πριν ρίξετε την επόμενη πέτρα δώστε του το χρόνο και την υποδομή που αξίζει. Σε άλλες εποχές αυτό το άλμπουμ πιθανότατα θα άνοιγε τις πύλες μιας άλλης, μεγαλύτερης βιομηχανίας για το δημιουργό του, που τόσο θα ήθελε και μάλλον δικαιούταν να είναι μέρος...

  • SHARE
  • TWEET